Buitenland.

Engeland. Een rapport over de uitwerking van de opwekking in Wales. Nu in Wales het kerkelijk en godsdienstig leven weder tot zijn gewone bedding is teruggekeerd, kan het zijn ntit hebben om de uitwerking der opwekking, die van Evan Roberts uitging, na te gaan. Niet, dat wij ons in staat mogen achten de beteekenis van de beweging, welke plaats had, nu reeds vast te stellen, maar wij kunnen nu al gegevens verzamelen om tot een eindoordeel te geraken. Tot die gegevens behoort het volgende:

De heer Wilfrid J. Rowland werd naar Wales door de National Free Church Council of England gezonden, om als ofiicieel afgevaardigde te onderzoeken wat waarheid was in de ongunstige berichten omtrent de opwekking, die een tweetal jaren geleden in Wales plaats had. Zijn verslag was niet bemoedigend. Hij bezocht zevenen-dertig plaatsen waar het revival-vuur het helderst gebrand had, en bevond dat overal teruggang was op te merken. Op elke plaats had men te klagen over het feit dat de kerken eden hadden verloren; in sommige plaatsen sprak men van „aanzienlijke verliezen". In de dorpen waar mijnwerkers wonen, was de toestand bijzonder ongunstig; de herbergen hadden de klanten die zij door de „revival" verloren hadden, weder terug gekregen, en vele jongelieden die er zich nog voor schamen om in herbergen gezien te worden, hebben private clubs gevormd waarin gedronken en gespeeld wordt".

Dit zal zeker wel al te donker gekleurd zijn: er zullen ook wel lichtzijden te vinden zijn. Opmerkelijk is het, dat enkele predikanten zich de schuld van den afval toerekenen, omdat zij niet in staat bleken middelen te vinden om ongbekeerd'en aan hun kerk te binden. Na de revivalmeetings gingen de kerken voort met het houden van hare gewone godsdienstoefeningen; men had anders moeten doen, om degenen die op de opwekkingssamenkomsten getroffen waren, an de kerken te binden. Doch het komt ons voor, dat deze predikanten in deze verkeerd zien. Wanneer geloovigen samenkomen onder den dienst des Woords en der Sacrementen, en deze dienst heeft naar het Woord Gods plaats, dan kunnen nieuw-bekeerden daartegen geen rondige bedenking hebben. Als zij daartegen bezwaren hebben, moeten zij zichzelven herzien.

De Heilige Schrift spreekt ook van een „tijdgeloof". Er worden er nog altijd gevonden, die wanneer zij het Woord hooren, het aanstonds met vreugde aannemen, doch wanneer er verdrukking of vervolging komt om des Woords wil, worden zij geërgerd en wijken weder af.

"Toch blijven wij hopen, dat in Wales in menig hart een blijvende verandering is gewerkt, al blijkt het, dat ook daar niet weinig kaf onder het koren gekomen is.,

Duitschland. De beweeg ing in Keur-Hessen.

Wij deelden het een en ander mede omtrent de godsdien'Stige beweging in Keur-Hessen, Het Consistorium in Kassei heeft hieromtrent het volgend schrijven aan de predikanten der Hessische gemeenten gericht: „Reeds verleden maand waarschuwden wij tegen een beweging, die van buiten ingedragen, eerst in Kassei ingang vond, om daarna verder verbreid te worden, welke hier en daar verwarring en onrust in onze gemeenten gebracht heeft. Al zijn wij overtuigd dat deze beweging bij den gezonden zin - onzer bevolking geen stand zal kunnen houden, zoo kan het toch tegenover vele bedroevende verschijnselen licht verspreiden, wanneer wij de beweging bij herhaling en nadrukkelijk als een onevangelische, geheel ongezonde en het geestelijke leven schadende kenschetsen, die wij met alle beslistheid van onze kerk moeten afhouden. Tot bevordering van het welzijn en het aanzien der laatste moeten wij het bijzonder den heeren geestelijken die onder ons opzicht staan, aanbevelen en uitdrukkelijk tot een ambtelijken plicht maken, dat zij zich met deze beweging waar deze zich vertoond heeft of vertoont, in het geheel niet inlaten, en haar door het bekend maken van dit schrijven van den kansel en door andere middelen die doeltreffend zijn, tegenwerken".

De beweging die zich vooral in Groszalmerode krachtig openbaarde, heeft reeds deze vrucht ten goede opgeleverd, dat in genoemde stad een hulpprediker zal gevestigd worden voor de filiaalgemeente te Epterode, Men hoopt daardoor een einde te maken aan den kerkelijken strijd, die in genoemde gemeente ontbrand is, en daardoor te voorkomen dat een 150—180 van de aanzienlijkste gemeenteleden de landskerk verlaten.

Wat men ook van de beweging in Hessen denken moge, het is niet te loochenen dat daar aan de gave van het spreken in tongen een waarde wordt toegekend, die niet in overeenstemming is met hetgeen de apostel Paulus daarover zegt, al ware het ook dat wij aannemen dat in den tegenwoordigen tijd de verschijnselen op geestelijk terrein moeten of kunnen overeenstemmen met die in den tijd kort na de uitstorting des Heiligen Geestes.

Ook staat het ons niet aan, dat in de beweging te Kassei een scherp onderscheid gemaakt wordt tusschen vergaderingen die voor Evangelisatie dienen moeten, en die welke gehouden worden „tot vereeniging van Gods volk, "

Iets dergelijks vinden wij in de eerste kerken die door de apostelen gesticht werden, allerminst. Daarbij staat de prediking van den gekruisten Christus op den voorgrond, welke gebracht wordt tot bekeerden en onbekeerden.

Daarom is ook de eisch die somtijds gesteld wordt, dat onbekeerden de zaal moeten verlaten, opdat zij het werk des Heiligen Geestes niet zouden verhinderen, geheel in tegenspraak met hetgeen de Heilige Schrift ons leert. De ziel der beweging, de evangelist Dallmeyer, zeide eens, dat wanneer een onbekeerde of een die tot critiseeren gekomen was, zitten bleef, hij een schelm (Spitzbube) was. De Heere Jezus heeft zondaars tot zich geroepen en de zonde bestraft. En wanneer de Heilige Geest werkt, is deze wel in staat om alle critiek tot zwijgen te brengen.

De christelijke ervaring leert bovendien, dat soms bekeerde menschen verootmoedigd worden en veel leering putten uit hetgeen tot onbekeerden gezegd wordt, terwijl onbekeerden soms tot een heilige jaloerschheid worden verwekt, als zij de voorrechten van Gods volk hooren verkondigen.

Zuid-Amerika. In Noord-Amerika begint men steeds beter in te zien, dat men een roeping te vervullen heeft ten opzichte van Zuid-Amerika. De republieken van Zuid-Amerika zijn voor het meerendeel gevormd naar het voorbeeld van de Vereenigde Staten van N.A.

De eerste groote leider van Zuid-Amerika, Miranda, die te Caracas in Venezuela geboren was, leerde Lafayette te Parijs kennen, kwam met hem naar Amerika tijdens den vrijheidsoorlog die de Vereenigde Staten vrijmaakte van Engeland en kreeg een plaats onder de stafofficieren van Generaal Washington. Zijne eerste expeditie om Zuid-Amerika vrij te maken, werd te New-York uitgerust; daaronder waren Amerikaansche soldaten die voor de onafhankelijkheid der Vereenigde Staten gestreden hadden. Later legde Simon Bolivar, de Bevrijder bijgenaamd, op het graf van Washington de plechtige belofte af, dat hij alles zou in het werk stellen om zijn land te bevrijden. De onderscheidene deelen van Zuid-Amerika werden daarna, de een voor en de ander na, onafhankelijk. Geen wonder dat men van lieverlede de gevoelens die men van Portugeezen en Spanjaarden had overgenomen had op zijde gezet en die der Noord-Amerikanen overgenomen.

Zuid-Amerika bestaat uit elf republiekpn, een b grondgebied bijna zoo groot als Noord-Amerika beslaande. Zulk een uitgestrekt gebied te be­ z arbeiden is niet gemakkelijk. Velen meenen g dat de bevolking, over het algemeen genomen, van de Spanjaarden afkomt en ook Spaansch s spreekt. Dit is echter niet juist. Men vindt n er nog vele afstammelingen van Portugeezen, d en de Indianen, de oorspronkelijke bewoners, o zijn op verre nog niet uitgeroeid. Men houdt v het er voor, dat een derde deel der bevolking e van Spaansche afkomst is en dat de helft zich m van de Spaansche taal bedient. Zuid-Amerika w telt onder hare bewoners nog vele inboorlingen.

Men stelt zich ook gewoonlijk voor, dat Zuid-Amerika zoo goed als geheel tot de Roomsche Kerk behoort. Waarheid is, dat in de kuststreken en de voornaamste steden de Roomsche Kerk overheerschend werd. De ontdekkers en de veroveraars waren Roomsch, en plantten daarom overal waar zij kwamen het kruis, en lieten priesters komen om het volk te bearbeiden. Zij vonden het land in heidendom verzonken, en zoo is het tegenwoordig nog voor het grootste gedeelte. Een zendeling getuig dat als men van Noord naar Zuid dwars door Zuid-Amerika heenreist, men den indruk krijgt door een heidensch land te reizen. Ongeveer zeven millioen der bevolking houdt min of meer openlijk nog de afgoderij en het bijgeloof der voorvaderen aan de hand. Dit gezegde wordt door bisschop Neely van de Methodistische Episcopale Kerk van N.-Amerika bevestigd. Hij houdt het er voor, dat de bedoeling dezer uitspraken is, dat de Roomsche Kerk, die ook in het binnenland van Z.-Amerika geplant werd, niet in staat bleek het heidendom der oorspronkelijke bewoners te overwinnen.

Sedert 1835 is de Protestantsche zending zich het lot van Z.-Amerika gaan aantrekken. Er werken nu zendelingen van de Methodistisch Episcopale Kerk, van de Amerikaansche Church Missionary Society, van de Presbyteriaansche Kerk en van de Baptistische Kerk. Het is weF te betreuren, dat de verschillende kerken die in Noord-Amerika bestaan, zoodoende ook in Zuid-Amerika worden overgeplant, doch wij moeten ons bij de pluriformiteit van de Kerk van Christus neerleggen en daarom het feit aanvaarden, dat de Kerk des Heeren ook onder p G d s m n d e v d D s de heidenen in verschillenden vOrm wordt voort» geplant.

Met uitzondering van Fransch Guyana zijn in alle landen van Z.-Amerika tegenwoordig Protestantsche kerken; al deze zijn nog klein, en zij kunnen er vrij bestaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen