Buitenland

Duitschland.De Gemeinschaftsverein in Sleeswijk-Holstein.

De Gemeinschaften doen in den laatsten tijd vooral door het spreken in tongen in Hessen-Cassel, en door het veldwiisnen van het moder nisme in de staatskerken van Duitschland, veel van zich spreken. Toch is het Gemeinschaftswezen niet eerst in de laatste jaren ontstaan, gelijk wij meermalen hebben medegedeeld. Zelfs heeft de Gemeinschaftsverein van Sleeswijk-Holstein van 8 tot 10 Maart 1.1. haar so-jarig jubileum te Elmshorn gevierd. Een drietal predikanten der Evangelische landskerk namen aan de feestviering deel, zelfs trad een hunner als feestredenaar op. De vergadering van Zondagnamiddag werd door 900—1000 personen bezocht. Er werd door deze vereeniging jaarlijks 24 000 mark uitgegeven en ontvangen, terwijl de omzet van de boekhandel bijna 43 000 mark bedroeg; het personeel van die boekhandel bestond uit 47 personen. Het evangelisatieblad Neem en lees verschijnt in 125, 000 exemplaren! Een aanzienlijk getal, dat door schier geen andsr stichtelijk blad bereikt werd. De zendelicg Iversen te Sonderburg, die voor eenige jaren als voorstander van de leer der zondeloosheid.da vereeniging moest verlaten, heeft zich daarbij we-; r aangesloten en kreeg toen zijn ambt weer terug. Op de vergadering trad mede als spreker op de predikant Volkmann van de Tentzending te Bsilijn, die daarna ook Bijbeloefenicgen hield. De voorzitter der vereeniging, de heer Voa Tiele van Winkler, noemde het volgende als program der vereeniging:

„Wij hebben volstrekt het doel niet, eene nieuwe secte te vormen. Het is ver van ons om onze leden aan te sporen de Kerk te verlaten. Wij staan op den bodem der Alliantie (erkenning van alle geloovigen, tot welke Kerk zij ook mogen behooren of welke belijdenis zij beamen). Wij eischen van onze medeleden een geheele overgave van den wil aan den Heiland en een hartgrondige bekeering. Wij gelooven, dat de geheele Bijbel van Genesis tot Openbaring het Woord Gods is, niet slechts dat hij het Woord Gods bevat, én verwerpen alle Bijbelcritiek, maar eischen goede vertalingen. Wij gelooven aan een eeuwige verdoemenis. Wij zijn geen peifectionisten, die zondeloosheid leeren, maar wij gelooven, dat in het bloed van Jezus eene overwinning over elke erkende zonde te verkrijgen is”.

Van harte hopen wij, dat het bestaan van de Gemeinschaften hen die de Kerk des Heeren liefhebben, er toe zal brengen, om reformatie der Kerk te zoeken,

Frankrijk. De drie groepen der Protestanten,

De toestand der Gereformeerde Kerk in Frankrijk is, dunkt ons, sedert de doorvoering van de wet op scheiding van Kerk en Staat heel wat verbeterd. Eerst heeft men, , nadat genoemde wet tot stand kwam, eene poging gewaagd, om allen die den Gereformeerden naam dragen in Frankrijk, als het groote Fransche Protestantsche huisgezin in één verband of ééne organisatie te vereenigen. Doch dit is mislukt. Men begreep, dat het beginsel van nationaliteit niet in staat is om eene Kerk bijeen te houden. Er zijn nu in hoofdzaak drie groeptn. Vooreerst: de liberalen, die niet van het onderteekenen van de een of andere geloofsbelijdenis willen weten; daarna de middenpartij of het centrum, die wel geen geloofsbelijdenis v/il onderschrijven, maar toch wensch't vast te houden aan den geest en de hoofdzaak der Gereformeerde belijdenis ; ten slotte de rechterzijde, die de Geloofsbelijdenis of geloofsverklaring van 1872 tot accoord van Kerkelijke gemeenschap wil verheffen.

De mannen van de linkerzijde houden vol, dat ieder zich bij hen kan aansluiten; ook besliste Calvinisten willen zij in hunne gemeenschap opnemen, en ook anderen ia hunne belijdenis vrijlaten. Daarom meenen zij eene organisatie 'te kunnen scheppen die alle Fransche Gereformeerden omvat.

Het centrum beweert veel sympathie te gevoelen voor de rechtzinnigen, maar verlangt ook met de liberalen saim te' werken, want het vraagt aan niemand zich beslist uit te spreken omtrent hetgeen hij belijdt; men mag Gods Woord uitleggen gelijk men wil. Daarmede kan de rechterzijde zich niet vereenigen. Zij wil dat men niet congregatioaalistisch zal saamwonen, maar dat de Kerk eene organische eenheid openbare; en dat dit niet mogelijk is, als men niet eene gemeenschappelijke belijdenis bezit als accoord voor Kerkelijke gemeenschap, zal ieder moeten toestemmen, die eenigermate beseft, dat de Kerk eene openbaring zijn moet van het lichaam van Christus.

Ook de rechterzijde wil wel met de andere groepen saamwerken maar onder beding, dat daarbij over de leer, de kerkorde en ook over het finantieel beheer niet gehandeld worden zal. Er heeft echter eene samenkomst van vertegenwoordigers der drie groepen plaats gehad, die bewezen heeft, dat men niet tot overeenstemming komen kon omtrent de grondslagen van een gemeenschappelijk vergaderen. Tenslotte ging men uit elkander en besloot alleen dan gemeenschappelijke vergaderingen te zullen houden, wanneer er aangelegenheden te bespreken waren, waarbij de drie groepen belang hebben. Het zou wel kunnen zijn dat de tijd aanbrak, waarop zulk eene gemeenschappelijke vergadering gehouden zou kunnen worden. Immers in Frankrijk leggen de vrijdenkers het er steeds meer op toe om de vrijheid van conscientie aan banden te leggen. Wellicht gevoelen zich eenmaal de drie groepen van de Fransche Protestanten geroepen, om tegen dat streven te protesteeren en zooveel mogelijk de vrijheid van conscientie te handhaven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen