Buitenland

Duitschland. Uit Saksen. HetChristelijke huis endegeestderonderw ijzers.

Een groot getal mannen van beteekenis nep een reuzenvergadering op Zaterdag 23 Januari te Dresden samen. Duizenden moesten teruggaan, toen te 8 ure de zaal van het evangelisch „Vereinshaus" door de politie gesloten werd, omdat de beschikbare ruimte gevuld was. Het was er om te doen, te laten uitkomen hoe het „Christelijk huis" staat tegenover de richting waarin de onderswijzers van het Koninkrijk Saksen zich bewegen op het gebied van het Godsdienstonderwijs. Daaromtrent hadden de onderwijzers zich uitgesproken op een vergadering van onderwijzers te Zwickau; nu zouden de Christelijke ouders in de gelegenheid zijn zich ook over dit onderwerp uit te spreken.

Op deze vergadering hield een rechtsgeleerde, Dr. Mettig, een referaat, dat een uur lang duurde, en deze liet daarin uitkomen, dat het Christelijk gezin verandering in het Godsdienstonderwijs op de volksschool noodig achtte, en dat wel in de richting dat dit onderwijs meer dan tot hiertoe zou inwerken op de gezindheid, maar toch zoo, dat Jezus Christus het middelpunt blijven zou. Daarbij drong de referent er op aan, dat aan de belijdenis der kerk zou vastgehouden worden dat men in de hoogere klassen uit den kleinen catechismus van Luiher zou onderwijzen en dat de historisch en feitelijk geworden samenhang tusscheo S-; aat, kerk en school niet verbroken worden zou.

De onderwijzers lieten zich in het daarop volgend debat op een manier uit die, gelijk een burger uit Leipzig zich uitdrukte, een „ontzettenden" indruk omtrent den geest der onderwijzers gaf. Zóó razend anti-christelijk had men niet gedacht, dat de onderwijzers zouden zijn. Een hoofdonderwijzer zeide, dat de dogmatische Christus niet door hem aan de leerlingen kon voorgesteld worden; wel Jezus als voorbeeld van reinheid des harten, eenheid met God en als zelfverloochenende liefde. Maar toen de gtest der ontkenning van alles wat Christelijk is sprak uit het woord van een anderen onderwijzer, zoodat de kerkelijke leerstukken werden voorgesteld als uitvindsels van een „hollen schedel", werd hij door zijn collega's warm toegejuicht.

Een koopman uit Leipzig zeide daarop, dat het nu bleek dat van een reorganisatie van het godsdienstoisderwijs, uitgevoerd door zulke mannen niets te verwachten was, en dat men daarom God bidden moest, dat Hij Evangelisten zou verwekken.

Wij voor ons hopen, dat ouxe Duitsche broeders in het stichten van vrije Christelijke scholen hulp zullen zoeken tegen het onchris. telijk drijven van de meeste onderwijzers op de ofScieele Staatsscholen.

Oostenrijk. Critiek op de „los van Rome” beweging.

Als mên wil weten hoe vac RosmifihOostenrijksche zijde over de „los van Rome" beweging gedacht wordt, dan is het artikel dat de volksvertegenwoordiger Erzberg in den Tag over dit onderwerp schreef, leerrijk. Dit luidt aldus: „In Oostenrijk hebben de elementen die openlijk aansturen op de vernieling van Oostenrijk, zich in den „los van Rome"mantel gehuld. Duitsche predikers trokken in massa daarheen; hoe zij arbeidden wordt bewezen uit het feit dat enkelen van hen het land werden uitgewezen; de aanteekeningen en het materiaal die Hierbij aan de Oostenrijksche politie in handen vielen, zijn buitengemeen bezwarend. Duitsch geld, dat zelfs door officieele kerkelijke lichamen gegeven werd, diende tot steun van de gebeele beweging, die aan godsdienstig gehalte uiterst arm, maar aan politieke motieven des te rijker was en is. De Gustaaf-Adolf vereeniging heeft van 1906—1907 een som van 600, 000 mark naar Oostenrijk-Hongarije gezonden; in de superintendentie van West-Bjhemen steeg het aantal Protestanten van 31000 tot 41000; het aantal kerken, die veeltijds voor Duitsch geld gebouwd werden, kwam van 25 op 15; dus voor 300 aangewonnen zielen een nieuwe kerk. De toespraken, die in deze beweging gehouden werden, moesten in Oostenrijksche kringen voor beleedigend gehouden worden.”

De Gustaaf-Adolf vereeniging heeft op deze beschuldigingen geantwoord, dat zij reeds lang vóóidat er een „los van Rome" beweging bestond, Evangelische gemeenten in Oostenrijk ondersteunde. Overigens zijn er geen Duitsche predikers in massa's naar Oostenrijk getogen, maar slechts enkele, en daaronder werden eenige met uitzetting bedreigd. Wanneer der Oostenrijksche politie zeer bezwarend materiaal in handen gevallen ware, dan zou deze daarvan zeker gebruik hebben gemaakt.

Ofschoon de ingebrachte beschuldigingen bijna geheel weerlegd zijn, toch komt het ons voor dat bij de los van Rome-beweging, ook een politiek element aanwezig is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen