INGEZ0NDEN STUKKEN.

{Buiten verantwoordelijkheid van de Redactie).

Arnhem, 8 Nov. 1909.

Aan, de Redactie van De Herant. Amsterdam.

Hooggeachte heer Redacteur. '

Naar aanleiding van het stuk in het voorlaatste nummer van uw blad overgenomen uit De Gereformeerde Kerk, moeten mij een paar opmerkingen van het hart. Ik laat gaarne aan u over, dit onverkort op te nenlen of er gebruik van te maken in het redactioneel gedeelte. Daar ik geen abonné ben van De Gereformeerde Kerk en ik bovendien uit ervaring weet hoe inzenders bij die redactie worden behandeld, zend ik mijn opmerkingen aan u, hoewel ik begrijp dat u als regel geen polemiek kunt plaatsen met bladen, waar u iets uit over neemt.

Mijn eerste opmerking is deze: Indien men nog zou kunnen meenen, dat de confessioneele Vereeniging het gewicht van de ontwrichting der Herv. kerk gevoelt en in ernst aanstuurt op reorganisatie of reformatie, kan men nu voor goed die meening opbergen bij de illusies. Indien toch de geestelijke strijd, die in de Herv. kerk gestreden wordt, wordt gebruikt als argument om tot blijven in die kerk aan te sporen, dan komt zeker de reorganisatie-beweging en de propaganda voor de Gereformeerde beginselen in de Herv, kerk, die genoemde vereeniging drijft, in een eigenaardig licht te staan. Indien de beginselstrijd in de kerk voert tot verheffing van het geestelijk leven, dan moet die ook blijven bestaan en blijkt dus de reorganisatie-beweging haar doel te hebben alleen in een uitwendige verandering van de kerkregeering. Bedoelde ze op te komen voor de herstelling van het Koningschap van Christus en mogelijk te maken het ook op kerkrechtelijk terrein gehoorzamen van het Woord van God, in plaats van het gehoorzamen aan de reglementen, dan zou de Gereformeerde Kerk, in plaats van te roemen op dien

strijd in de kerk, dien diep moeten betreuren. Volgens deze heeren moet dus als normaal geduld dat van denzelfden kansel beurtelings ja en neen wórdt gezegd, en moet dus ook de groote massa, waar zij anders het steeds zoo druk over hebben, blijvend gesteld worden voor het dilemma, welke van de heeren in toga en bef nu eigenlijk 't bij het rechte eind hebben.

Mijn 2e opmerking is deze: Wie het bedoelde stuk leest, moet wel tot de conclusie komen, dat de schrijver toch eigenlijk bitter slecht op de hoogte h van de toestanden in de Gereformeerde kerken, en dat zou nog te verontschuldigen zijn, maar ook van de toestanden in zijn eigen kerk. Of is het geen notoir feit, dat in 't algemeen genomen het geestelijk letren bloeit in de Gereformeerde kerken en dat er ja. Goddank, in de Herv. kerk nog hier en daar een vonk van geestelijk leven gloort onder deascb, maar dat in 't algemeen, door de ontkennende prediking van het modernisme, door de in slaapwiegende prediking van de ethische richting en de, op enkele uitzonderingen na, door half heid lamgeslagen prediking van de confcssioneelen, het geestelijk leven eer sluimert dan bewust leeft?

Ieder die in de Herv. kerk is opgegroeid kan het getuigen, dat alles daar medewerkt om alle leven in de kiem te smoren, wat ook zeker zou geschieden indien God het niet verhoedde, en niet nog door de veelgesmade mannen van Afscheiding en Doleantie, die in woord en geschrifc getuigen voor de beginselen van het Woord van God, veel onderwijzing en opbouwing schonk en daarin kracht om zich te ontworstelen aan het alles dooddrukkend gedoe en geschariel in de Herv. kerk. Weet de redacteur van de Gereformeerde Kerk niet, dat he geestelijk voedsel dat in de Herv. kerk te genieten is, zo 3 bitter weinig is en dan nog vaak zoo slap? Denkt hij dat het op den duur uit te houden is, om lid te zijn van een kerk, die weinig of r.iets geeft en dan te moeten kerken daar waar men niet behoort? Yan het Heilig Avondmaal uitgesloten te zijn omdat het bediend wordt door mannen, die Gods Woord ontkennen of havenen? Acht de schrijver het tot sterking van geestelijk leven leidend, dat de leden der Herv. kerk, als zij wonen in een wijk waar een predikant is, die de waarheid Gods verdonkert of ontkent, die de leden niet bezoekt, en indien hij ze bezoekt, niet anders uitlokken kan dan twistgesprekken, van alle zielzorg zijn uitgesloten? Weet hij niet, dat men het in de Herv. kerk niet leert of verleert te spreken over geestelijke dingen, over zijn verhouding tot God e. d. ?

M. de R., er zou meer op te noemen, zijn. Maar waartoe. Het opgesomde is m. i ruim schoots voldoende om aan te toonen, dat, al was het waar dat strijd in de kerk het geeste lijk leven doet bloeien, toch de chaotische verwarring in de Herv. kerk zooveel redenen geeft om het geestelijk leven neer te drukken, dat ze dubbel en dwars opwegen tegen dat eene voordeel, indien 't er een was.

In de 3^ plaats zou ik willen vragen, hoe de schrijver komt aan de voorstelling, dat in de Gerefo; meerde kerken van verootmoediging en zelfonderzoek geen sprake is? Hij behoefi nog niet eens zichzelf zoover te overwinnen van eens den drempel eener Gereformeerde kerk te overschrijden, om te weten te komen dat er in de prediking aldaar door loopend tto^ gzvtita wordt, dat het uitwending lidmaatschap van de kerk niet baat; hij kan dat in het groote aantal preeken dat is uitgegeven, op zijn eigen studeerkamer gewaar worden. £n nu weet ik wel, dat de schrijvei: zeggen zal: o ja, de leer is puik in orde, maar.... de practijk I! gelijk hij ook in z'n stuk doet, maar dan vrang ik mij af of deze scribent niet beter deed met van alle geestelijke voorlichting van anderen af te zien, als hij zoo weinig teederheid van gemoed bezit, dat hij, zonder er iets van te weten, zóó oordeelt over het hait zijner broederen die in hun geweten zich gedwongen gevoelen andere wegen te bewandelen dan hij. Ieder trouwens die de kringen der Gereformeerden en de kringen der confessioneelen kent, weet, dat in de eerste veel meer waardeering gevoeld wordt voor de laatsten, dan omgekeerd. O, dat de confessio neelen in de Herv. kerk toch eindelijk dat begrip, dat de Herv. kerk, het creatuur van Ko ning Willem I, de kerk is, eens konden en wilden loslaten; alle scheidsmuren die nog tus schen de belijders van de Gereformeerde religie bestaan, zouden vallen en er zou hope kunnen gevoed worden, dat de Gereformeerde kerken in Nederland weer allen zouden omvatten die zich om die banier scharen.

M. de R, ik moest dit een en ander eens zeggen. Ik houd mij overtuigd, dat velen ook in de Herv. kerk er zoo over denkeu en ook velen er zoo over zouden denken, als zij de moeite wilden nemen, kennis te maken met de feiten op kerkelijk gebied van de laatste eeuw. Zoo velen weten daar niets van, en de lectuur op dit gebied bestaat alleen uit verspreide brochures die niet in aller handen komen. Wellicht dat u bevorderen kan, dat er op dit terrein eens wat meer voorlichiing komt. Wij jongeren hebben er zoo weinig van meegemaakt, en velen missen de gelegenheid op de hoogte te komen. Had dit schrijven alleen dit gevolg, dat er een populaire behandeling van de kerkelijke vraagstukken van onzen tijd verscheen, ik zou er mij hartelijk in verheugen. Verheldering van inzicht in deze dingen zou aan al onse Christelijke actie ten goede komen!

Met dank voor de plaatsing.

Hoogachtend.

Uw. Dn. S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen