Buitenland.

Duitschland. De Gemeinschaftsbeweging.

Eenigen tijd geleden scheen hit alsof men in de kringen die door de Gemeinschaftsbeweging ontstaan zijn, zich wilde losmaken van de z.g. Pinksterbeweging en alsof men over het algemeen voeling met de landskerk verlangde te houden. Wij kunnen nu niet neggen, dat bet tegendeel openbaar werd, maar wel, dat er teekenen zijn die doen zien, dat de „Gemeinschaften" nog altijd een open hof zijn voor de mannen die het spreken in tongen voor de hoogste geestesopenbaring houden. En als deze daarbij in de landskerk een instituut zien, waaruit het leven Gods is geweken, zoodat men in hunne „Gemeinschaften", vereenigingen of gezelschappen, het zielevoedsel moet zoeken, dat in de landskerk niet meer geboden wordt, dan is het niet te verwonderen dat er een zekere vijandige houding tegenover de landskerk aangenomen wordt. Dit kwam uit op de Lindeskirchliche Conferenz die in September 1.1. in Mecklenburg gehouden word. Op de vergadering hield de predikant Clorius een referaat orer het thema: „Wat verwacht de landskerk voor haar bloei van de Mecklenburgsche Gemeinschaftsbeweging" en de burgemeester Dr. Berg een correferaat over „Kerk en Gemeenschap". Levendige debatten werden over beide referaten gebonden, en daaruit bleek dat de „Gemeinschaften" de leiding van de Kerk niet willen aanvaarden en daardoor ook niet met de kerk willen samenwerken.

Uit Beieren kwamen uit ver.< iehillende streken berichten omtrent een ongezond drijven dat in de Gemeinschaftskringen gevonden wordt. Te Poppenrenth bij Fürth worden gebedssaqienkomsten gehouden, die geheele nachten door duren en die tot ekstatische toestanden leiden. Bij een 16 jarig meisje deden zich verschijnselen van Godsdienstwaanzin voor, zoodat zij naar een krankzinnigengesticht moest vervoerd worden. Op een andere plaats van Midden-Franken wordt het spreken in tongen aangenomen als te zijn een bewijs, dat er eene vernieuwde uitstorting des Heiligen Geestes heeft plaats gehad, zoodat men de menschen daartoe zoekt te brengen.

De voorganger der vrije gemeente heeft de hulp der overheid tegen deze secte die, volgens zijn inzicht, voor bet algemeen welzijn gevaarlijk is, ingeroepen. Hij beweerde, dat het voortwoekeren van deze geestelijke epidemie voor de geestelijke gezondheid van het volk even gevaarlijk worden kon als een cholera-epidemie. Ook het dekenaat van Furth heeft gemeend tegen deze dingen te moeten ingaan; het verzocht het Consistotium, het verlof van de Kerk tot het houden van deze samenkomsten in te trekken.

Er is veel tact voor de overheid noodig om binnen de grenzen barer bevoegdheid blijvend te verhinderen, dat zich geestdrijverij van het volk meester maakt, als in de dagen van de wederdoopers, toen Luther den raad geven moest hen, die zich als dolle honden aanstelden, ook als dolle honden dood te slaan. Daarbij heeft zij ook te waken dat zij de vrijheid van conscientie niet aanrandt.

Engeland, De Staatskerk en de vrije kerken in Wales.

Het verslag der Koninklijke Commissie tot onderzoek van de kerkelijke verhoudingen in Wales is in het licht gezonden. Reeds jaren lang klaagden de vrije kerken in Wales er over, dat de Anglicaansche staatskerk in hun land door staatsgeld kunstmatig in eene positie gehandhaafd wordt, die niet in overeenstemming is met hare beteekenis; waarom zij aandrongen op verbreking van den band tusschen kerk en staat in Wales. Het Engelsche parlement wees in 1906 een commissie aan om dit vraagstuk te onderzoeken; zij bestaat uit negen leden, waarvan vijf tot de Anglicaansche en vier tot de vrije kerken behooren. Maar al heeft deze commissie vier jaar gearbeid, tot een resultaat kwam zij niet; op elke vergadering werden door de leden meeningen voorgestaan die lijnrecht tegenover elkander stonden, en bijna elk lid heeft van zijn recht gebruik gemaakt om bij het algemeen verslag eene afzonderlijke nota te voegen.

Een van de Nonconformistische leden verklaarde, dat hij het verslag niet kon onderteekenen, omdat van meet af het onderzoek zóo geleid werd, dat de vragen naar het eigenlijke punt in quaestie weggedoezeld werden en wijl de resultaten van het onderzoek in het verslag verdraaid worden weergegeven. Twee andere leden der commissie klagen er in hun afzonderlijke nota over, dat zij niet in staat waren aan de beraadslagingen der commissie een werkzaam aandeel te nemen door het eigendunkelijk optreden van den voorzitter, Vaughan Williams. Zij beschuldigen den voorzitter, dat hij het hooren van getuigen die veel licht konden verspreiden, geweigerd heeft en dat bij statistieke opgaven, die aan de commissie gezonden waren, achterwege hield. Daarentegen beweren twee Angli^ caansche leden der commissie in hun afzonderlijke nota, dat de door de Nocconformisten geleverde statistieke opgaven „verwonderlijk incorrect" geweest waren. Maar dit neemt niet weg, dat de statistieke gegevens die in het verslag der commissie voorkomen, al zijn ze ook volgens de Anglicanen niet geheel vertrouw baar, toch duidelijk aantoonen, dat, gelijk men aan Ierland recht gedaan heeft, men ook in Wales recht behoort te doen. In Ierland is voor een veertig jaar de band tusschen de Anglicaansche kerk en den Staat doorgesneden, omdat men het niet recht vond, dat een overwegend Roomsche bevolking belastingen zou opbrengen om de kosten van den eeredienst der Episcopale kerk te betalen. Nu is in Wales hetzelfde het geval.

Blijkens het verslag der Commissie heeft Wales eens bevolking van 2, 012, 917 personen, waarvan 743 647 door de verschillende kerken zijn toegelaten tot het gebruik van het Avondmaal. Hiervan behooren 193, 081 tot de Episcopaalsche kerk en 550, 566 tot de vrije kerken. Van de laatsten behooren i75, r47 tot de Congregationaiisten, die vroeger independenten genoemd werden; 170, 617 tot de Calvinistische Methodisten; 143, 835 tot de Baptisten; 40, 811 tot de Wesleyaansche Methodisten en 19, 870 tot andere kerken. De Nonconformisten, of leden der Vrije kerken, betoogen nu op grond van deze cijfers, dat de Anglicanen ongeveer een derde deel der bevolking uitmaken; terwijl de Anglicanen den nadruk leggen op het feit, dat zij van alle kerken nog de meeste leden hebben De Anglicanen bezitten 1546 kerkgebouwen en op elke 130 leden een predikant; de Nonconformisten bezitten 4669 kerken en één predikant op de 200 leden. Het inkomen der Anglicaansche predikanten bedraagt dooreen 360e, terwijl het verslag er over klaagt dat het tractement der predikanten van vrije kerken in vele gemesnten veel te laag is. Daarbij zijn vele kerkgebouwen van vrije kerken zwaar met hypotheken belast.

In bet verslag der commissie wordt den Nonconformisten verweten, dat zij zich sterk op het terrein der politiek bewegen; deze verdedigen zich echter met de opmerking, dat de Anglicaansche kerk, die met politieke oogmerken aan het land opgedrongen is, hen tegen bun wensch tot het doen aan politiek dwingt. Ook beweren de Anglicanen in het verslag, dat de Staatskerk door doopen, aanneming tot lidmaat, huwelijksbevestigingen, begrafenissen en Zondagsscholen veel meer werk doet, dan men uit het getal leden zou kunnen afleiden. Wij vermoeden, dat er ook leden der Anglicaansche kerk zijn, die hun zielevoedsel in de vrije kerken zoeken, zonder hun lidmaatschap van de Anglicaansche kerk op te zeggen, en daaiom voor doop, huwelijk enz. van haar diensten nog gebruik maken.

De jongste verkiezingen in Engeland zijn zoo uitgevallen, dat te verwachten is, dat binnen korten tijd de „disestablishment", dat is de losmaking van den band tusschen kerk en staat, der Anglicaansche kerk te verwachten is. En dan komt Schotland voor „disestablishment" aan de beurt.

N. Amerika. Streven naar kerkelijke eenheid.

Voor Kerkelijke eenheid maakt men zich in sommige kringen van de nieuwe wereld nog al druk. De oplossing van alle kerkgenootschappen in éen groot lichaam is het ideaal. Van Episcopaalsche zijde zal men nu eene nitnoodiging aan alle kerken van het Christendom zenden, om in een groot congres bijeen te komen, teneinde te overwegen, of het niet mogelijk is, weer de eenheid van den Apostolischen tijd te verkrijgen. Natuurlijk zal zulk een eenheid groote offers eischen. Bishon Brent van de Episcopaalsche Kerk verklaarde, dat hij, om deze eenheid te verkrijgen, gewillig was om alles wat hij onderscheidend in zijn kerkelijke gemeenschap gevonden had, er aan te geven.

Dit offer is dunkt ons te groot. Elk genootschap zal zijn eigenaardige leerstukken ten offer moeten brengen. Het genootschap dat de minst rijke, minst zeggende geloofsbelijdenis heeft, zal het Credo van die vereenigde Kerk moeten opstellen. De andere genootschappen zullen dan het eene geloofstuk na het andere als ballast over boord moeten werpen.

Het doet ons denken aan het beeld, dat Spurgeon eens gebruikte ter illustratie van de eischen, gesteld door de ongeloovige wetenschap aan de Kerk.

Wij reizen in een koets over de steppen van Rusland. De paarden rennen met geweld voort. Maar de wolven zijn op ons. Wat moeten wij doen? Er wordt voorgesteld, dat we den wolven een kind toewerpen. Terwijl de wolven het kind verslinden, hebben wij den tijd om ze vooruit te komen. Maar als ze ons eens weer mochten inhalen? Wel, dappere man, werp uwe vrouw uit. „Alles wat een mensch heeft zal hij geven voor zijn leven." Geef bijna elke waarheid er aan, in de hoop er eene over te houden. Werp de inspiratie weg en Iaat de critici ze verslinden. Werp de verkiezing overboord en heel het oude Calvinisme; dat zal een heerlijk feest zijn voor de wolven. Werp weg de leer van de natuurlijke verdorvenheid en der eeuwige straf. Nu hebben wij het rijtuig wonderlijk verlicht. Nu nog een andere uitworp. Offer het groote offer. Weg met de leer der verzoening!

Zoo ongeveer moet het ook gaan zal de voorgestelde eenheid der Kerken tot stand komen. De waarheid moet er voor ten offer gebracht. Doch dat vinden velen niet zoo kwaad. Wat men gelooft, doet niet ter zake, als men maar goed leeft. En al gaan er dan enkele of de meeste van de oude leerstukken teloor, wat is dat vergeleken met de eenheid der Kerk?

Het offer is te groot. En de eenheid, die er door bereikt zou worden, is niet een gewenschte, van God gewilde eenheid. De volmaakte eenheid der Kerk, waarnaar het hart van elk kind des Heeren dorst, komt in deze onvolmaakte bedeeling niet tot stand.

J. Pierpont Morgan beeft $ 100.000 aangeboden om deze vereeniging van alle kerken te bevorderen. Het geld vermag veel. Maar men moet al wonder onder den invloed van het geld liggen, als men de gedachte koestert, dat eene geestelijke eenheid door geld kan tot stand gebracht worden. Zoo oordeelt de Amerikaansche Wachter, en wij zijn het daarmede eens.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen