Voor Kinderen.

PAASCHFEEST.

Elk komend voorjaar brengt ons de dagen van het feest hierboven vermeld.

Als de dagen wederom lengen, de winter verdwijnt, de lente komt en de zon helderder ichijnt over de velden, die met een nieuw kleed van frisch groen bedekt worden, dan vieren wij het Faaschfeest. Het spreekt tot ons van he nieuwe leven dat in de natuur ontwaakt, na langen slaap, den schijnbaren dood in den winter. Alles begint weer te leven, te groeien en te bloeien, en ook daarin mogen we on verblijden. Want het is een teeken van Gods zorg en liefde, en tevens is het een zinnebeeld van datgene waarom het op Paaschfeest eigenlijk gaat.

Want het is even onnoodig als dwaas — a doen het menschen die zich zelfvoor wijs houden — zoo iets als Paaschfeest te vieren, alleen en louter uit vreugd over de herleving in de natuur. Zulk een vreugd kenden ook onze heidensche voorouders wel, die zelfs een groot lentefeest hadden, waarbij de godin Ostara werd vereerd, naar wien het Paaschfeest in het Duitsch nog altijd Ostem heet. Zulk een blijdschap en feestvreugde is het echter niet, welke wij als Christenen bedoelen. Wel kan dat er bij komen en is dat zelfs zeer goed en natuurlijk. Immers ook het oude Israël had zijn Paaschfeest en daarbij ook twee redenen van blijdschap. Want vooreerst begon het koren te rijpen en te tweede, en dat was hoofdzaak, herdacht men de verlossing uit Egyptische dienstbaarheid. Aan dat laatste, die hoofdzaak, herinnert ook d naam van het feest, Paschen, 't welk afkomt van een Hebreeuwsch woord dat voorbijgaan beteekent. Immers we weten hoe in den nacht toen Israël voor het eerst het Paaschlam at, de Engel des Heeren alle eerstgeboornen der Egyptenaren sloeg, maar de met bloed bestreken deuren der Israëlieten voorbij ging.

Aan Israël was door den Heere God ge boden het Paaschfeest te vieren. Bij ons is da niet alzoo. En toch zou het niet goed zijn, althans niet wenschelijk, die viering af te schaffen. Evenmin echter is het goed, gelijk vele menschen en kinderen doen, het Paaschfeest zoo te vieren, dat het geheel neerkomt op een paar vroolijke vrije dagen, waarop men aan de beteekenis van het feest zelfs geen oogenblik denkt, maar alleen aan zijn genoegen.

De ware Paaschvreugd bestaat in de blijdschap, die ook de Christenen van ouds vervulde wanneer zij elkander toeriepen: „De Heer is waailijk opgestaan I" Een dichter van later tijd drukt dat zeer schoon uit als hij zegt:

De Heer is waarlijk opgestaan Uit dood en graf verrezen, Oos naar den hemel voorgegaanj Om ons ten Hoofd te wezen. De Heer was dood, nu leeft Hij weer; De dood heerscht over Hem niet meer; Hij is het eeuwig leven,

En hij voegt er treffend bij:

Geen vleesch is voor den dood bestand Van Koningen of slaven. Hij maakte Farao's trots te schand, Herodes ligt begraven. Maar Jezus is in 't graf gegaan, £n nit den dood weer opgestaan; Hij is de Vorst des levens.

Dat is de ware Paaschvieugde, welke echter alleen zij kennen, die in den Heere Jezus als den Vorst dei levens gelooven.

De heidenen hebben van deze dingen nooit met zekerheid iets geweten. Het volk Israels kon wel uit het Woord des Heeren weten, dat Hij de Zijnen in heerlijkheid zou opnemen, maar toch is ons eerst met de komst van den Heere Jezus alles, zooveel noodig, klaar en helder geworden. Hij is de Eenige 'die zeggen kan: Ik leef en Ik ben dood geweest en zie Ik ben levend in alle eeuwigheid.

Vraagt iemand hoe dat zal toegaan ., dat het lichaam 't welk gestorven is weer levend wordt, d& n antwoordt Paulas in i Cor. 15 : 36, 137, 38: ij dwaas, hetgene gij zaait, wordt niet levend, tenzij dat het gestorven zij; En betgene gij zaait, daarvan zaait gij het lichaam niet dat worden zal, maar een bloot graan, naar het voorvalt, van tarwe, of van eenig der andere granen; Maar God geeft daaraan een lichaam, gelijk Hij wil, en aan een iegelijk zaad zijn eigen lichaam.

En verder zegt hij i Cor. 15 : 49, 43 Alzoo zal ook de opstanding der dooden ziju. Het lichaam wordt gezaaid in verderfelijkheid, het wordt opgewekt in onverderfelijkheid; Het wordt gezaaid in oneer, het wordt opgewekt in heerlijkheid; het wordt gezaaid in zwakheid, het wordt opgewekt in kracht. En hij voegt er bij in vers 49: n gelijkerwijs wij het beeld des aardschen gedragen hebben, alzoo zullen wij ook het beeld des Hemelschen dragen.

Uit dit laatste nu zien wij, dat zij die inden Heere Jezus gelooven, Hem ook zullen gelijk wezen in de opstanding uit de dooden. Hij is hun voorgegaan als de Eerstgeborene uit de dooden; gelijk Hij zullen zij met een nieuw en verheerlijkt lichaam verrijzen, om als koningen en priesters te heerschen in alle eeuwigheid.

Dat openbaart ons het Woord des Heeren, en zegt ons ook waartoe we Paaschfeest vieren, en welke de ware en eenige oorzaak van blijdschap alsdan moet zijn. Dat is in waarheid een vreugd die niet vergaat, die eeuwig is, en waarin ouden en jongen kunnen deelen, indien zij gelooven in Hem die gezegd heeft, gelijk wij het lezen in Job. 11 : 36, 36: Jezus zeide tot haar: k ben de opstanding en het leven; die in Mij gelooft, zal leven, al ware hij ook gestorven; " „En een iegelijk, die leeft, en in Mij gelooft, zal niet sterven in der eeuwigheid. Gelooft gij dat? "

Geve de Heere ons allen zoo in der waarheid het Opstandingsfeest te vieren !

BRIEFWISSELING.

F. Z. te R. Uw schrijven in orde ontvangen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen