Voor Kinderen.

EEN NIEUW JAAR.

De verdwijning van het oude en de komst van het nieuwe jaar is in alle tijden en bij de meeste volken als een gewichtige gebeurtenis gerekend. Zoo is dan ook zeer begrijpelijk, dat zoowel de laatste als de eerste dag van het jaar bijna overal als rust en feestdagen, als dagen van herinnering en hoop worden beschouwd.

Zeker, er zijn ook menschen die daaraan weinig of niet denken. Maar dat zijn óf zeer onverschilligen 6f wilden die nog geen tijdrekening kennen. AÜe beschaafde volken hebben hun Nieuwjaar, jl vieren niet allen dat op denzelfden tijd.

De oude Israëlieten hadden hun Nieuwjaar, dat begon met de maand Tisri(Sept.—Oct.) en dit vieren de Joden nog. 't Was het begin van het zoogenaamd burgerlijk jaar. Een ander Nieuwjaar waarmee het kerkelijk jaar begon viel in de maand Abib of Nizan. (Maart—April). Ook de Chineezen en de Turken stellen den Nieuwjaarsdag anders dan wij. Zelfs onder de Christenen heerscht op dit punt nog verschil. In Rusland en andere landen, waarvan de inwoners tot de Grieksche kerk behooren, valt de Nieuwjaarsdag een paar weken later dan bij ons.

In zekeren zin doet dit er echter minder toe, ijl men wel beschouwd het jaar op eiken dag an beginnen. Alleen zou, indien elk dit deed aar goedvinden, weldra alles in dewarloopen. Doch daarvoor bestaat geen vrees. Maar wel is te vreezen, dat velen de beteekenis van'het wisselen der jaren niet recht verstaan of althans niet ter harte nemen.

Wij hebben in onzen Bijbel een Psalm, die wel eens en terecht de Oudejaarsavondpsalm genoemd wordt, en die ons herinnert, dat wij onze jaren doorbrengen als een gedachte. Hij is vervaardigd door Mozes, den man Gods. 't Is nu 3500 jaar geleden dat Mozes, waarschijnlijk op den tocht naar Kanaan, dezen psalm dichtte. Toch is dit heerlijke lied nog niet verouderd, en wordt gaarne gezongen aan den Oudejaarsavond, door allen die met Mozes kunnen getuigen wat wij lezen in het eerste vers van dien 903ten psalm:

Gij zijt, o Heer, van d'allervroegste jaren. Voor ons geweest een toevlucht in gevaren. Eer berg en rots uit niets geboren waren, Eer d'aarde rustt' op hare grondpilaren, Van eeuwigheid, o God, die eeuwig leeft, Zijt Gij de God, die eind noch oorsprong heeft.

Die onveranderlijkheid desHeeren, die eeuwiglijk toevlucht is, blijft de hoop en troost der vromen.

Als we heel jong zijn, vinden we, gelijk ik mij nog zeer goed kan herinneren, de jaren soms ontzettend lang en donker b. v. dat er geen eind is aan den tijd, die nog moet verloopen eer de groote vacantie komt. Een jaar lijkt wel een eeuw.

Maar allengs wordt het anders, en als we eindelijk groot zijn, gaan de jaren al "sneller om; ze vliegen voorbij als jachtschepen. Jakob was niet jong meer, toen hij voor Pharao stond. Toch noemde hij zijn dagen weinige. Het leven gaat voorbij als een droom, wiens tijd als in een wenk voorbij flitst.

De jaren Ontvaren Zoo snel en zoo vlug,

zegt een dichter, en dat wordt bij de jaarswisseling dubbel gevoeld.

Doch, jong of oud, voor ons allen is de vraag: Wat zal dit jaar ons brengen? Zonneschijn of regen, vreugd of droefheid.

Daarop kan niemand antwoorden. Onze tijden, ons lot, onze toekomst zijn in des Heeren hand. Hij weet ook alleen wat ons het best past zoowel voor dit leven als voor het eeuwige. Het best is dus alles Hem geloovig toe te vertrouwen, en ook daarbij wat te bedenken wat de psalmdichter zegt:

„Beter dan dit tijd'lijk leven, Is, Heer, Uw goedertierenheid.

Leer mij mijne dagen tellen, Gij die hun getal bepaalt, Ieder dag die mij bestraalt Op zijn rechte waarde stellen. Ieder uur van mijn bestaan. Zie ik als Uw weldaad aan.

Zoo vertolkte onze groote en beroemde dichter Bilderdijk de woorden die we vinden in Fs. 90:

„Leer ons onze dagen alzoo tellen, dat wij een wijs hart bekomen.”

Wat wil dat zeggen ?

Natuurlijk niet: uitrekenen hoeveel dagen wij wel oud zijn. Want dat is gemakkelijk te doen en heeft geen groot nut.

De bedoeling is een gansch andere: geen optelsom, maar een wijs hart te bekomen. Wij moeten, jong of oud, begrijpen dat elke dag er één is, en ons nader brengt aan onzen laatsten. Wij hebben met dank te erkennen, dat ondanks onze zonden en overtredingen, de Heere God ons nog een jaar liet om te bedenken wat tot onzen vrede dienen kan. Zoo ook, indien ons nog dagen zijn weggelegd, hebben wij die te gebruiken zóó, dat de Heere daarin verheerlijkt wordt.

En ook, elke dag dient wel besteed. De Schrift spreekt van het uitkoopen van den tijd. Veel kinderen vergeten dat. Spelen is goed, maar zij zouden het liefst altijd doen en dat deugt niet. Zal het verder leven goed zijn, dan dient elke dag wel besteed, dan moet er elke dag gezaaid worden, wat later vrucht kan geven.

Allen lezers een goed en gezegend Nieuwjaai! Worde de wensch des dichters voor hen vervuld:

In ‘t nieuwe jaar ook nieuwe harten. Een blad gansch nieuw in 't levensboek.

En nog meer de bede waarmede Ps. 90 sluit:

Laat Uw gen 4 ons met haar troost verrijken. En laat Uw werk aan Uwe knechten blijken, Uw heerlijkheid niet van hun kind'ren wijken; Uw liefd', Uw macht behoed' ons voor bezwijken; Stetk onze hand, en zegen onze vlijt; Bekroon ons werk, en nu, en t'allen tijd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen