Op den dag van den

Amsterdam, 17 Maart 1914.

Op den dag van den «stillen omgang' — een soort van processie die de Roomschen te Amsterdam elk jaar houden ter gedachtenis aan het Mirakel, dat in 134S met de hostie zou geschied zijn en waaraan Amsterdam voor een goed deel zijn opkomst dankte — werd door het plaatselijk Comité voor de Katholieke Sociale Actie een vergadering gehouden waarin verschillende sprekers het hadden over de ontwikkeling van het »Katholieke leven" te Amsterdam op geestelijk en maatschappelijk gebied. ^

Eenerzijds werd zeer geroemd over de krachtige ontwikkeling van het «Katholieke leven" in Amsterdam, en wat de Roomschen te Amsterdam zoowel op het gebied van de barmhartigheid, door het stichten van gasthuizen enz, als op het gebied van de sociale actie doen, kan ook ons Protestanten ongetwijfeld eerbied afdwingen. Ook het religieuse leven schijnt te bloeien wanneer men hoort, dat de Roomsche Kerk te Amsterdam meer dan 50 kerken en kapellen heeft en dat het Roomsche Amsterdam in trouw communie-bezoek zelfs Weenen, Madrid en Rome overtreft — het aantal communiën bedroeg in het afgeloopen jaar anderhalf millioen — dan is het te begrijpen, dat de loftrompet gestoken werd.

En toch blijkt, hoe zelfs deze zoo vast aaneengesloten en door uitwendige orga nisatie imponeerende Kerk niet ontkomt aan de gevaren, die een wereldstad medebrengt. »Bij velen, zoo werd geklaagd, is verdwenen de echt christelijke geest, die plaats maakte voor een mondaine. Het kerkelijk leven is bij dezulken op den ach tergrond geraakt. Het geloof is wellicht nog aanwezig, maar het is reeds lang niet meer heer in huis. Een geloof, dat niet gevoed wordt door gebed, lectuur, onderrichting, christelijke gebruiken, zeden, traditie, loopt van eenen kant gevaar te verkwijnen aan bloedarmoede, en aan den anderen kant heeft het zeer weinig invloed op het streven en werken van den modernen tijd." Wel een der gevolgen daarvan is het steeds toenemen van het getal gemengde huwelijken, die terecht de kanker worden genoemd aan het leven der Kerk. In 1911 werden 888 gemengde huwelijken door Roomschen gesloten, tegenover 703 roomsche huwelijken, zoodat het aantal gemengde huwelijken dat der roomsche belangrijk overtrof. Ongetwijfeld wijst dit op een zeer bedenkelijk verschijnsel, want het toont, hoe met name onder het opkomend geslacht al zeer weinig meer gerekend wordt met wat de Roomsche Kerk-uitdrukkelijk verbiedt. Een gemengd huwelijk is dan ook bijna altoos het bewijs, dat van een ernstige religieuse overtuiging geen sprake meer is, en de kinderen, uit zulke huwelijken geboren, raken al verder van de Kerk af. Niet ten onrechte noemde de spreker zulk een gemengd huwelijk daarom een «gepleisterd graf van het godsdienstige leven."

We wijzen daarop, omdat in deze klacht uit Roomschen kring beluisterd, een ernstige waarschuwing ook voor onze Kerken schuilt. Wel zijn zulke droeve toestanden, als waarop de cijfers dezer huwelij ksstatistiek wijzen, gelukkig onder ons nog niet te vinden, maar men hoort toch maar al te vaak van voorbeelden van kinderen, uit Gereformeerde gezinnen, die huwelijken sluiten met personen, welke zooal niet beslist ongeloovig, toch zeker niet met ons één zijn in hun religieuse overtuiging.

Nu geeft het natuurlijk al zeer weinig, of de ouders zich al tegen zulke huwelijken verzetten, wanneer de liefde eenmaal een passie geworden is. Des te meer is het echter roeping en plicht der ouders oin toe te zien, in welke kringen ze hun zonen en dochteren laten omgaan. Er schuilt in onze dagen een sterke verjeiding in allerlei zoogenaamd neutrale vereenigingen voor sport, muziek, letterkuride enz., waaraan maar al te .vaak ook jongelui uit Gereformeerden huize deelnemen. Vooral bij den zooveel vrijeren omgang, die in onze dagen tusschen jongelieden van beiderlei geslacht bestaat, ontstaat daardoor zoo licht een intimiteit, die tot een liefde leidt. De scheidslijn, die tusschen de wereld en Gods volk behoort te bestaan, wordt daaruit uitgewischt, en de zonde, waarom de eerste wereld met den ondergang gestraft werd, wordt daardoor hernieuwd. Ook hier geldt, dat voorkomen beter is dan genezen, en de ouders hebben daarom zorg te dragen, dat de omgang hunner kinderen niet met ongeloovigen geschiedt.

Maar niet alleen de ouders, ook de Kerk heeft hier een roeping te vervullen. Dat de Kerk weigeren moet zulke huwelijken I kerkelijk te bevestigen, spreekt vanzelf. Een huwelijk, dat lijnrecht ingaat tegen het gebod van den Apostel, dat een geloovige geen ongelijk juk met een geloovige mag aantrekken, kan door de Kerk niet als een Christelijk huwelijk bevestigd worden. Toch is deze weigering van de kerkelijke huwelijksbevestiging niet genoea. Er moet ook in de bediening des Woords en in de catechisatie met meer ernst op gewezen worden, dat zulke huwelijken ingaan tegen Gods gebod. En voor de droeve gevolgen, die uit zulke huwelijken voortvloeien, niet alleen voor de echtgenooten, maar ook voor de kinderen uit zulke huwelijken geboren, moet gewaarschuwd worden. Bovenal mag wel met ernst herinnerd worden aan het woord van Christus : wie vader of moeder, vrouw of kinderen liever heeft dan Mij, is Mijns niet waardig.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen