Buitenland.

Frankrijk. De toekomst van Frankrijk op geestelijk gebied.

In Jivangile et Liberie bespreekt Louis Lafon de toekomst van het Protestantisme in Frankrijk na den oorlog. Hij is er van overtuigd, dat het Frankrijk van morgen niet op het Frankrijk van gisteren zal gelijken. Er heeft een wedergeboorte in Frankrijk plaats. Maar het Protestantisme dat voor aan het front zooveel offers brengt, begrijpt achter het front den nieuwen tijd niet. Het had zich al tien jaar lang moeten toerusten tot een Réveil of wederopwekking van het Godsdienstig leven, maar het heeft dit niet gedaan. Het Protestantisme is innerlijk verdeeld. De vooruit opgevatte meeningen blijft men handhaven. Dwaze twisten hebben het verzwakt. Het heeft zich van de kracht beroofd, een werkmeester aan den bouw van het nationale geloof te zijn. Het oogst thans machteloosheid, die het met kwistige hand gezaaid had. De wedergeboorte des geloofs zal in Roomschen geest plaats hebben. Wij kunnen alleen maar arbeiden, dat het goede Katholicisme de overhand krijge over het slechte. Wij kunnen dit slechts tot stand brengen door voortdurend krachtig sympathie te betoonen, door onzen gezichtskring te verbreeden, en door den Roomschen de hand aan te bieden*.

Met Ds. Lafon gelooven wij, dat er in Frankrijk door den oorlog een ommekeer plaats heeft gegrepen. De regeering heeft daardoor haar anti-clericale politiek moeten laten varen; zelfs heeft zij aalmoezeniers voor leger en vloot aangesteld en de geestelijke orden, die uit Frankrijk door het radicale ongodistische drijven verbannen waren, laten wederkeeren. Het is gebleken, dat in tijden van nood de menschen geen behoefte hebben aan leiders, die het er op gezet hebben de lichten des hemels uit te dooven. In tijden van grooten nood komt de troosteloosheid van de vrijdenkerij aan het licht.

Hoe heerlijk zou het nu zijn, als de Protestanten in Frankrijk gevoelen, dat er nu een krachtige deur geopend is, om het zuivere Evangelie aan Frankrijk te brengen! Wij kunnen niet aannemen dat Ds. Louis Lafon uit naam van alle Protestanten en Gereformeerden in Frankrijk spreekt. De Gereformeerden die den Christus naar de Schriften beüjden, zullen het althans niet toegeven, dat zij zich door dwaze twisten verzwakt hebben. Hun strijd ging immers over de vraag, of men met de modernen en liberalen, nadat de scheiding van Kerk en Staat een voldongen feit geworden was, Kerkelijke gemeenschap hebben zou of niet. De rechterzijde heeft daarop ontkennend geantwoord, en wij meenen dat dit op den duur tot behoud van het Protestantisme in Frankrijk zijn zal.

Een ding verblijdt ons in de uitlating van Ds. Lafon. Het is dat men aan de Roomschgezinden de hand bieden wil. Tot hiertoe hebben de Fransche Protestanten steeds de hand gegeven aan de Fransche radicalen, en zijn met hen door dik en dun gegaan..

Dit zal nu, naar wij hopen, anders worden. Mocht er zoodanige herleving in de Protestantsche Kerken plaats hebben, dat zij het zout mogen zijn, dat in het thans zoo atheïstische Frankrijk bederfwerend werkt

Heeft de hen dan nu toch een eendenjong uitgebroed?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen