Ingezonden Stukken.

{Buiten verantwoordelijkheid van de Redactie).

Is de Reformatie (Doleantie) in '86 te vroeg geweest?

Hooggeachte Redactie!

Vergun mij enkele regelen in uw zeer geaardeerd weekblad. Ik kom er toe deze regelen

te schrijven naar aanleiding van uw citaat uit het weekblad De Waarheidsvriend. 'Dat citaat is te lezen in De Heraut van 26 Dec.

De Waarheidsviend nl. zet daarin uiteen ot geeft rekenschap van zijn Kerkelijk standpunt. Zoo staat er: »Wij vragen en blijven vragen naar eene Gereformeerde Kerk, die zich in hare belijdenis en organisatie onderwerpt aan Gods Woord. We houden vast aan dat ideaal: eene Gereforrneerde Kerk en een Gereformeerd Kerkelijk le'ven in overeenstemming met Schrift en Belijdenis. Naar dat einddoel richt zich ons oog en wc willen staan voor de beginselen, die we van God in Zijn Woord hebben geleerd, door .onze vaderen zoo breed en zoo duidelijk uiteengezet in Confessie en Kerkorde".

Wel wil men ondersteunen elke verbetering in de Kerkelijke Reglementen van het Ned. Herv. Gen., maar einddoel is een Gereformeerd Kerkelijk leven in overeenstemming met Gods Woord en onze belijdenis. ïMet minder mogen, kunnen en willen we ons niet tevreê stellen."

Dat zijn alteniaal woorden, die ons aangenaam zijn. Zoo iets te hooren of te lezen, doet weer eens goed bij alle verwatering in onze dagen.

Me dunkt zoo moet het. Hierin zijn alle goed Gereformeerde Christenen 't eens.

Maar ik weet niet, hoc 't U geëerde Redactie gaat, maar nu kan ik mij maar niet verklaren, hoe deze redeneering vol te houden is, wezenlijk ernst is bij wat er bij de geachte Redactie van de Waarheidsvriend op volgt. Daar volgt op: „daarbij willen we d e Kerk *) niet prijs geven, maar wensehen in wegen te gaan, die leiden kunnen tot haar vrijmaking en herstel, opdat zij, staande op eigen fundament en eigen terrein, onder de heerschappij van haren Koning, zich openbare zooals de Kerk van Christus zich hier te lande naar Gods ordinantie heeft te ontplooien". Dit ideaal voor oogen hebbende, wil men gaarne alles doen om te komen tot de verwerkelijking Van dat ideaal.

Nu weet ik heel goed, dat in die woorden geen nieuws ligt voor ons. We hebben zoodanige betuigingen al zóó veel gelezen. Vele keeren leest men ze, en men zwijgt. Wat baat het — denkt men — er al weer op te komen. Maar zijn ze waar?

Dat zulke hoogstaande personen altijd maar door zoo — laat ik zeggen — de goê-Gemeente blinddoeken is toch erg, en daartegen dient m.i. gedurig te worden geprotesteerd. Altijd maar weer diezelfde verwarring in Kerk en Kerkge nootschap. Men wil eene Geref. Kerk naar Schrift en Belijdenis. Men verfoeit de organisatie van het Genootschap, en toch beweert men maar stijf en strak, dat Genootschap is de kerk. Immers men schrijft: „wij willen bij de kerk blijven, wij willen de kerk niet prijs-geven"

Door Gods goedheid mocht ik onlangs mijn veertig-jarig ambts-jubileum vieren, en heb toen in mijne prediking, waaronder ook vele Hervormden waren, gedachtig aan mijn loopbaan ook gesproken van wat er van 1875~'86 is gebeurd, wat in Friesland, waar ik toen stond, te Reitsum voorviel onder den Zeer Eerwaarden Vader Ploos van Amstel. Ik zeide, dat ik toen wel buiten dieii strijd stond, maar als zoon der Herv. Kerk, die vóór dien tijd te dien opzichte had bcsUst, deelde ik in die actie, in dien strijd en in de blijdschap der broeders. Een van mijne heerlijkste momenten in 't kerkelijke leven is dan ook geweest, toen men in die dagen het juk der besturen afwierp. Men wierp het juk af, en daarmee verwierp men in eens, inééngeloovig handgebaar, den geheelen Reglementen-bundel van het Genootschap. Zoo kwam men tot he Gereformeerd Kerkelijk leven. Profi Dr. Vis scher heeft eens tegen mij gezegd, dat ik een ontrouwe zoon der Herv. Kerk ben geweest Van de Kerk ? Ik heb het genootschap verlaten, . «n mij bij de kerk gevoegd. Als het naar Gods Woord is, dat de mannen van den Ger. Bond nog in het Genootschap moeten blijven om te strijden, en door dien strijd gehoorzaam zijn aan Gods Woord, dan heb ik niet alleen te vroeg het Genootschap verlaten, maar wat veel «rger is, is de Reformatie van '86 ook tegen Gods wil geweest, immers te vroeg.

Hier te Boskoop is de Ger. Kerk openbaar geworden in 1849. Zij leeft naar Gods VVoord en de Confessie. Dus zou men denken gelijk de broeders het willen, 't Is hun ideaal. Maar neen, want zij willen volgens hun eigen zeggen, „de kerk niet prijsgeven". Gevoelen zij nu niét, dat zij de kerk, naar hun eigen ideaal ingericht, prijsgeven en bij het Genootschap blijven r Gevoelt men niet, dat tientallen van menschen door hun doen mêe weggetrokken worden van onder de geheele bearbeiding der zielen, dat zij de innerlijke levenssterkte, die anders kon bestaan, verslappen, dat zij niet medewerken-tot verdieping van het geestelijk leven der natie, worstelend met goddelijke kracht en heiligen moeJ om de volksziel weer te brengen onder het licht van Gods Waarheid, welke tot alle dingen nut is f Broeders, ge zegt, Gods Woord en de Confessie moeten u brengen tot de Ger. Kerk Accoord, maar ik ben zoo vrij u te vragen, wanneer?

De afscheiding in '34 was eene wederkeering en de Reformatie in '86 was eene wederkeering tot de aloude Ger. Kerk. Tot uw ideaal.

O. D. EERTOFANS.

Boskoop., 24 Deo. '15.

') Dê spatieering is van mij.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen