Buitenland.

Duitschland. De Gemeinschaften en Liberale predikanten. v b w f

In een conferentie van den Broederraad der oud-piëtistische gemeenschappen in Württemburg werd de vraag besproken, hoe men handelen moet wanneer sliberale* predikanten in de prediking of in de catechisatie tegen duidelijke uitspraken van de H.Schrift of tegen enkele leerstukken der Evangelische belijdenis ingingen ? Algemeen was men van oordeel, dat de leiders der gemeenschappen, vooral wanneer zij »Kirchengemeinderate» waren, dit niet onweersproken mochten laten. Zij moesten den predikanten of hulppredikanten onder vier oogen zeggen, dat de gemeente zich dit niet mocht laten welgevallen, en dat de predikant zich geroepen behoorde te ach ten, , in overeenstemming met de belijdenis der Kerk te prediken. Het werd aanbevolen Om, als men den predikant daarover wilde spreken, met zijn tweeën of drieën te gaan, om dan met ootmoed en bescheidenheid de bezwaren kenbaar te ihaken. Er konden voorbeelden genoemd worden, dat zulk een gesprek voor den predikant of zijn plaatsvervanger zeer gezegend geweest was. Men beseft dat het niet mogelijk was den predikanten een belijdenis op.jte dringen die de hunne niet is, maar wel kan men van, hea verlangen, dat zij het geloof der geineente eerbiedigen. Op de' conferentie werd Ook de noodzakelijkheid aangetoond, 'voor R v z b z l n z w m m h w de kerk, hare dienaren pn de irinchtingen waar de dienaren der kei k worden opgeleid, te bidden. »Geloovige predikanten moeten uit de geloovige gemeente geboren worden*. nMet de geloovige predikanten wilde men gaarne samenwerken; maar wanneer ieinand"' ons het geloof zoekt te ontnemen, dien wederstaan wij of wij gaan hera uit den weg», aldus werd op de conferentie verklaard.

Uit deze woorden" kan men zien, wat het standpunt is, dat die Gemeinschaften innemen, welke met dé landskerk niet willen breken.

Engeland. Veranderde kijk op de Oostersche kerk. Gevolgen van de antipathie tvegen Duitschland.

In de Christian World heeft een artikel gestaan over de, Oostersche kerken. Het is geschreven door éen'vroegeren correspondent van genoemd blad te Berlijn; de inhoud wordt in Christelijke bladen, van Engeland sterk besproken. Volgens den schrijver zal het Christelijk Engeland, wanneer de oorlog voorbij is, zijn oogen moeten richten naar het Oosten, naar de Slavische volken. Het Evangehe is door den Teutoon (Duitschland) losgelaten; de slaaf - zal voortaan de lichtdrager in het Oosten worden. Er zijn in Rusland en andere Slavische landen 160 millioen menschen die den paus van Rome niet als hun hoofd erkennen, waardoor een eigenaardig, licht geworpen wordt op Roomsche aanmatiging. Van meer belang is de vraag, op welke manier kunnen de belijders van het Evangelie in het Westen toenadering toonen tot de Christenen in het Oosten? De meer verlichte geesten in de Oostersche kerken zijn veel nader bij de Evangelische waarheid dan menigeen vermoedt. De jongere geestelijkheid, zoo verzekert men, onderzoekt den Bijbel, en velen kennen het geloof dat in Christus Jezus is. »In Servië is het volk bijzonder open voor de invloeden van het Evangelie". Kennelijk is het Slavische volk bezig «zijne ziel te vinden", in hooger^zin dan gewoonlijk met deze uitdrukking wordt bedoeld. Tot hiertoe hebben wij gedacht dat dit volk in de banden van het bijgeloof verstrikt was. Men kan nu de hoop koesteren dat betere tijden aanstaande zijn. Wij geven deze beschouwingen zonder commentaar. Alleen willen wij er op wijzen, dat Duitschland de nachtmerrie voor de Engelschen, ook voor de Engelsche Christenen geworden is. Duitschland krijgt de schuld van de vérachtering van de Engelsche kerken; voortaan zaf daarom de blik 'gewend worden tot de Oostersche o'f Grieksch-orthodoxe kerk.

; In verband hiermede wordt het in een Engelsch blad een evenement genoemd, dat de Russische Minister van Buitenlandsche Zaken Sazanof zich »zoo edel uitliet over de zedelijke gevolgen van den oorlog", terwijl meu ook erkent, 5at men nu het Russische volk met geheel andere oogen beziet dan twee jaren geleden. Sinds den oorlog in de Krim was men in Engeland ten opzichte van Rusland met vertrouwen vervuld; men hield het volk voor ruw en half-barbaarseh. Maar men ziet nu, hoezeer hierbij vergissing in het spel was. Wel 'heeft Rusland niet den duivel van zijn verleden afgeworpen ; het heeft nog te leeren wat volledige Godsdienstige •vrijheid beteekent. Maar^ de hoop wordt gekoesterd, dat het daartoe spoedig kómen zal. 'Middelerwijl liaden zij' die Rusland willen Evangeliseeren, aan, de Russische toestanden Ie onderzoeken eri-te trachten het Russische volk te verstaan.

De Romauiseerende' ricnting in de Angli-u caansch'e' kerk zoekt van de groote antipathie t die iii Ehgéland'tëgéiló'vér Duitschland heersErlït; z partij te trekken tot bevordering van haar stre­ i ven. Het Duitsche Protestantisme is gebleken r een «failure* te zijn; het beging de fout, in n geestelijk opzicht ieder" voor zich zelf te laten o zorgen, zoo redeneert men in het kamp der m Ritualisten. Het leerstuk van het algemeëne priesterschap der geloovigen, dat door de a Reformatie werd gepredikt, verwerpt men. De Reformatie kwam uit Duitschland, en uit dit m feit zoekt men munt te slaan om de Protes-w tantsche beginselen in discrediet te brengen en m voor ssacerdotalisnC' den weg te banen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen