Buitenland.

Palestina. Groote veranderingen.

Palestina, dat onder de heerschappij der Turken is, heeft door den wereldoorlog een groote verandering ondergaan. Zandstreken, die vroeger zoo goed als woest en verlaten waren, zijn in den laatsten tijd door wegen doorsneden. Een spoorweg is aangelegd van af den Bagdadspoorweg door het Heilige land heen, naar het kanaal van Suez, om daarlangs troepen van uit Constantinopel naar Egypte te vervoeren en tegen de Engelschen te kunnen strijden. Voor Palestina en de woestijn van Sinaï, waardoor het volk Israels veertig jaar zwierf, is de oorlogstijd van twee jaar van meer nut geweest dan de laatste vijftig jaar van vrede.

Tot voor korten tijd kon men de woestijn van Sinaï niet and^s doortrekken, dan onder al de bezwaren en moeiten, welke Mozes met het Joodsche volk heeft moeten doorworstelen. Water werd er haast niet gevonden, en hetgeen men er vond was bitter van smaak. Van het Suez-kanaal tot Berseba (de zuidelijkste stad van Palestina), was er geen schaduW, niets wat de ellende der woestijnreis kon verminderen.

Thans ligt er een spoorweg van Jerusalem langs Hebron en Berseba tot in de nabijheid van het Suez-kanaal, ruim 280 kilometers lang. Zijlijnen zijn er van deze spoorbaan aangelegd in de woestijn van Sinaï. Door dit'spoorwegnet kunnen zelfs van uit Constantinopel binnen een week aanzienlijke strijdkrachten en groote hoeveelheden oorlogstuig tot aan het kanaal van Suez worden gebracht, en daardoor zijn de nadeelen, voortvloeiend uit het afbreken van den weg over zee, opgeheven.

Langs den spoorweg zijn artesische putten geboord, welke overvloedig goed water geven, en hiermede is het bewijs geleverd, dat de bodem niet zonder water is, en blijkt tevens dat het Bijbelsch verhaal dat er water uit den rotssteen vloeide, niet behoeft verklaard te worden met een beroep op de Almacht Gods, die de dingen die niet zijn, roept alsof zij waren; het wonder bestond hierin dat aan Mozes geopenbaard werd waar de plaats was, waar het water aanwezig was. Zelfs heeft men bij eenige van die putten ijsfabrieken gebouwd, en nu het water overvloedig vloeit is men begonnen den grond te ontginnen.

Een etappe-station heeft ook een volledig ingericht ziekenhuis, en een groot hospitaal bevindt zich in de hoofd-nederzetting midden in de woestijn Sinaï. Daar wonen nu al duizenden menschen, winkels werden er geopend van verschillenden aard, men heeft er clectrisch licht en een leven ontstond gelijk men in Europa aantreft. Zoo begint Sinaï's woesternij in een plaats van leven en verkeer te veranderen. Van Jerusalem tot Berseba via Hebron is de spoorweg ook al voor het reizigersverkeer geopend. Wanneer de vrede hersteld is, zal men per trein van Amsterdam via Berlijn, Weenen, Constantinopel naar Jerusalem per spoor kunnen gaan en van daar naar Abraham's graf kunnen reizen, om daarna te Berseba te vertoeven bij den put, waar eenmaal Isaac en Abimelech een verbond sloten en de Heere aan Isaac verscheen om hem te beloven, dat Hij met hem zoude zijn om hem te zegenen en zijn zaad te vermenigvuldigen, om Abraham's zijns knechts wille. Te Hebron, waar de laatste jaren slechts 18000 menschen woonden, is thans de bevolking zeer toegenomen, de grond zeer in waarde gerezen en een groot villapark aangelegd, zoodat er een leven en bedrijvigheid heerscht, gelijk de stad in haar beste tijden niet gekend heeft. Nog grooter is de verandering die te Berseba aanschouwd wordt. Daajr stonden voor eenige maanden slechts vier armelijke hutten van leem, bewoond door Bedoeïnen-gezinnen. Aldaar is thans een groote stad verrezen met spoorwegmagazijnen, autogarages, enz. Deze stad in het zuiden van Kanaan, aan den rand der woestijn, is nu een welvarende plaats. Zuidwaarts van de stad is de oase El Awga ontgonnen en heeft men gevonden dat onder de zandlaag der woestijn vruchtbare grond ligt. Ook daar begint welvaart te komen. Zoo wordt de woestijn van Sinaï en het land Kanaan toebereid tot een vergaderplaats van troepen, door spoorwegen uit Azië en Europa aangevoerd.

Al deze "dingen mag men tot de belangrijkste verschijnselen des tijds rekenen. Het Oosten, de bakermat der volkeren, trekt al meer de aandacht en treedt al meer op den voorgrond. Het is niet meer geïsoleerd gelijk vroeger. Dat is zeker, dat de ommekeer die heeft plaats grhad, het spreekwoord niet bevestigt, hetwelk beweert, dat waar de Turk zijn voet zet, de grond voor duizend jaar verdord is. Wij wagen ons niet aan voorspellingen, welke gevolgen de veranderingen die het Oosten aanschouwden, voor de wereld en het Koninkrijk Gods hebben zal. ^

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen