Voor Kinderen.

MET GOEDEN WIL.

Niet lang geleden kwam ik ia een huisgezin, waar ik onder anderen twee jongens aantrof; ' ongeveer even oud. Elk van hen had een boek voor zich waarin hij nu en dan las of scheen te lezen, 't Was duidelijk, dat de leesstof hen niet Jjijzonder aantrok. *

»Wcl vrienden", zei ik na een poos, »wat leest ge daar toch zoo ijverig".

De jongens keken elkander aan, en schenen wat verlegen. Eindelijk zei de oudste :

»Het is onze aardrijkskunde les, mijnheer".

ïEn vindt je die prettig? "

»Niet erg, mijnheer. Het zijn zulke moeilijke namen, en een geschiedenis is veel aardiger".

Kortom ik merkte wel, dat het den jongelui aan den noodigen lust en ijver ontbrak. Zij hielden er niet vaa zich in te spannen, en zonder inspanning leert men geen aardrijkskunde.

Ik dacht toen aan wat ik in mijn jeugd gehoord had van den vermaarden zendeling en ontdekker Dr. Livingstone. Deze, een Schot van geboorte, was een kind uit een behoeftig gezin. Vergeleken bij de twee jongens waar ik boven vau sprak, mocht hij arm heeten.

Hij had niet zooals zij boeken en tijd in overvloed om zich te bekwamen. Reeds vroeg moest hij naar een weverij, om daar wat te verdienen. Dat_, speet hem zeer, niet omdat hij lui was maar nu zou hij, naar het scheen, weinig of niets meer leeren dan zijn vak. Hij schafte echter raad. Hij wist een paar boeken te krijgen die hij het meest noodig had, om zich voor. te bereiden voor het examen van toelating tot de hoogcschool. Want daar vroeg of laat heen te gaan bleef zijn doel.

Om dit te bereiken nam hij zijn boeken mee naar de werkplaats, , en gaf het bofek dat hij coodig had een plaats op den weefstoel, zoodat hij onder het werk telkens een volzin lezen kon. Dien prentte hij in zijn hoofd, en ging dan weer voort.

Maar de rechte leer-en studietijd kwam voor hem later eerst als het dagwerk was afgeloopen. Dan, ca het gebruik van de avondmaaltijd verlangden ouders en kinderen naar bed, naar rust, en de meesten lagen weldra op één oor, behalve de zorgzame huisvrouw, die altijd nog allerlei had te doen, en de jonge David. Hij stak een lampje aan, haalde stil zijn boeken voor den dag en was er weldra geheel in verdiept. Zoo studeerde hij na zijn werk soms tot twaalf uur in den nacht, tenzij, gelijk hij zelf schrijft, zijn moeder hem kwam'waarschuwen en zijn boeken wegnam.

De goede vrouw begreep terecht, dat hoe prijselijk leerlust en ijver ook zijn, het niet aangaat voortdurend dubbel werk te doen, en de nachtrust prijs te geven., - Ik heb dat laatste dan ook niet ter navolging vertelt, wel het eerste. Of de twee trage jongens van zoo even er winst mee hebbeii gedaan, ik weet het niet.

Gelukkig, jongelui als Livingstone staan niet alleen. Ik dtnk hier aan iemand, die later een beroemd róan is geworden, doch in zijn jeugd te arm was dan dat hij des avonds licht kon krijgen om bij te lezen. Wat deed hij ? In de streek wuar hij woonde, * trof men veel glimwormen aan. Die ving hij en bij het licht dat zij verspreidden kon hij in den avond kosteloos leeren. 't Ging wel niet schitterend, maar met go.eden wil ging het toch.

Een andere jongen dankte, om zoo te zeggen, zijn lateren voorspoed aan zijn vroege leergierigheid. Ook hij wilde graag zijn avonden besteden om na volbracht dagwerk kennis op te doen. Doch t'huis was in het behoeftiij gezin daanoe geen gelegenheid. De eet'ige kamer was te klein voor de vele besvoners, en daarbij de verlichting slecht.

Zoo ging de jongen dan met zijn boek de > -traat op, en zocht de plaatsen op waar groote winkels waren. Bij het licht voor de vensters kon hij dan gemakke-lijkilezen uit het boek dat hij meegenomen had. Zoo deed hij mcnigen avond vrel kennis op. Redende het, dan zocht hij een plaatsje onder het afdak boven de deur.

Nu woonde tegenover den winkel waar de jongen meest kwam. een oud heer op kamers. Het trok zijn aandacht als hij voor de rauicn zat, dat de knaap zoo dikwijls op dezelfde plaats verscheen, en uit een boek las zonder op of om te kijken. Wat kon dat beteekenen ? Op het laatst werd de oude heer, daaa zoo nieuwsgierig naar, dat hij den jongen eens bij zich liet komen, en met hem sprak. Wat hij toen hoorde trof hem. Aan middelen ontbrak het hem niet, en zoo kon hij den knaap in staat stellen niet alleen op gemakkelijker wijs te leeren, maar ook later de hoogeschool te bezoeken, wat ook met vrucht geschied is.

Zoo kon ik voortgaan. Waarheid is wat de dichter Cats zegt:

Het leeren md*et niet zijn gedwongen. De lust moet zitten in den jongen.

Maar bovenal, vrienden, moeten wij ons werk met den Heere beginnen, van Hem lust en kracht en wijsheid vragen. Terecht zegt een ander dichter:

Houd vol met onverdroten vlijt. De Heer geeft zegen op. Zijn tijd. Vangt gij met God den arbeid aan. Dan is reeds 't best van 't werk gedaan.

De nieuwe pot.

Een huisvrouw had een nieuwen aarden pot gekocht, om dien later te gebruiken. Voorloopig borg zij er kruidnagelen, peper en andere specerijen in.

Na een poos moest de pot dienst doen tot het bewaren van meel, dat er eenige weken in bleef. Toen het gebruikt moest worden, kwam men echter tot de ontdekking dat het niet alleen nïiar kruiden rook, maar er ook zoo sfêrk naar smaakte, dat niemand lustte wat-er van gebakken werd. Toch was de pot verscheiden malen omgespoeld \óór het meel er in kwam.

Toen de huisvader vernam wat er gebeurd was, zei hij:

»Dit geval doet mij denken aan wat ik vaak heb opgemerkt. De nieuwe pot bewaart lang de reuk en den snnaak van wat er het eerst inkwam. Zoo ook is voor den mensch van groote beteekenis wat jong in zijn hoofd en hart gebracht wordt; dat blijft hem bij en beslist meermalen voor zijn verder leven.

„Ik heb een man gekend, die buiten God en Zijn Woord was groot geworden. Later, na zijn bekeering, kostte het hem o. a. veel moeite den Rustdag te hedigen, daarop niet te reizen, te ktopen, enz. Hij was dat van jongsaf anders gewoon geweest.

«Daarom, kinderen, is het een groot voorrecht als ge geboren zijt in een gezin waar. God gevreesd wordt. Dat kan het middel zijn tot uw eeuwig behoud".

Wei zegt de Schrift: Leer den jongen de eerste beginselen, naar den eisch zijns wegs. Als hij ook oud zal geworden zijn, zal hij daarvan niet afwijken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen