Buitenland.

Duitschland. Men wil in Duitschland scheiding van kerk en staat en toch verlangt men de Volkskerk te behouden. Daarom is het parool door velen afgegeven: laten alle richtingen op Godsdienstig gebied de banden inéén slaan, 200 wordt èn de eenheid èn de volkskerk gered. Van positieve zijde wordt daartegen gewaarschuwd terwijl men hen die het Evangelie van den gekruisigden Christus liefhebben, oproept om zich tegen de aanvallen van hen, die de volkskerk willen behouden waarin alle richtingen opgenomen zullen worden, te verdedigen. Het komt steeds meer aan den dag, dat er van een zuivere scheiding van Kerk en Staat niets komen zal. Ia vele dingen blijkt het, dat de Kerk door den Staat zal onderdrukt en overvleugeld worden; bewijzen voor 'deze bewering zijn in menigte voorhanden, als bijv. de schoolpoUtiek die gevolgd wordt, de houding die in kerkelijke vraagstukken aangenomen wordt, en die men van plan is in te nemen tegenover de Theologische faculteiten aan de Staatsuniversiteiten.

De socialisten hebben hunne eerst zoo vijandige houding tegenover de Kerk laten varen; zij zijn heel wat gematigder geworden. Maar deze matigirg is een gevolg van een compromis met de radicale kerkelijke richting. Daarmede stemt de politieke ontwikkeling overeen, die tot een verbond van de socialisten met de linksburgerlijke partijen heeft geleid. De machthebbers in den Staat zullen den kerkelij k-liberalen gunstig zijn, maar met de wenschen der geloovige kringen zal niet gerekend worden.

Op schoolgebied wordt nu al geijverd tegen het onderwijs in den Catechismus, en voor een Godsdienstonderwijs waarbij de belijdenis der Kerk is uitgeschakeld, met verbod van confcssioneele bijzondere scholen. De onderwijzers willen het Godsdienstonderwijs niet uit de school bannen, maar /ij verlangen hun religie den kinderen ia te prenten. Zij die in Christus gelooven, of zij Luihersch of Gereformeerd zijn, of zij lot eene Vrije Kerk of tot een Gemeinschaft behooren, staan er op dat hunne kinderen op de school van den Christus der Schriften hooren, en dat hun de Heiland niet voorgesteld wordt als een Godsdienstig genie.

Van gcloovige zijde eischt men daarentegen ' een belijdende kerk; de kerk mag niet tot een sspreekzaalc gemaakt worden, die dienst doet om het volk te > verlichten«.

Deze dingen worden op allerlei manieren uitgesproken, maar tot een oproeping: laat ons op den grondslag van de belijdenis onzer Kerken ons aaneensluiten en de Kerk des Heeren wederom lot' openbaring brengen, om haar aUoo tot een zout te doen zijn dat bedeif weert en een zuurdeeg dat alles doortrekt, — komt het helaas nitt. Men durit de vrije kerk, de belijdende kerk, niet aan, en daarom bhjft het bij betoogen en overwegingen, terwijl de hand niet aan den ploeg geslagen woidt. Zal de ellende in Duitschland nog grooter moeten worden, om 't daartoe te brengen? De Heere ontferme zich over het zoo zwaar bezochte land!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen