Vooralsnog zonder titel - pagina 136

RELIGIEUZE

VERENIGINGEN

bijbelgedeelte. Een kleine wending in het gesprek wordt ingezet door Johan. 'Je kunt het natuurlijk op twee manieren interpreteren; het kan over de mensen gaan, maar ook over jezelf. Ik denk dat iedereen wel eens merkt dat hij die vier soorten bodem in zichzelf verenigt.' Soms is het moeilijk om de diepte in te blijven gaan merkt Caroline: 'Het is bijna Pasen, en de gebeurtenissen van toen zijn inmiddels zo'n bekend verhaal. Zaterdagavond ben ik naar The Passion, een concert van Adrian 136

Snell geweest. Hij vertelde dat hij nog nooit zo was geraakt door het verhaal als tijdens het schrijven van een lied over Jezus' lijden in Gethsemane. Toen moest ik denken dat het lijden van Jezus zo vaak een uitgekauwd verhaal is, maar dat het erom gaat te doorgronden wat het is geweest. Daar kan je nooit diep genoeg op ingaan.' Ondiepe bodem is ook wat Wilbert wel eens bij zichzelf aantreft: 'Het wordt een standaardfeest, met altijd dezelfde teksten. Dat is ook logisch: ik verwacht eigenlijk al niet eens meer dat de dominee iets anders leest.' Toch hoeft het een goede viering van Pasen niet in de weg te staan, denkt Marten. Hij vraagt zich af of de belangrijkste vraag niet moet zijn hóe je het beleeft. Bovendien gaat het erom je te bedenken in hoeverre je het echt begrijpt, 'juist als je denkt dat het overbekend is', meent Johan. Het komt erop neer jezelf open te stellen voor God, volgens Marten. Hij vertelt: 'Zondag was ik bij een passiedienst, dat was een dienst waarin stukken uit de Mattheüspassion werden afgewisseld met bijbellezing en gemeentezang. Dan zit je in die kerk, je ontvangt het woord van God en ik ervoer toen hoe diep het is geweest.' Maar heeft het dan te maken met de mate waarin je aangesproken wordt, vraagt Johan. 'Nee, niet alleen', antwoordt Marten overtuigd: 'Dat ik aangesproken werd had ermee te maken dat je met vele anderen in zo'n kerk zit, als 'gemeenschap der heiligen', en dat het me toch persoonlijk raakte. Ik vond dat heel bijzonder.' Het volgende gedeelte uit de tekst gaat over het zaad dat op de rotsbodem valt. Het groeit wel op maar 'omdat het geen wortel schiet, houdt het geen stand in tijden van vervolging en verdrukking', begint Wilbert. Dit wordt veelal geïnterpreteerd als het geloof dat snel opbloeit, maar in moeilijke tijden weer verdort. 'Calvijn zei hierover dat het onmogelijk is dat iemand echt bekeerd wordt en het geloof later weer laat vallen.' De bekering van de mens tot God zou dan slechts schijn geweest zijn. 'Dat is nogal dogmatisch', reageert Marten, 'want wat is een waar ge-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen