Vooralsnog zonder titel - pagina 69

HET O M B U I G E N

VAN

GAAS

wordt weerlegd, is dat de gemeenschap die de student met de universiteit deelt een zachte dood aan het sterven is. Ongetwijfeld door al dat doodgeknuffel. Je stemt alleen voor iets waarvan je je participant voelt. (Stelling: De vu is een vereniging die voor het behoud van haar eigen karakter afhankelijk is van nieuw bloed. Als de eerder genoemde trend zich voortzet, zal dat voor het eigen karakter funest blijken. Eens of oneens.) De universiteit is van oorsprong een gemeenschap (toga's refereren nog aan de gelijkenis met de monnikengemeenschap) waarin de hele mens wordt onderwezen doordat docent en student wijsheid delen. Nou ja, het is maar een ideaalbeeld. In de praktijk komt het erop neer dat we onze tanden stevig op elkaar zetten totdat we ons papiertje hebben zodat we zo vlug mogelijk kunnen solliciteren bij de een of andere Kafka-afdeling. Nu zijn er hier en daar nog wat idealisten zoals prof. Goudzwaard (Ook zo'n vu-bobo. Hij heeft in de jaren '70 twee keer een ministerschap geweigerd. Het lijkt me heerlijk om ministerschappen te weigeren) die dat ideaalbeeld als normatief zien; je kan, nee, je móet er zelfs aan refereren. Maar 'let's face it': die oorsprong is 'past tense' dus 'why hang on to it?' (Met de invoering van het bachelor-mastersysteem is er een kniebuiging gemaakt naar het angelsaksische model waarmee de deur op een kier wordt gedaan voor marktwerking in het hoger onderwijs. Dus waarom niet consequent zijn en 'pump some American lingo into your university stuff. Hey, aren't we internationalizing and stuff?') De maatschappij wil artsen, advocaten en economen die weten hoe je aandelen zo gunstig mogelijk kan verhandelen. De maatschappij betaalt daarvoor, dus waarom studenten betalen om in een raad in het wilde weg te ouwehoeren over zaken waarvan ze geen expertise hebben? Waarom studenten financieren die in plaats van colleges te volgen thuis boeken zitten te lezen?

in Het gesprek met Diepenhorst liep niet zoals ik het had verwacht. Het werd veel leuker. Ik belde hem op en vroeg of hij misschien een klein gesprekje zou kunnen hebben met een studentenraadslid dat het nut van zijn functie niet echt meer weet te rechtvaardigen. Hij zei: 'Wat

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen