125 jaar Faculteit der Godgeleerdheid aan de Vrije Universiteit - pagina 338

de ‘groep belijdenisgeschriften’

verduidelijken – ‘Ondertekenen van de belijdenisgeschriften voelt alsof je met je grootvader trouwt’ – en deputaten konden nog eens doorvragen; nieuwe gezichtspunten kwamen niet naar voren en er werden afspraken gemaakt voor een volgende ontmoeting. Die vond plaats op zaterdag 19 november 1977. ’s Ochtends reageerden deputaten op de hun toegezonden vragen, ’s middags werd er van gedachten gewisseld over stellingen die door de studenten waren geformuleerd. Vragen en stellingen draaiden vooral om de zin van de (ondertekening van de) belijdenisgeschriften en om de pluriformiteit van de kerk.82 In januari vonden opnieuw twee gesprekken plaats. Op 17 januari lag een overzicht ter tafel van verklaringen die voor de betrokken studenten wel acceptabel zouden zijn bij het aanvragen van een preekconsent, op 25 januari ging het, in het bijzijn van deputaat Steendam, om de vraag hoe de zaak van de belijdenisgeschriften zelf ter sprake zou kunnen worden gebracht in de kerken.83 Was het laatste gesprek met Steendam ‘zeer stimulerend’ geweest, anders lag dat met het artikel dat Wentsel op 13 januari 1978 in het Gereformeerd Weekblad publiceerde.84 De oprichting van de evangelische studentenvereniging esto greep hij aan om de kerken voor te lichten over het soort predikanten dat binnen enkele jaren de kansels zou bevolken en leiding zou geven aan het kerkelijk leven. Naast de bijbelgetrouwe studenten zijn er, aldus Wentsel, die de grootste moeilijkheden hebben om belijdenisgeschriften te ondertekenen. Binnen die groep voelde men zich te gebonden onder het motto: ‘Ik ben steeds op zoek naar waarheid en wil slechts dat belijden wat ik als waarheid ervaar (voel, ondervind, beleef)’. Hij etiketteerde de ‘groep belijdenisgeschriften’ als een groep ‘extreme vrijheidsminnaars’, of op zijn best als een ‘middengroep’; in ieder geval niet als een groep die aan de ‘normativiteit van de Schriften’ vasthoudt. Het zal duidelijk zijn dat de ‘groep belijdenisgeschriften’ niet blij was met deze publiciteit. Er werd uit de school geklapt, zo vonden ze, en er werd onrecht gedaan aan hun denkbeelden en overtuigingen.85 Natuurlijk namen deputaten afstand van deze handelwijze, Wentsel bleek bereid met de groep over zijn artikel in gesprek te gaan. Dat was voldoende.86 Verder werd besloten de gesprekken voort te zetten. Bos zou daartoe een praatpapier samenstellen.87 Omdat een en ander direct de relatie tussen de kerken en de faculteit raakte, overleg-

Faculteit der Godgeleerdheid; Perfect Service; pag 337

337

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen