125 jaar Faculteit der Godgeleerdheid aan de Vrije Universiteit - pagina 138

waakzame deputaten

deze bronnen gemeten worden. ‘Nooit beweerde ik, dat hare berichten onwaar zijn, maar alleen dat ze ons geschonken zijn uit een ander oogpunt dan dat van wetenschappelijke geschiedbeschrijving, namelijk dat der zaligheid in het bloed van Christus.’ Hij eindigde ook deze brief met de wens van deputaten te mogen vernemen dat ze hiermee genoegen zouden nemen en de zaak als beëindigd zouden beschouwen. Hoewel deputaten het niet in alles met Van Gelderen eens waren en niet ten volle tevreden en gerustgesteld waren, wilden ze de zaak verder laten rusten. De toezegging van 13 juli 1917 en ‘uw laatste brief’ hadden de doorslag gegeven.62 Deze mededeling moet voor Van Gelderen ongetwijfeld een hele geruststelling zijn geweest. Voor ons blijven er voor nog wel wat vragen liggen. Wat betekent bijvoorbeeld de verwijzing door deputaten naar de laatste brief van Van Gelderen? Waren deputaten het eens met zijn verklaring over het gebruik van de begrippen ‘historisch’ en ‘historiciteit’? Gezien het verdere verloop van de geschiedenis der schriftopvatting binnen de Gereformeerde Kerken kan ik me dat bijna niet voorstellen. De naïef realistische opvatting omtrent de historiciteit van de Schrift heeft nog decennialang het gereformeerde denken gedomineerd. En verder: de toezegging van Van Gelderen gold slechts drie jaar. Was zijn visie na die periode niet meer in strijd met de belijdenis? Ook dat is natuurlijk niet aannemelijk. Het komt me voor dat deputaten geen weerwoord hadden op Van Gelderens verdediging en dat ze dat hebben beseft. Van Gelderen heeft zich bekwaam en onbeschroomd verweerd tegen deputaten, die zich in de grond van de zaak niet tegen hem opgewassen hebben gevoeld. De hele discussie werd door Van Gelderen gedicteerd. Daarbij bleef de wellevendheid behouden, heeft hij zich tegemoetkomend opgesteld en hield hij vast aan zijn standpunt waar het wetenschappelijk volstrekt verantwoord was. Voor dit alles verdient Van Gelderen veel respect. Toch spreekt Houtman niet geheel ten onrechte van een Pyrrhusoverwinning. De ervaring met deputaten heeft Van Gelderen voorzichtig gemaakt. Niet alleen zweeg hij voortaan over omstreden zaken, ook weigerde hij pertinent medewerking aan de serie Tekst en Uitleg, hoewel zijn collega F. M. Th. de Liagre Böhl hem daartoe enkele keren had uitgenodigd.63 In 1909 had hij nog onbekommerd en zonder kwalijke gevolgen kunnen meewerken aan een

Faculteit der Godgeleerdheid; Perfect Service; pag 137

137

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen