'Hier leert de natuur ons zelf den weg' - pagina 186

de natuurkundestudie

de natuurkundestudie Na een wijziging in het Academisch Statuut van 1963 veranderden de naamgeving en de inhoud van de opleidingen aan de faculteiten der wiskunde en natuurwetenschappen. De tot dan toe met de lettercodes a t/m l aangeduide kandidaatsopleidingen werden vervangen door een veel breder spectrum aan opleidingsmogelijkheden. Al tijdens de studie voor het kandidaatsexamen moest nu worden gekozen voor een ‘studierichting’, bijvoorbeeld natuurkunde, wiskunde of scheikunde, waarbinnen weer verschillende vakkencombinaties konden worden gekozen. Bij natuurkunde aan de vu kon gekozen worden uit twee kandidaatsexamens: N1 (natuurkunde en wiskunde met sterrenkunde) of N2 (natuurkunde en wiskunde met scheikunde). De studie voor het doctoraalexamen kon in experimentele of theoretische richting worden gedaan, waarnaast twee bijvakken werden gekozen.26 Om aan de eis van studieduurverkorting van de regering te voldoen, werd op verschillende manieren geprobeerd de efficiëntie van de opleiding te vergroten: door betere coördinatie van de studieonderdelen, door een vervroegde specialisatie en door intensievere begeleiding.27 Hiertoe werd onder andere – met ingang van de cursus 1965-’66 – besloten de kandidaatscolleges ieder jaar te geven. De colleges waren tot dan toe om het jaar gegeven, waarbij studenten uit verschillende jaren samen de colleges volgden en er geen duidelijke opbouw in de studie zat. In de nieuwe structuur moesten bepaalde colleges altijd in het eerste studiejaar en andere steeds in het tweede studiejaar gevolgd worden. Dit betekende een flinke extra onderwijsbelasting voor de docenten: mechanica, elektriciteitsleer, atoomtheorie, kernfysica en thermodynamica werden nu jaarlijks gedoceerd.28 Nog steeds was de subfaculteit echter huiverig de studie al te veel vast te leggen: uit de bespreking van de nota-Posthumus door het bestuur in januari 1969, blijkt dat men zich wel kon vinden in de formulering ‘streven naar een studieduur van zes jaar’, maar dat ‘van een gefikseerde studieduur geen sprake kan zijn’.29 De discussie over studieduurverkorting moest in de navolgende periode echter steeds weer opnieuw gevoerd worden. In de Wet Tweefasestructuur van 1982 zou toch een vaste opleidingsduur worden voorgeschreven, waarbij de eindtermen voor het doctoraalexamen werden afgeleid van de op voorhand vastgestelde duur ervan.30 In 1982 zou dan ook de meeste drastische wijziging in de studieopzet

185

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen