Marnix' Byencorf - pagina 28

26 navoelen. Maar ik geloof, dat hij zich vergist. Van geen standpunt zal Marnix moeilijker zijn te waardeeren dan van het zijne. Rabelais, 'zegt hij zelf, is hem liever. Dien hij elders noemt: den vrijdenker, met zijn luidruchtig schaterende natuuraanbidding, voor wien de nuchtere Hollanders zijn teruggeschrokken. 130) Bij wien, naar Lanson "I'obscénité est énorme; toute I'animaIité s'y peint". 137) De antipod~ van Marnix! De letterkundige waardeering blijkt niet los van beginselen van schrijver en beschrijvér, aesthetisch, historisch, religieus. Naarmate die uiteenloopen, zal het oordeel verschillen, minder of meer, naar de inhoud belangwekkender is. En de juiste waardeering zal - ceteris paribus - het lichtst vallen aan wie het naast staan aan des kunstenaars geestelijke zijn. Groote mannen en hun geestelijke nazaten hebben rechten op elkaar. Moet Marnix' Byencorf dan weer een volksboek worden? En een wapen tegen Rome? Noch het een noch het ander. Die van zijn religie zijn, strijden a~ders in een anderen tijd. En "het volk" staat in de 20ste eeuw te ver af van de 16de • Maar onverminderd blijve de eerbied en ruimer warde de belangstelling voor het schoone werk, gewrocht voor Nederlands taal en letteren, door den man, die - een exempel - van jongs af, onderworpen aan het Woord, vaststaand in het geloof, alle gaven stelde in den dienst van zijn Volk en zijn God!

Ik heb gezegd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen