Marnix' Byencorf - pagina 44

42 aanleiding waren tot veel twistgeschrijf. Katholieken roemen nog heden zijn zegenrijke werkzaamheid. En Marnix erkende den opgang van zijn werk, Bc. I, 13. Hij woonde het godsdienstgesprek van Poissy bij, en speelde een rol te Trente, waarheen hij Karel van Lotharingen, aartsbisschop van Reims, vergezelde. Van dien kreeg hij bij hun terugkeer een canonicaat te Reims. Men zou vermoeden, dat Marnix daarop doelde, Bc. 11, 166; misschien ook zinspeelt hij daar op Hervet's aandringen op een beneficie of ambt voor ieder geestelijke, in zijn De reparanda ecclesiasticorum disciplina Oratio quae interpretatur sextum Canonem concilii Chalcedonensis, 1561 (aangehaald in Hervet's brief, vgl. Bc. II 100). Van zijn andere werken noem ik nog: Epître à un predicant sacramentaire qui a osé publiquement dogmatiser en la ville de Beaugency-sur-Loyre, Paris 1561. Dat gold dus broeder Ligier, vert. 1561 AiiijV; Bc. I, 118. Het doet vreemd aan te lezen, dat Hervet zelf in Reitns werd gecensureerd om heterodoxe leering, die hij na langdurig verweer moest herroepen. (Nicéron, Mém. XVII; Nouv. Biogr. géner. XXIV; Wetzer u. Welte, Kirchen-Lexicon). 60) Alleen bij De Klerk, Een Edelman en een edel Man, 38 vond ik dit inzicht: "Laat men de scherts ter zijde, dan houdt men eene heldere uiteenzetting over van de leer des Evangelies". Het is niet juist, dat Marnix' werk meer aanvallend dan verdedigend, meer negatief dan positief zou zijn. Goossens, Sonnius 105; ook Tjalma, 16: 61) Bc. I 190-194. Van de Wtlegginghe op het tweede Stuck, dat VII Capittel. 62) Op dien titel is van oud., kritiek geoefend. Reeds door Jan David in zijn Christelycken Biecorf. Deze beweert, dat het heele boek met zijn naam niets gemeen had, en dat Ma.rnix daarom "een cleyn aenhancselken" over de bijen had gemaakt. Kalff geeft D. daarin gelijk. Gesch. d. N. Lett. 16e E. 11, 284, en Gesch. N. Letterk. III, 371-372. Na het voltooien van zijn boek zou Marnix de onjuistheid van den titel hebben ingezien en toen getracht hebben, dat zoo te verhelpen. Op een andere wijze wilde hij de fout nog goedpraten in zijn opdracht aan Sonnius. Oosterhof grondt hierop een verdere gissing, p. 77. Hoe is 't mogelijk, dat het Marnix heel niet inviel, den

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen