Vijf-en-dertigste Jaarverslag van de Vereeniging voor Hooger Onderwijs op Gereformeerde Grondslag - pagina 28

XXVI

is ook noodig. Wij hebben thans onzen hooggeschatten Prof. Bonman, hoogleeraar in de psychiatrie, en één lector, onlangs benoemd, van wien wij goede hoop koesteren, den heer Buytendijk. Maar in 1930 uiterlijk moeten wij ten minste drie hoogleeraren in de medische faculteit hebben, zal niet onze gelijkstelling met de Rijks-universiteiten voor de graden, voor welke de Vrije Universiteit is aangewezen, vervallen. Immers de aanwijzing is geschied bij Kon. Besluit van 4 December 1906 en zij vervalt krachtens art. 199 der Hooger-Onderwijswet na 25 jaren, indien er dan niet ten minste 4 faculteiten elk met ten minste 3 gewone hoogleeraren zijn, en zij vervalt 25 jaar later, dus in 1955, als er dan niet 5 faculteiten zijn. De groei, waartoe de wet zelve ons prikkelt, is dus ten slotte de vermeerdering van het aantal faculteiten, en wel vorming van een faculteit in de wis- en natuurkunde. Dit is nu alles, wat de Engelschen noemen, matter of fact, de zeer nuchtere uitwendige stand der dingen. De groei der Vrije Universiteit omvat echter nog iets meer. Zij is eerst volledig uitgegroeid, wanneer zij binnen den kring harer werkzaamheid de geheele wetenschap betrekt. En men m.uet vragen : ligt een groei, waarbij zoo hoog gemikt wordt, ook in den aard van de zaak; komt zij overeen met de bedoeling van ons pogen ? Ik beantwoord die vraag bevestigend, maar ik moet toch aanstonds een tegenwerping onder de oogen zien. die zich opdringt. Er zijn vakken (ik zal ze nu niet noemen), waarbi^j het beginsel der Vrije Universiteit niet zoo onmiddellijk betrokken is als bij andere. Zulke vakken zouden met name voor de medische faculteit en de wis- en natuurkundige faculteit zijn aan te wijzen ; zij het ook, dat men bij die aanwijzing voorzichtig moet zijn. Zou het nu niet, zoo kan men vragen, op onzen weg liggen, ons te bepalen tot de meest principieele vakken en ten aanzien van de andere, meer neutrale, te aanvaarden wat aan de openbare universiteiten wordt gegeven, met de eventueel noodige correctie, welke uit onze beginselen voortvloeit? Men mag dit te meer vragen, omdat wij werkelijk dikwijls gebruik moeten maken en kunnen maken van gegevens, welke door geleerden van andere richfing zijn bijeengebracht om die dan te plaatsen in hetgeen wij als het juiste licht moeten beschouwen. Wanneer wij voorts letten op de reusachtige middelen, welke voor het bekostigen van eene volledige universiteit vereischt zijn, en waarover wij niet de beschikking hebben, dan is deze methode zeer verleidelijk. Toch is zij niet de juiste, en er rijzen tegen haar zelfs practische bezwaren. Vooreerst zou daardoor de taak onzer hoogleeraren aanmerkelijk worden verzwaard. Zij zouden eigenlijk, ieder voor zijne faculteit, al de onderdeelen der wetenschap moeten bestrijken, om die te zamen in onderling verband in het juiste licht te stellen. Wij streven wel naar dit inzicht, voor zoover bereikbaar, in den onderlingen samenhang van alles, maar het is niet aan één "man gegeven, het gansche veld te overzien. Ieder moet nu eenmaal een deel voor zijne rekening nemen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen