Jaarboek 1933 - pagina 28

26

stelt het zloh vlak tegenover de Idassiefce opva,tting .van de waarde van vFetensoha,p en aiheid. Helaas heeft in de onitwiitkeling der historie het Christendom niet de maoht bezeten, in de landen v?aar een Ghristelijfee cultuur ging heerschen, deze gedachten ook in de feringen der wetenschap, algemeen exikend te vinden. Betrelckelijk spoedig drong de klassieke opvatting ook in 'den kring Tan d© Christelijke miainnen van wettenschap idoox. Allengs werd de Universiteit weer het geïsoleerde oord, waar men de geesten oefende,, maar daarbij' helaas ook maar al te vaak opvattingen verkonidigde, die in wezen waren naar den geest der wereld. Eeuwen lang is 'de Universiteit geweest, als oen staatje in den Staat, als een aparte gemeenschap in het gemöenschappelijk leven; niet slechts in dien zin, d'at in het samen arbeiden als vanzelf een zeker saamhoorigheidsbewustzijn groeide; daJt ware niet zoo erg geweest, het zou islechts een natuurlijk uitvloeisel der ^dingen geweest zijn; maar ook helaas in 'dien zin., dat een zekere Universitaire hooghartigheid groiei'de en men het leven buiten de Univeirsiiteit ging zien als het andexe en in ieder geval, als het minder edele, het minder verhevene, eigenlijk het minderwaardige. Bü 'die levenshouding wordt iemand die niet studeert, een filister, wox'dt iemand die student is, ook al moest in zijn ge-val student worden afgeleid van het non-studere, toch de commilito, 'die tot een betere genus van schepselen behoort. Bij deze opvatting groeiden er in de historie van lonze Universiteiten meeningen over rechten en plichten van studenten en hoogleexaren, die mei de Christelijke zedenleer ten eenenmale in strijd 'zijn. Geen wonder ook. Immexs, deze opvattingen waren gegroeid uit de Grieksche ideaalstellingen en uit het na-middeleeuwsche humanisme. En al willen we nu niet voorbijzien den ontzaglijken zegen, 'die onze God toch door de wetenschappen, 'Ook aan dezie Universiteiten beoefend en verworven, aan het mensoheiijk geslacht heeft geschonken, toch was 'de vexhouding tusschen Universiteit en gemeenschap, tusschen wetenschap en 'handwerk, bij deze instelling er één, die reohtdraads inging tegen den zin van het Christendom. Maar het kon ook wel niet andexs., of zoo moest de Universiteit wel verdex van het leven afgroeien. In 'den 'Oxganischen samenhang van de levenstotaliteit maakt men nooit 'ongestraft een scheiding. Zoo groeide vanzelf de ontevredenheid over w'at 'de moderne Universiteiten voor de leivenspractij'k betee'kenden. Als ïneest merkwaardig symptoom van deze instelling, tevens als het in de historie het eerst gesignaleerde, moge'n we wel noemen de wijae waarop 'de theoloigie als wetenschap van den godsdienst, op onze Rijks-Universiteiten werd beoefend. Maar een rede als die Van d'en heer Boekman en een brochure als die van Prof. Kxuyt, zijn symptomatisch voor het verschijnsel, dat men iets anders zoekt. Nu is het onze eere, de eexe van onze Vereeniging en de eere van

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen