1913-1914 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 40

32

draaiing van het gepolariseerde licht en niet hunne wezensvorm is hiervan oorzaak. Zoo is het ook met de individualiteit van organen en organismen. De structuur bepaalt de eigenschappen (de werkingen). Een deel der samenstellende deelen weggenomen kan de geheele individualiteit vernietigen. Een bepaald gerangschikte stof geeft een spiervezel, een zenuw enz. Ziel en lichaam op bepaalde wijze verbonden geeft een normalen mensch. Wanneer wij dus vinden, dat een bepaalde structuur in bepaalde •omstandigheden een bepaald effect levert, zoo is dit in doode en levende natuur, zooals wij zagen, altijd de Werking Gods. Nu blijkt het echter, dat deze werking voor de stof bepaalde regels volgt, welke men mechanische wetten noemt en voor de ziel bepaalde regels van geheel andere orde (denkwetten). Deze regels blijken nu met zulk een zekerheid op te treden als te verwachten is naar de attributen Gods. Het is nu een eenvoudig empirisch resultaat der physiologic, dat zij kan aantoonen, dat de in de levende stof aanwezige materie zijne physico-chemische kenmerken bijbehoudt. Wanneer dus een spier tot samentrekking en een cel tot deeling wordt gebracht door een of andere mechanische oorzaak, zoo meent men ook, dat de bouw der stoffelijke elementen in de cel een dusdanige is, dat elk stoffelijk deeltje op gelijke wijze kan blijven werken, als het in de doode natuur doet. Het is juist deze structuur, welke daardoor zoo buitengewoon gecompliceerd moet worden gedacht, welke gecompliceerdheid door de physiologic echter eenstemmig meer en meer wordt bevestigd. ') In overeenstemming met onze opvattingen is bovendien, dat de physioiogie meer en meer bewijst, dat van een gesloten individualiteit bij de levende stof ook geen sprake is, evenmin als van een doel in zich zelf. De individualiteit als structuur van stof (en ziel) opvattende kan alleen in stand blijven (en ontstaan) bij zekere samenstelling der omringende stof. De harmonie is in de inwendige samenstelling en tusschen „Innenwelt und Umwelt". Vandaar dus nogmaals, dat wij in geen geval de individualiteit toeschrijven aan een intern principe. En evenmin de doelmatigheid. Het behoud der individualiteit zou de eenige „finalité ') Is ook niet de besliste specificiteit der eiwitten (ABDERHALDEN e.a.) -een aanduiding voor onze architectonische opvatting?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen