1923 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 54

46 van lichaamsdeelen worden geleid, vgl. de vinnen van Ichthyosaurus n.l. Carpus en Metacarpus, phalangen en aantal vingers 8 of 9. Bij de Cetaceën zien we hetzelfde verschijnsel, hoewel hier met den Ichthyosaurus geen ander verband bestaat dan dat der convergentie. Steinmann legt hier een genetisch verband, waarbij dan moet worden verondersteld, dat eenige ontbrekende schakels (missing links) zijn uitgevallen, omdat ze niet zijn bewaard gebleven. Natuurlijk is het zeer waarschijnlijk, dat van misschien vele diersoorten nooit een exemplaar als fossiel is bewaard gebleven, zoodat we het nooit zullen leeren kennen, maar anderzijds verklaart juist dat uitsterven van bepaalde groepen door specialisatie in verband met de soms treffende convergentie het verschijnsel der missing-links, welk verschijnsel vaak critisch wordt ingebracht tegen verschillende palaeontologische stamboomen. Niet alleen het waterleven, maar ook het luchtleven geeft sterke specialisatie, soms gepaard gaande met reductie, zooals bij de voorpooten der vogels, soms met bijzondere ontwikkeling, zooals bij de Pterosauriers of vliegende reptielen en bij de vleermuizen. Veelvuldig zijn ook de specialisaties in aanvals- en verdedigingswapenen, als de hoektanden bij Stegooephalcn, Theromorphen. Dinosauriërs en vele zoogdieren, als recente en uitgestorven roofdieren (Megalosaurus en Machairodus). Ook die van Babyrussa zijn aanzienlijk, maar wellicht zonder beteekenis. De stoottanden der Prcboscidiërs hebben aanzienlijke afmetingen, zoo zijn die van Mastodon arvensis 3 M. lang. Bij vele uitgestorven soorten hebben ze dergelijke vormen en afmetingen, dat ze hoogstwaarschijnlijk eer schadelijk dan nuttig waren voor de dragers. Hetzelfde geldt van vele geweien en hoorns, waarvan als uiterste de bekende Cervus giganteus kan worden genoemd. Deze voorbeelden zouden met talloos vele zijn te vermeerderen. Deze verschijnselen doen tevens gegevens aan de hand voor critiek op de mechanistische verklaring en de toepassing van den strijd om het bestaan, om het ontstaan van nieuwe vormen te verklaren. Ze zijn of worden eerder schadelijk en kunnen alzoo beter als oorzaak van uitsterven worden aangezien. Bovendien komt Depéret, die overigens geen principieele bezwaren tegen mechanistische verklarings-methoden heeft, ook tot de volgende conclusie naar aanleiding van voorbeelden van specialisatie bij Ammonieten en Lamellibranchiaten: . . . . ein Beispiel für eine in nicht geringere Masze bemerkenswerte und ebenso wenig einer mechanischen oder physiologischen Erklarung zugangliche Spezializierung. Ohne dasz notwendig ware, diese Beispiele zu vermehren, sieht man, dasz die Stammbaume einem allgemeinen Gezetz unter-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen