1925 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 98

98 ontwikkeling hangt af van in de eicel aanwezige elementen, die we ons kwantitatief voorstellen en ruimtelijk gebonden aan kleine lichaampjes, de chromosomen, In elke phase heeft elk deel in het embryo zijn prospectieve functie. In het tweecellig stadium zal elke cel één helft van het latere organisme voortbrengen; in een verder gedifferentieerde phase zal de ééne groep cellen de huid, een andere het centraalzenuwstelsel vormen. Dit alles ligt in de jongere embryonale stadia reeds wetmatig vast. Het past zoo geheel in onze materialistische en causale wijze van denken. Maar Driesch vond, dat wanneer hij bij een embryo in het tweecellig stadium, de twee cellen van elkaar verwijderde, dat er dan niet twee halve embryonen zich ontwikkelden uit deze verminkte beginstadia, doch dat iedere cel afzonderlijk uitgroeide tot een wel kleiner, maar toch volledig individu. Dit is wel zeer merkwaardig. In de naturalistische beschouwingen kunnen we dit verschijnsel niet plaatsen. Want het blijkt, dat niet het afzonderlijk element zonder meer in zich zelf bevat wat het zal worden, maar dat er als het ware een eindstadium is, dat bereikt moet worden en dat in die mate de ontwikkeling beheerscht dat uit eenzelfde element zeer verschillende dingen te voorschijn kunnen komen. Niet de samenstellende deelen brengen het geheel voort, maar het geheel bepaalt op welke wijze een deel in het organisme zich zal ontwikkelen. Blijft in het tweecellig stadium de ééne cel aan den andere gebonden, dan brengt elk een half individu voort, worden ze gescheiden dan elk een volledig afgewerkt organisme. Deze proeven zijn op verschillende wijze uitgebreid. Neemt men in een jong embryonaal stadium een cel weg, die in zijn oorspronkelijke plaats uitgegroeid zou zijn tot centraal zenuwweefsel en wordt deze cel ingeplant in de huid, dan zien we dat die cel zijn oorspronkelijke bestemming verliest, geen sdnuwweefsel voortbrengt, maar onder invloed van het omgevend weefsel en het geheel, waarin ze is opgenomen, uitgroeit tot huid. Ook hier dus weer dezelfde gedachte, dat niet het element, het atoom, bepaalt wat het zal worden, maar dat zijn plaats in en zijn verhouding tot het geheel beslist, wat uit dit deelstuk zich zal ontwikkelen. De oude atomistische opvatting gaat hier dus niet door. Niet de elementen, of althans niet a l l e e n de elementen bepalen wat zal worden, maar de totaliteit, het geheel beslist. Deze beschouwingen zijn in den laatsten tijd nog weer getoetst en verdiept door onderzoekingen van Spemann e.a, ^). En niet alleen in de embryologie, maar ook uit ^) Woerdeman. Determinatie Rede. A'dam 1925.

probleem

en

weefseller

Inau^.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen