1929 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 58

50 cellen zagen er heel eenvoudig uit als kleine blaasjes en draadjes. Toch waren deze dingetjes de eenige stoffelijke continuïteit tusschen de generaties, waren zij de dragers van de gecompliceerde natuur, welke het organisme vormen kon, dat uit hen ontstaan zou. Het bleef nu niet zoo gemakkelijk om te zeggen : „Het organisme plant zich voort". Was dat nu „zich"? De Darwinsche leer van het transport der kiempjes, als vertegenwoordigers der organen, naar de geslachtscellen, is een interessante poging om het zich voortplanten om te zetten in een overdragen van al de eigenschappen van vader pp kind. Dat ook dit gewijzigd moest worden, bleek uit de beschouwingen van De Vries en uit die. welke geleid hebben tot Johannsen's genotyperleer Den inhoud hiervan mag ik als bekend f^f bereikbaar beschouwen, zoodat ik volsta met de conclusie, dat het orp'anismc slechts potentie s tot eigenschapsvorming over^rft, geen eigenschappen van bouw en kleur a's zoodanig^1 uiten deze potentie's zich meer of minder opvallend door gunstige of ongunstige, normale of abnormale omstandigheden, ze blijven in zichzelf onveranderd. En laten we ook nog even naar voren brengen dat „het genotvpe" een begrip is, een verbazend makkelijk handteerbaar begrip, maar toch niet iets tastbaars of zichtbaars. (Ik zie hier af van de De Vries'sche pangenen, die als organoide, concrete eenheden gedacht waren). Ris we zoo het blijvende in den loop der generaties geïsoleerd hebben, waardoor we zien, dat niet de persoon, maar de soortkern zich voortzet, gaan we vragen of er van dit genotype niet iets naders te zeggen is. En velen van U zullen opeens denken aan de Mendelwetten. terwijl de splitsing in F, volgens 1 : 2 : 1 als grondverschijnsel opdoemt uit de herinnering, flls verklaring dient dan het schema /\ H y a a —> 9 R a. enz. Dat IS allemaal zeer fraai, maar wat meestal vergeten wordt is het belangriikste, n 1. dat hier een uiting van het organisme kan rondgaan als iets aparts. De bastaarden blijven geen mengelmoes, maar de eigenschappen (in potentie), zooals ze bij de ouders voorkwamen, zijn elk een _wèl onderscheiden geheel gebleven, dat weer te voorschijn komt in F, (tweede generatie). Zelfs als van de kenmerken, waarin de ouders verschilden, het eene overheerschte, zoodat de bastaard geleek op de ouder met uitsluitend dat overheerschende (dominante) kenmerk, dan nog komt m F^ weer de zwakkere (recessieve) factor van

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen