1946 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 116

108 uit 1933, dat een boeiend overzicht geeft ran de verschijnselen, die men kan verwachten in een eindige, uitdijende sferische wereld van het type, dat het eerst werd aangegeven door Einstein en later ontwikkeld door den Belgischen abt Lemaïtre. Eddington beschikte niet alleen over een uitnemenden stijl, maar hij had ook een sterk geheugen voor citaten. Zijn populaire boeken zijn gekruid met allerlei gepaste citaten uit Shakespeare en andere beroemde auteurs. Hij hield veel van letterkunde. Toen hij in Greenwich woonde, was hij lid van een club ,,The Elizabethans", waarvan de leden in het winterhalfjaar eens per maand bij elkaar aan huis vergaderden om samen een van Shakepeare's tooneelstukken te lezen, waarbij dan aan ieder een bepaalde rol was toebedeeld. Tegelijk met zijn studie over het inwendige der sterren hield Eddington zich bezig met de algemeene relativiteitstheorie. Einstein's ontdekking dateert van 1915. De oorlog maakte het toen onmogelijk in Engeland van Duitsche publicaties kennis te nemen. In 1917 ontving Eddington een exemplaar van Einstein's verhandeling van De Sitter in Leiden. Hij was de eerste Engelschman die de nieuwe theorie bestudeerde. Ondanks haar revolutionaire voorstellingen en vergaande consequenties aanvaardde hij haar onvoorwaardelijk. Het pleitte voor Einstein's theorie, dat zij een verklaring gaf voor de tot dusver onopgehelderde beweging van het periheel van Mercurius. Doch meer bewijzen waren gewenscht. Einstein had zelf nog een criterium aangegeven. Hij had voorspeld, dat men bij een zonsverduis/tering de sterren in de omgeving van de zon in een eenigszins anderen stand zou zien dan 's nachts tengevolge van de kromming van de lichtstralen in het gravitatieveld van de zon. Men vond hel in Engeland zeer belangrijk om deze voorspelling aan de waarneming te toetsen. In de hoop, dat de oorlog tijdig genoeg zou eindigen, werden er twee expedities uitgerust om de totale zoneclips van 29 Mei 1919 te observeeren. De eene expeditie zou naar Brazilië gaan en de andere naar het eiland Principe. Eddington nam de leiding van de tweede op zich. Helaas waren er op het eiland Principe op het critieke oogenblik wolken, zoodat er maar twee platen genomen konden worden. Deze gaven voor de afwijking de waarde 1".62 ±; O".30. De resultaten van de twee expedities samen gaven een duidelijke bevestiging van Einstein's relativiteitstheorie, zooals Eddington ook zeker verwacht had. De derde bevestiging van de relativiteitstheorie werd later gegeven door Adams' waarneming van de lijnverschuiving bij het spectrum van den begeleider van Sirius, in aansluiting aan Eddington's studie over de groote dichtheid van dit sterretje. W e hebben dat boven al gememoreerd. In 1920 gaf Eddington een niet-mathematische behandeling van de relativiteitstheorie in zijn boek Space, Time and Gravitation. Men weet, dat het buitengewoon moeilijk is in populairen vorm een uit-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen