Wetenschappelijke bijdragen aangeboden door hoogleraren der Vrije Universiteit ter gelegenheid van het vijftigjarig bestaan - pagina 105

93 Equivalentie der morphemen

verbindende voorzetsel, die aan het model van werd opgemerkt, kan

verband houden met deze algemecne eigenschap van haar soort-

genooten. Voorzetsels drukken verhoudingen in de ruimte uit en

hebben daardoor elk soortelijke verwantschap met de ruimte. Daar

alle bepaaldheden der ruimte in hun oorsprong, de ruimte zelf als

het ledige wegvallen en geen enkele bepaaldheid der ruimte niet

in een andere kan overgaan, zoo ligt de verwisselbaarheid van alle,

die in de taalvergelijking empirisch blijkt, reeds aan die bepaald-

heden zelf als beteekenissen ten grondslag : yoor stelt niet alleen

achter en tegen, maar is ook achter en tegen bij omwending van het

ruimtevlak. Van, als uit is tegelijk: behoorend bij en verwijzend

naar enz. De ruimte zelf, in een voorzetsel tot bepaaldheid gebracht,

neemt met behulp daarvan alle andere bepaaldheden aan, die in

haar zijn aangelegd. Zij zelf, oorsprong van die bepaaldheden, is

het onbepaalde ledige, dat door geen voorzetsel wordt uitgedrukt.

Zij is tevens het onwaarneembare, dat slechts door de vulling met

substanties waarneembaar wordt. Voor die substanties is zij het

verbindende en scheidende beginsel, de uitdrukking van betrekking,

die zelf substantieloos, ledig is en die in de twee-eenheid van het

verbondene de scheiding tusschen het een en het ander is. Als

scheiding en verband is zij, buiten het verbondene gesteld, leegte

van elkaar opheffende bepaaldheden en dit is de grond der nietig-

heid van beteekenis, die in het voorzetsel van en verder in alle ver-

wisselbare voorzetsels werd opgemerkt. Hun oorsprong uit het niets

der ruimte wordt door de taal gesymboliseerd met het niets, dat in

de uitdrukking van het twee-eene tusschen het eene en het andere

staat. Het z.g. nuUmorpheem, het taalkundig niets, dat de ver-

binding van twee tot één begeleidt en dat benoemd wordt vanuit

de gewoonte eener positieve begeleiding, dit nul-morpheem is niet

rest of leege plaats van weggevallen morphemen ter uitdrukking der

betrekking tusschen het verbondene : het is de oorsprong zoowel

van de praeposities als tusschenzetsel als van den naamvalsuitgang,

die de betrekking tusschen substantief en substantief en tusschen

werkwoord en substantief nader regelt.

Hoe kan het ledige of niets oorsprong zijn van de menigte van

verneembare klanken, die voorzetsels en naamvallen zijn ? Is het

ledige niet steeds, wat overblijft na berooving van verneembare

positiviteit ? Deze vraag kan herleid worden tot de grondigere : hoe

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen