Taalbederf door de school van Kollewijn - pagina 57

49 matisch systeem, want dat remt het leven der T a a l / ' " Alleen in spelling valt een en ander vast af te spreken; dat moet ten uiterste gemakkelijk zijn met het oog op de kinderen, ook de minst begaafde, van de lagere school. Ongetwijfeld zal dan na de verdwijning van de dubbelheid in e/ee, o/oo, s/sch spoedig moeten volgen die van ei/ij, au/ou, i/ie: bleiven, beiten, blouw, f louw, rievier, fabriekant; en die van het woordbegin wr/vr: vraak, vringen. Daarna zal wel spoedig de reeds voor lang ge* stelde eisch hernieuwd worden, om de t, p, ch te schrijven, waar men tot nog toe gespelde b, d, g toch zoo zegt: hoet, ep, tuich (noch vond men vroeger reeds in geregeld gebruik bij de ver* eenvoudigers voor nog). En is zoo de regel der gelijkvormigheid — die veel te moeilijk is voor het volksonderwijs — eenmaal op* geheven, dan volgen noodzakelijkerwijze cht voor gt: „getuicht", „vlacht" zoo goed als „juicht" en „dacht", en d in plaats van dd na consonant of lange vocaal: „zij misleide" en „hij vermelde" zoo goed als „de misleide" en „het vermelde". En wat zou dan ten laatste behoeven tegen te houden, de drieledige voorstelling van t (t, d, dt) te vereenvoudigen tot altijd t? „reit" voor „rijd", „rijdt", „rijt"? Eén klank, één teeken, want: taal is klank! En in den regel der gelijkvormigheid ligt een minstens even groot struikelblok dan in dien der dubbele vocaal* en der sch*spelling, inzonderheid bij de verscheidenheid van werkwoordsvormen: vraag het maar aan de onderwijzers — en de leeraren. Het beste zou zijn, dat wij zoo spoedig mogelijk den eenvoud van het En* gelsche of het Afrikaansche werkwoord trachtten te bereiken. Maar dat is geen loutere spellingkwestie meer. Ook de te wachten spellingsvereenvoudiging van het werkwoord levert echter al tegelijk nog andere vergemakkelijking op. Het mes snijdt aan twee kanten: hoe meer vereenvoudiging, hoe grooter stuk van de prescriptieve, redeneerende grammatica kan vervallen. De onder* scheiding der sterke en zwakke werkwoorden — zoo stapje voor stapje moeizaam veroverd door onze, en anderer Germanen, taal* kundig wel onbegrijpelijk kortzichtige voorvaderen: zoo is het immers? — heeft nu practisch eigenlijk weinig beteekenis meer. 4

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen