De Oud-Testamentische profetie en de staat Israël - pagina 43

Tekst en Uitleg. Eerst in vs 18 wordt van Israël en van Juda in den derden persoon gesproken. Wat mijn tweeden grond aangaat, verwijst Binnendijk naar het feit, dat in de verzen 7—11 ook al over Juda gesproken wordt; maar dit raakt de pointe niet: in het voorafgaande is wel over het g e d r a g , maar niet over het l o t van Juda sprake; dit komt hier inderdaad geheel „op eenmaal" aan de orde. Ten opzichte van mijn derden grond ziet Binnendijk al evenzeer voorbij, dat de g e l i j k e gunstige toezegging voor Juda en Israël vreemd aandoet in een context die juist van een v e r s c h i l in houding en daarom ook in behandeling gewaagt. Wel tracht hij hier een verschil in positie te construeren door er op te wijzen dat het trotse Juda genoopt zal worden eerst tot het huis Israël te gaan alvorens naar het land der vaderen terug te keren. Maar daarmee geeft hij aan de simpele woorden van den tekst een accent dat zij niet hebben: dat hier van een gedwongen vernedering voor Juda sprake zou zijn kan men er niet in lezen. In betrekking tot mijn vierden grond zou ik willen constateren dat het f e i t moeilijk kan geloochend worden, dat Jeremia op het tijdstip waarop hij de profetie van 3 : 6 v.v. uitsprak, die zeker tot zijn vroegste prediking behoort, nog uit den tijd vóór de reformatie van Josia (vgl. mijn Korte Verklaring blz. 24), nog van geen wegvoering van Juda in ballingschap gesproken had. Als dit echter het enige bezwaar was, zou mij dat zeker niet tot de conclusie geleid hebben dat VS 18 als een insluipsel in den tekst is te beschouwen; men zou de toevlucht kunnen nemen tot de veronderstelling, dat Jeremia, wijl hem voorafgegane profeten de te wachten ballingschap van Juda reeds hadden verkondigd, daarvan stilzwijgend is uitgegaan. Maar men houde in het oog wat ik in Het herstel van Israël blz. 90 nadrukkelijk naar voren breng, dat het alleen het samentreffen van zovele gronden is dat bewijzende kracht heeft. Over mijn vijfden grond kan ik hier zwijgen, en verwijs alleen naar wat ik heb betoogd ten bewijze dat in de voorafgaande verzen wel van b e k e r i n g maar niet van terugkeer uit de ballingschap sprake is. Ik moge hieraan toevoegen, dat men overigens met vs 18, dat van een terugkeer zowel van Juda als van de Tien Stammen naar het land der vaderen spreekt, met de Brits-Israël-theorie hopeloos in de moeite raakt: hoe zou, zoals ik reeds opmerkte, dat land een zo omvangrijke bevolking kunnen opnemen? Dat, zoals mijn zesde grond luidt, de voorstelling alsof de Judeeërs niet rechtstreeks naar Kanaan zullen terugkeren maar eerst zullen gaan naar het huis Israels om dan met dezen gezamenlijk uit het Noorderland naar de vaderlijke erve zich te begeven, nergens elders in de profetie gevonden wordt, kan ook Binnendijk niet bestrijden. Hij kan dan wel zeggen, dat de terugkeer zoals die hier aangekondigd wordt in strijd is met de historie van den terugkeer uit Babel, en daaruit concluderen, dat ik met mijn beschouwing omtrent den terugkeer uit Babel op een dwaalspoor ben, maar de feitelijke juistheid van mijn argument kan hij niet loochenen.

41

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen