STEMMEN UIT ONZE KERKEN.

Hooggeachte Redactie,

Naar aanleiding van het door onze kerk inzake de opleidingskwestie gepubliceerde besluit is in de kerke^ lijke bladen het een en andeir geschreven, dat O'us redon geeft, om U foeleefd opname-van eiifcele regelen te verzoeken.

In de eerste plaats wenschen wij nogmaals te betuigen, dat naar onze opinie een .oplossing in de bedoelde kwestie zeer wel mogelijk is, indien men slechts wiil. En naar .onze overtuiging ligt deze oplossing nog altijd in de 'richting van Prof. Dr Bavinok'si voorstel van 1898.

Ook zijn wij overtuigd, dat zulk een oplpssuig door' breede kringen 'in .onze kerken begeerd wordt en dat •behalve de beide kerken, die resds dadelijk hiin adhaesie betuigden, velen gevolgd zouden zijn, indien niet vooraanstaande Kerkboden zóó sterk er tegen gewaarschuwd hadden.

Wat verder de argmnenten betreft, ingebracht tegen een - o pnieuw' behandelen dezer oude kwestie, zooi meenen wij, dat - het niet aangaat om te schrijven: „Dr Kuyper, Dr Bavinck en andere groote mannen hebben het niet gekmid.... Gij mqogt het dus niet meer probeeren". Immers, juist deze giioote mannen, die soa vaak ons opriepen tot trouw aan zelfs bijkans verbroken idealen, waren steeds de eersten en zouden ook nu de eersten zijn om-ons in eiken goeden strijd toe te roepen: „Ende desespereert nimmer. En Werkt zoolang als het dag is".

Verder lijkt het ons. al zeer weinig. steekhoudend' indien men zich bezorgd maakt, waar men bij eventueele vereeniging der beide ogleidingsinrichtingea heen zou moeten met de pvercomplete hoogleeraren. Immers deze kwaal, gesteld al dat het een kwaal is, bangf! slechts luttel Ja'-'& n. En bovendien blijft h'et eereambt van Dienaar des Woords het hbogsite ambt in Christus' kerk en ware het voor geen enkel piro& ssor een schande eventueel weer tot gijn tijdelijk onderbroken kerkelijk ambtswerk terug te keeiien.

Ook is het geheel onjuist om te beweiden, dat het groot aantal theologische studenten twee faculteiten wenschelijk zou maken. Immers, waar zou het dan heen moeten met de Rijksuniversiteiten in ons land, die gemiddeld 1000—löOO studenten hebben, verdeeld over vijf faculteiten en die in dit groote g.atal juist haar bloei vinden — nog gezwegen van Universiteiten in 't buitenland met haar vaak • veel grootere getallen • (^Berlijn bijv. pl.m. 20O0O). Niemand denkt er daar aan voor elk 8Ó-tal actieve istodenten ©en nieuvire faculteit te stichten. Bij „lagere soholen" moge men al (en terecht) tegen „groote klassen" gekant zijh, de Universitaire opleidingsmethode stelt heel andere eischen en schept heel andere verboudingeri. Niemand zou er dan ook aan denken om aan de Vrije Universiteit een tweede juridische faculteit te Stichten, indien daar eens epn normaal aantal Christen-Juristen kwam studeeren. Maar laat men dan zulk een redeneering ook niet op de tfheologie toepassen. Dat verwart slechts.

Aan den anderen kant Weegt het ons zeer zwaar, dat de financiëele nood, waarin tegenwoordig .alle Chri.stelijfce actie verkeert .en de ontzaglijke tekorten, welke op velerlei terrein met catastrophen dreigen en dei steeds verminderende . betalingscapaciteit van ons volk .(bij, - de dalende loonen en de toenemende malaise), ons ten zeerste verpifichten om zorgvuldig na te gaan op welk terrein bezuiniging^ mogelijk is. Die dreigende nooden verplichten daartoe |0p-alle teiTein van het leven, de dreigende nooden verplichten daartoe opk op kerkelijk terrein. Daarom meenen wijr, dat de no, od: .ons is opgelegd om te getuigen voior een oplossing, die ongetwijfeld gevonden kan en gevonden zal worden, zoodra de nood om deze oplossing te zoeken aan allen is opgelegd.

Meenen wij het hierbij te mogen laten, zoo rest ons nog slechts' om' te girotesteeren tegen een enkele, die meende .pv-er, ons getuigenis een lichten, spottenden toon te mogen doen hooiren. Onzes inziens-isi'de strijd voor idealen door onze griotote mannen in 't verleden .onder ons gqplant, daarvoor te heilig.

Namens. den Körk-eraad van 's-Graveland,

Dr H. W. VAN DER VAART SMIT, Voorzitter.

W. MANTEN, Scriba.

P. S. Dooir afwezigheid (wegens vacantie)' van den voiorzitter van den keïkeraa'd eerst thans ingezonden.

(Het is dunkt .ons beter, dat dit onderwerp thans blijft rusten. Redactie.)'

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen