Karel van den Oever, „Geestelijke Peilingen”. Roermond — J. J. Romen & Zonen.

BOEKBESPREKING.

Wie de laatste weken de artikelen gevolgd lieeft, die ik in „De Reformatie" schreef, zal den naam van Karel van den Oever als auteur van dit boek herhaaldelijk hebben aangetroffen; ook zal hij gezien hebben, hoe ik met meer of minder blijkbare instemming zijn bovengemeld werk vaak heb geciteerd.

Wanneer ik thans in dez, e rubriek het werk bespreek, is het niet zonder een gevoel van groote jaloerschheid op de Roomschen, die in het vinden van normen vooi de litteratuur hun eigen wegen gaan en op eigen standpunt al bewuster durven denken en spreken. In dil B-Oomsche werk staan heele volzinnen niet alleen, maaj ook perikopen, die in een gerefonneerde aesthetiek zóó zouden kunnen overgenomen worden; hetgeen misschien koren op den molen is van de beklagenswaardige lieden, die in Rome den Antichrist en mitsdien in de gereformeerden van de Kuyperiaansche kerk (zoo zien ze ons) deszelfs slippendragers. Met name wat de auteur schrijft over de aesthetische verwording van de Christus-figuur heett meer dan eens mijn volle instemming.

Het spreekt vanzelf, dat 'de auteur zijn Roomsch standpunt herhaaldelijk scherp doet uitkomen en dan ook vierkant tegenover ons gaat staan. Maar dat doet jiiets af van de groote waarde, die zijn boek, niet alleen als model van een structuur van litteraire kritiek uit confessioneel oogpunt, maar ook als uiting van scherpzinnigheid en onderscheidingsvermogen, voor ons heeft en waardoor het ons bekoren en, voorzoover wij tegenover hem moeten gaan staan, tot zelfstandig werk aansporen kan.

Wat hier wordt aangeboden is een verzameling van opstellen uit het tijdvak 1915—1923, die in verschillende periodieken verschenen zijn. Merkwaardig is dikwijls de kijk van den auteur ook op protestantsche christelijkheid. Misschien is deze roomsche auteur verder dan menig antipapist in het erkennen, dat de ethica der Hervorming allerminst een beletsel tot schoonheid geweest is in den Geuzenpsalm; hij heeft er tenminste meer van begrepen dan de antipapale broeder, die behalve Roomsche ook alle andere kerkliederen en poëzie veroordeelt, behalve die van Lodensteyn. Datheen en onze tegenwoordige psalmberrjming-En over Vlaamsche pastoors-poëzie durft de auteur harder noten kraken dan meer dan één zou durven denken. Conclusie: a; llermerkwaardigst en frisch, frisch, èn: eerlijk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen