De Synode van Groningen.

III

Wie biedt ervoor?

Delft heeft het jarenlang bewerkt. Maar tenslotte heeft het het onvruchtbare "terrein losgelaten, en Solo van Noord-Holland overgenomen.

Wonosobo is aangeboden aan den meestgevende.

Geheel los is Delft van Wo-nosobo niet; het ligt nog voor zijn rekening. Maar het is hem nieti mogelijk het te bearbeiden tegelijk met Solo', ook al niet om de ligging. Is er nu niemand, die het wil aanvaarden ?

De Generale Zendingsdep'utaten zijn er ook mee gemoeid; want wel kan een kerk'een terrein ki-ezen, doch de deputaten. doen de aanwijzing. Zoo is oo-k de generale zendingskas er bij te pas gekomen, hoewel die er eigenlijk buiten moest blijven; en aan dengene, die Wonosobo van Delft overneemt, .zijn mooie finantiëele aanbiedingen gedaan.

Die kwestie-Wonosobo doet niet aangenaam aan.

Het was wel heel duidelijk, dat, toen Delft Solo kreeg, het Wonosoho moest loslaten. Toch bleef het er verantwoordelijk voor. - God had Delft er gebracht. En moest het dit terrein verlaten, dan lag het voor de hand, dat het niet heenging voordat Wonosobo aan een ander was overgegeven.

Hadden Generale depntaten, toen zij aan Delft Solo gaven, niet eerst den eisch moeten stellen, dat Wonosobo niet onbewerkt bleef, dus dat een gegadigde gereed stond het o-ver te nemen?

Nu wordt er met dit terrein gesold.

Zeeland schijnt wel, wegens ligging van zijn terrein Magelang, en ook wegens de bijzo-ndere kwaliteiten van zijn miss. dienaar ds Merkelijn, er toe aangewezen te zijn, om Wono-sobo te nemen. Doch het maakt bezwaar. Het is van oordeel, dat ds Merkelijn dan te veel werk krijgt. En wel wordt de gedachte in Zeeland overwogen een 'tweede-n miss. dienaar te beroepen; doch indien dit geschiedde, dan zouden de finantiëele lasten bet onmogelijk maken Wo-nosobo erbij te nemen.

Na Zeeland is PöerbolinggO' het terrein, dat het gunstigst voor Wonosobo ligt. Doch Rotterdams terrein is reeds zoo o-nafzienbaar groot, dat het kortweg onmogelijk is, daaraan een nieuw stu'k toe te voegen.

Maar nu is Friesland met een bod gekomen!

Friesland krijgt een tweeden-zendeling; dus het werk zou niet te zwaar worden. Maar Keboemen ligt niet zoo gunstig. Echter, als niemand anders wil, zal Friesland het wel krijgen. De zendingsdep-utaten hebben de opdracht gekregen met Zeeland ca. (Noord-Brabant en Limburg toch werke-n mee), en Friesland te spreken, en „eenige andere kerk, die zou blij'k'en bereid te zijn Wonosobo als hoofdpost over te nemen"! Zeeland wordt het eerst genoemd, en men zal wel trachten Zeeland over te halen.

Bij overname zou Delft al wat aan eigendom der zending zich in Wonosoho bevindt of op 1 Jan. 1928 zich bevond, overdragen, en ook nog steunen met een geleidelijk afnemend bedrag. En uit de algemeene zendingskas zou die 'kerk dan f2000 per jaar ontvangen, of f4000 ineens.

Het is van harte te hopien, oo-k om de eere onzer kerken, dat er een einde aan deze z'aak kome.

Mag Wonosoho nog langer het stiefkind onzer zending zijn?

Wie biedt er voor?

Het gaat om de zending onder de Chineezen. Ds Pos, miss. die-naar van Amsterdam in Djo-cja, heeft over de zending onder de Chineezen een keurig rapport uitgebracht o-p-de synode. Het is de moeite waard er nauwkeurig kennis van te nemen.

Sinds 1914 is dit punt op o-nze synodes aan de orde. Maar opgelost werd het tot dusver niet. In utrecht 1923 werd het wat aanlokkelijker voor de kerken gemaakt: „aan de depntaten vrijheid te verleenen, zoo hun dat no-odig voorkomt, de bijdrage voor steunverleening met hoogstens duizend te verhoogen". Maar ach, die duizend gulden extra brachten ook al geen uitkomst. Nog steeds bleef de zendeling onder 'de Chineezen uit.

De vraag kan worden gesteld, of zulk een miss. dienaar noodig is. Kunnen zendelingen onder de Javanen het werk onder de Chineezen er niet bij emen?

Luisteren wij naar ds P; os: „Qpi het z^endingsterrein der Gereformeerde kerken woont een groot aantal Chineezen, waaronder drie soorten te onderscheiden zijn.

In de eerste plaats de paranakans, de in Indië

geboren Chineezen, die Maleisch spirefcen en bovendien behoorlijk Javaanseh kennen, waarvan er velen behooren tot de Javaansdie kerk', zoodat er in de verschillende gemeenten ook wel enkele Chineesche ouderlingen en diakenen zijn.

In de tweede plaats de paranakans, die een piin of meer Europ'eesche opleiding hebben gehad, en zich van het Hollandsch bedienen, waarvan er enkelen lid zijn van een 'Hollandsche kerk.

In de derde plaats de singkehs, de Chineesch sprekende Chineezen, waarvan opi verschillende plaatsen een kleine Christelijke groep' is"-

Onder al deze Chineezen wordt door onze miss. dienaren gewerkt, maar nergens voldoende. Dit kan ook niet. De zendelingen toch zijn op den arbeid onder de* Javanen, die Mohammedanen zijn, voorbereid. En het gaat toch eigenlijk niet aan, de Chineesche bekeerlingen in een Javaansche of Hollandsche kerk onder te brengen. Daarbij is ook geen onzer zendelingen genoegzaam de Chineesche taal machtig.

Magelang en Djocja hebben het geluk samen een Chineeschen sprekenden helper voor dezen arbeid te hebben gevonden, maar dan blijft het werk nog gebrekkig. Iets beter zal het worden, wanneer de thans op den Hollandschen cursus der Opleidingsschool te Djocja voor de gemeenten van Solo en Djocja opgeleide Chineesche helpiers klaar komen. Maar deze zijn toch niet meer dan „helpers'", en er is niemand, die zich geheel geven kan.

Hoe het op andere zendingsterreinen is?

West-Java van de Ned. Zend. Ver. is zeer bevoorrecht. Daar toch werkt de heer HoppiO, die in China een opleiding heeft gehad, en zich geheel aan het werk kan geven. En de vruchten blijven dan ook niet uit.

Ziet, zulk een man moest ook' opi ons zendingsïterrein zijn!

De zending onder de Chineezfen is een probleem.

Het gaat niet aan, te zeggen: laat ze aan hun lot over! En daarom hebben onze miss. dienaren, hoe overstelp't zij met werk ook zijn onder de Javanen, toch ook aan deze heidenen gedacht, Maar natuurlijk kan er niet veel aandacht aan hen besteed worden. Ook een zendeling heeft' maar één lichaam.

De eenige uitweg zou zijn een afzonderlijken miss. predikant voor de Chineezen te benoemen. Maar wie zou dit moeten doen?

Als wij ons herinneren, welk een ellende er reeds met Wonosobo is, dan is wel duidelijk, dat zulk een predikant op het oogenblik tot de onvervulbare wenschen behoort. Alle kerken hebben de handen vol.

De synode heeft dan ook maar weer hetzelfde besluit genomen als vorige malen, om n.l. aan de zendingsdeputaten opdracht te verleenen eenige kerk in Holland (bedoeld wordt: Nederland) of op' Java, die voor den. zendingsarbeid onder de Chineezen een missionair predikant wenscht te beroepen, te steunen met een bedrag tot een maximum van f4000 per jaar.

Dit besluit is niet meer dan een demonstratie. De synode verwachtte niet, dat het effect zal sorteeren. Het is, om onze kerken te laten voelen, hoe groot de nood aan arbeiders is, en dus ook aan geld.

Een ieder, die de zendingsfilm heeft gezien, herinnert zich de cijfers van de uitgaven voor tabak, cigaretten, „sterken drank enz. en de zending, en welk een schrille tegenstelling deze vormden. Er kan nog zooveel meer in de zending gedaan worden, als alle Christenen maar inderdaad naar vermogen gaven.

J. D. W,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen