STEMMEN UIT ONZE KERKEN

Hooggeachte Redactie,

Onlangs werd in „De Wekker" door een inzender gehekeld het feit, dat in onze kerkdiensten onder het zingen van 'n psalm gecollecteerd wordt. M.i. volkomen juist. Zingen is dikwijls bidden! Indien wij met ons hart zingen: s. 119 : 3, Ps. 123 : 1, Ps. 79 : 4, enz., dan is dat een waarachtig gebed. Niet minder onzen eerbied opeisohend en onze aandacht vragend, dan 't gebed, dat de dienaar, als tolk der gemeente, tot God opzendt. En is 't dan niet een zondige oneerbiedigheid, een bedenkelijke lichtvaardigheid, een onverdedigbare inkonsekwentie, als onder dat gemeenschappelijk gebed gecollecteerd wordt? Wordt 't dan niet hoog tijd, dat met deze kwade traditie, met deze slechte usance, met deze onheilige sleur gebroken wordt? En voortaan, vóór 't zingen, onder zacht orgelspel gecollecteerd wordt? Ook zou 't m.i. aanbeveling verdienen, om bij 't zingen te gaan staan. Het treft mij altijd, dat, als op een vergadering het „Wilhelmus" of het „Zij zullen het niet hebben" gezongen wordt, de menschen zoo spontaan opstaan. Maar zouden wij dan, als wij in ons lied den Koning der koningen, Die met Zijn Geest toch in onze samenkomsten tegenwoordig is, bezingen (Ps. 75 : 1, Ps. 150 b.v.) blijven zitten? O, zeker, 't zit 'm niet in het staande zingen! Maar ook niet in 't zittende zingen! Laten wij van de 2 vormen, die op zichzelf met het wezen niets te maken hebben, den besten kiezen! Velen, ik zeg niet: ebben, maar wel: o o n e n meer eerbied voor onze Vorstin dan voor onzen God! Wie in militairen dienst is geweest, weet wat 't „de houding aannemen" zeggen wil, maar hoe is 't dikwijls met de houding in onze samenkomsten gesteld? Ik vrees, dat sommigen de aanwezigheid van club-fauteuils in onze kerken zeer op prijs zouden stellen. Tenslotte zij 't mij vergund, een wensch uit te spreken, n.l. deze: at de Synode van Arnhem besluite, om de „eenige gezangen" belangrijk uit te breiden! Het frappeerde mij, dat bij de ingebruikneming van de Valkenboschkerk te 's-Gravenhage, na 't uitspreken van het Votum gezongen werd Gezang 96. Ik vroeg mezelf af: Waarom zouden we dat bekende vers ook niet vóór het uitspreken van het Votum mogen zingen? " Waarom zouden we wel in onze samenkomsten zingen enkele onsohriftuurlijke berijmde psalmen (door Ds Schilder vroeger in „De Reformatie" aangetoond!) en niet een aantal s c h r i f-tuurlijke gezangen? Vooral op de feestdagen wordt door velen de wenschelijkheid van 't N.T. kerklied gevoeld. Vrees is nog altijd een slechte en onbetrouwbare raadgeefster, ook op 'kerkelijke vergaderingen. Ik ben er diep van overtuigd, dat heel velen in onze kerken ('n enquête zou 't bewijzen!) hunkerend uitzien naar het N. T. kerklied. Niet alleen jonge menschen, maar ook vele ouderen, ik denk aan den grijzen Prof. Lindeboom. God geve, dat de Synode vaji Arnhem, ook in dit opzicht, toone, wars te zijn van alle ongezond en verstarrend conservatisme, opdai wij straks, niet alleen in onze gezinnen, ook in onze Geref. gezinnen, maar ook in onze samenkomsten, in ons N. T. kerklied mogen uitjubelen de grootheid, den roem en de majesteit van onzen Heere en Heiland, Die (we hebben 't pas wéér herdacht!) arm geworden is, daar Hy rijk was, om door Zijne armoede, ons rijk te maken!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen