De strijd voor het gezin.

In onze kringen heeft men altijd de beteekenis van gezin en gezinsleven ingezien en de verdediging daarvan op zich genomen tegen alle invloeden, die deze schoone schepping van Gods hand in haar kracht zochten te breken. Vooral in kringen, waar de strijd tegen het gezag wordt gevoerd, begrijpt men onmiddellijk, dat het goede gezin het voornaamste bolwerk tegen gezagsondermijning in Staat en Maatschappij is.

't Is altijd als een zegen te beschouwen, dat ook in andere kringen nog de beteekenis van het gezin wordt gevoeld en gewaardeerd. Het deed' mij daarom goed, dat de heer Bigot in zijn pas verschenen werk „Het Kind" de noodige aandacht aan de beteekenis van het gezin wijdt. En ook van zijn standpunt volkomen terecht! Juist omdat het gezin in onzen tijd zoovele vijanden heeft en zoo'n moeilijken strijd heeft te voeren, moeten we elkaar durig oproepen .tot waakzaamheid in dit stuk. Bijzonder geschikt lijkt het mij, dat op de straks weer te houden ouderavonden de zaak van het bedreigde gezin eens terdege aan de orde wordt gesteld. Niemand toch zal in de meenmg verkeeren, dat in onze dagen het Christelijk huisgezin niet gevaar loopt een deel van zijn invloed te verliezen.

Hoe moeilijk is voor menig gezin immers de strijd om het bestaan, waardoor niet alleen de vader, maar vaak ook de moeder buitenshuis arbeid heeft te verrichten. En als dan de avond het gezin bijeen zou kunnen brengen, komen weer allerlei noodige zaken beslag leggen op den 'tijd van ouders en kinderen.

We denken maar eens eerst aan de noodige dingen. Vader is lid van verschillende vereenigingen, die stuk voor stuk noodig zijn voor zijn leven in Kerk, Staat en Maatschappij. Noem maar eens alleen Kiesvereeniging en Patrimonium en vergeet dan niet het leven van de Schoolvereeniging. Alles eischt zijn verzorging en zoO' kennen we in onze omgeving wel menschen, die door al deze dingen zoo in beslag worden genomen, dat ze maar weinig . avonden thuis zijn. Daar klaagt menige moeder over en terecht: Zij blijft alleen met de kinderen. Zulk ijveren in vele dingen kan voor het gezin noodlottig worden. Want, als de kinderen nog zoo klein zijn, merken ze dat zoo niet, maar wanneer ze grooter worden, ontwaakt in hen de geest van critiek. Dan merkea ze wel, dat vader en moeder het hier ook niet al te best over eens zijn en verstaan ze, dat vader zich bij al zijn ijveren toch aan ' verwaarloozing van hun belangen schuldig maakt. Ik durf de stelling aan, dat, wanneer de kinderen in de moeilijke periode van den rijperen leeftijd komen, vader en moeder veel bij hun kinderen thuis moeten zijn. Want, dat zien we toch voor onze oogen, ook de kinderen worden reeds uit den huiselijken kring gelokt: zij hebben hun catechisatie, hun muziek-of zangvereeniging, hun jongelings-en meisjesvereeniging, hun sportclub en al gauw willen ze wel eens gewoon uit. En nu moeten ze al gauw leeren zich hierin matiging op te leggen. Maar'hoe zullen ze dat kunnen, wanneer vader ©ea onmatig bezoeker van alle vergaderingen is. Daar gaan al' zijn mooie avondea mee heen. Ja, 'het komt voor, dat ook moeder haar verplichtingen heeft voor naaikrans of vrouvvenvdreeniging of voor anderen maatschappelijken arbeid. En zoo brengt de avond geen rust in den huiselijken kring, waar men na den strijd van den dag de kalmte en d© gezelligheid vindt, maar eerst jaagt ieder om weg te komen en eerst laat, stuk voor stuk komen de leden van het gezin met een eigen huissleutel binnen. Van ©en huiselijke godsdienstoefening, van een gezamenlijk ter ruste gaan is geen sprake.

Nu weet ik wel, dat de omstandigheden hier zeer verschillend kunnen zijn. In de stad zijn de gevaren grooter dan op het platteland, ofschoon ook in dit

Opzicht de verschillen verdwijnen. Een welverlorgde dansvloer op een klein plaatsje overtuigde tiij dezer dagen van de gevaren, die ook op heit platteland grooter worden.

Verder brengt ook de verschillende welstand van de gezinnen hier onderscheid. Niet alle huizen brengen voor den avond een even groote mate van gezelligheid. Toch zit het hem hier ook weer niet hcelemaal in de weelde. Kinderen voelen soberheid, zelfs armoede en gebrek niet in die mate als de grooteren en de be-wijzen zijn eT, dat de gedachte aan het arme milieu van de jeugd toch een herinnering van liefde en toewijding voor heel het leven geeft. „Al is een moeder axm, toch dekt zij *• rarm". En omgekeerd kan in bet weelderige leven 'an een gezin een geest van ongezelügheid en liefsloosheid gekweekt worden, die heel het leven bud maakt.

Tegen één verkeerde conclusie wil ik no-g even waarschuwen. Ik zou niet graag zoo willen worden verstaan, alsof de ouders zich maar altijd terug moesten trekken binneai het gezellig kringetje van hun gezin. Dat kan niet altijd eu dat mag ook niet. .Dat zou trouwens ook weer van een verkeerden [invloed op.de kinderen, .zijn, ..Ook, in het helang. van jhet gezin moet de vader zich bemoeien met de publieke zaak. Maar ieder ga hier goed met zijn ! consciëntie te rade. Wie het voor zijn gezin verant-' woorden kan, doe mee, geve zich, maar altijd behoort men de vraag te overwegen, of men aan de beide zijden van het leven een voldoende aandacht geeft: de publieke kant mag niet bevoordeeld worden ten koste van den huiselij'ken kant. Als de omstandigheden van zijn gezin er toe leiden, mag menigeen zich gerust eens wat uit de publieke beweging terugtrekken.

We moesten in onze samenleving ook zoo dom niet wezen, dat we so^mmigen alles laten doen. Die worden overal in gekozen, 't Zijn inderdaad ook geschikte menschen, wat ze aanvatten, doen ze goed. Maar hun gezin lijdt schade en dan gaan we hen misschien nog beklagen op den koop toe.

Hier zij dus een ieder ten volle verzekerd in zijn consciëntie. Maar we moeten allen nadruk leggen op deze eenvoudige gedachte, dat onze Tiinderen nergens in de maatschappij een vader en een moeder weer vinden, wanneer wij onze ouderlijke plichten hebben opgeofferd. Menige vereeniging vindt gemakkelijk een ander bestuurslid, 't Is mijn vaste overtuiging, dat menige vader, die uit een gezin met opgroeiende knapen en meisjes wegloopt, nergens beter werk vindt, nergens nuttiger arbeidt, dan. hij in zijn eigen huis zou kunnen doen.

Als we het huisgezin niet kunnen bewaren in de stormen onzer tijden, slaan we heel wat anderen nuttigen arbeid eenvoudig met lamheid. Onze geheele actie mist dan den noodigen toevoer uit het gezonde, Christelijke gezin.

Gr. G. 'MEIMA.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen