Opleidingsschool voor Geref. Wijkverpleging te Rotterdam.

Ds G. Elshove, Geestelijk verzorger van „Eudokia" te Rotterdam, verzoekt plaatsing van het navolgende artikel over

Sinds 12 Mei 1930 bestaat te Rotterdam 'een cursus voor de opleiding tot wijkverpleegster. Deze Cursus gaat uit van den Geref. Bond van Vereenigingen en Stichtingen van Barmhartigheid in Nederland, en is gevestigd in het Ziekenhuis Eudokia.

De leidende gedachte bij de inrichting van dezen cursus is geweest, aan de zusters gelegenheid te geven zich tot wijkverpleegsters te doen opleiden en toch tegelijkertijd in den arbeid te blijven om gedurende de opleiding in haar levensonderhoud te kunnen voorzien. Noodzakelijkerwijs moest daardoor de duur van den cursus worden verlengd, en werd deze bepaald op twee jaren. Een zestal Docenten is aan dezen cursus verbonden, terwijl Dr R. J. Wolvius als Directeur de leiding heeft.

Gebleken is echter, dat op deze wijze, na afloop van den in gang zijnden Cursus, de opleiding tot wijkverpleegster niet kan worden voortgezet. Ten eerste .acht het Staatstoezicht het noodzakelijk, dat de in opleiding zijnde zusters gedurende die opleiding buiten den ziekenhuisarbeid blijven. En ten tweede is ook gebleken, dat de studie voor het door de Regeering ingestelde Staatsdiploma als wijkverpleegster, voor de meeste zusters te zwaar is om in de vrije avonduren, waarin dan ook nog de lessen vallen, te worden volbracht.

De „Bond" is dan ook van voornemen om, na afloop van den tegenwoordigen Cursus, in samenwerking met het Bestuur van Eudokia, met 1 Sej)tember 1932 te Rotterdam in te richten een

School tot opleiding van Gerefoimeerde wijkverpleegsters, waarbij dan de in opleiding zijnde zusters geen anderen verplegingsarbeid mogen verrichten dan de door de Regeering geëischte vier maanden practische oefening.

De duur van den Cursus aan deze school zal dan hoogstens zijn telken jare van begin September tot half Juni van het volgend jaar, als wanneer het examen zal gehouden worden. Dus ongeveer 91/2 maand, in welken tijd dan ook de vier maanden practische oefening vallen.

Het groote bezwaar tegen deze, overigens noodzakelijk gebleken, regeling "blijft natuurlijk, dat de zusters gedurende den opleidingstijd geheel zonder verdiensten zijn, dus evenals dat is bij den bekenden Utrechtschen Cursus. Voor huisvesting en pensionkosten moet te Rotterdam gerekend wórden op zeker f60 per maand. Dit is dus voor ongeveer 10 maanden f600, waarbij dan nog komt f50 lesgeld.

Indien Ouders of Familie hier niet helpen kunnen, zullen de zusters door sparen dit bedrag bijeen moeten brengen.

Het zou mooi zijn, indien we te Rotterdam een klein, eenvoudig Hospitium voor 12 a 20 zusters konden inrichten, waar de zusters tegen geringen: prijs een onderkomen konden verkrijgen.

Zoo ver zijn we echter nog niet. Toch kan misschien te Rotterdam wel een en ander gedaan worden, om de kosten der zusters zooveel mogelijk te beperken. Zoo wil het Bestuur van Eudokia nagaan of het mogelijk is door het verleenen van faciliteiten de zusters in een en ander tegemoet te komen. Ook zouden de Besturen der onderscheidene Stichtingen kunnen overwegen, om, gelijk Eudokia wil doen, aan zusters die getrouw hebben gediend, zoo noodig, eenig voorschot te geven voor deze opleiding, welk voorschot dan, na aanstelling tot wijkverpleegster, in tennijnen kan worden terugbetaald.

Dat wij deze dingen nu reeds onder de aandacht brengen, .terwijl de School toch eerst in September van het volgend jaar D. V. zal worden geopend, vindt in het volgende zijn oorzaak. Ten eerste moeten de zusters die met Sept. 1932 wenschen geplaatst te worden, daar nu reeds mee rekenen, om haar financiën voor den opleidingstijd in orde te kunnen brengen. Maar ten tweede moet ook er op gelet, dat, volgens Regeeringsbesluit, voor de toelating tot den Cursus noodig zijn, behalve - Diploma A, ook de aanteekening voor kraamverpleging en een bewijsstuk, dat men gedurende zes maanden is werkzaam geweest in een erkende Inrichting voor geesteskranken. Wel laat het Kon. Besluit, wat deze laatste twee eischen betreft, de mogelijkheid open dat dispensatie wordt verleend, maar deze vrijstelling zal zeker niet worden verkregen, als niet kan worden aangetoond, dat het onmogelijk was om bijtijds aan deze voorwaarden te voldoen.

We raden daarom aan dat zusters, die met September 1932 geplaatst willen woxden, zich nu reeds in verbinding stellen met Dr R. J. Wolvius te Rotterdam, om van dezen dan nader inlichting en advies te ontvangen.

Te meer, omdat met het oog op de plaatsing bij de verschillende bureau's voor de vier maanden practische oefening gedurende den opleidingstijd, maar een beperkt aantal zusters, waarschijnlijk voorloopig 12, hoogstens 20, geplaatst kan worden.

Wij bevelen, namens het Bestuur van den Bond^ deze School ernstig aan bij de Besturen en Directies onzer Stichtingen en bij allen die in het werk der "Barmhartigheid belangstellen. 'Gaarne zouden we zien, dat in het bijzonder de Directies de aandacht der zusters op deze School vestigden.

Deze opleiding is toch van zeer groot belang. Het instituut der wijkverpleging wordt door heel ons land, in steden en dorpen, steeds meer begeerd.

Met alle kringen van het volk komen onze wijkverpleegsters in aanraking. Ze zijn getuigen van veel lichamelijke smart en van veel maatschappelijke ellende, maar ook van veel geestelijke en zedelijke verwording en verwildering. Ze weten te spreken van toestanden en practijken, juist op geestelijk en zedelijk gebied, die ons met smart en huivering doen zeggen: wat zijn vele kringen van ons volk toch reeds diep gezonken en door de machten des verderfs overheerscht.

Hebben wij dan geen zusters noodig, die naast degelijke scholing voor de practijk, ook bezitten een hart vol Christelijke liefde, een hart waarin dóórtrilt de barmhartigheid onzes Gods, zooals die in Christus Jezus verschenen is? Zusters, die niet alleen goed verbinden en verbedden kunnen, en niet alleen de uitwendig hygiënische raadgevingen kunnen bieden, maar ook, bewogen door de liefde van Christus, weten te wijzen op Hem, Die ook in de donkerste ellenden nog de banden des doods kan verbreken en den eenijen troost wil geven in leven en sterven?

Maar zulke zusters, hebben daartoe ook een opleiding noodig. Zoowel in medisch als in sociaal en religieus opzicht.

Heeft onze Gereformeerde belijdenis geen schatten van troost, om aan deze zusters mee te geven naar de diepten van ellende waarin ze vaak moeten afdalen?

Ook geen schatten van leering en bestiering, van bemoediging en vertroosting voor die zusters zelve in dezen haar heerlijken maar moeielijken arbeid?

Ga ons gebed dan op, dat de Heere ook deze opleiding tot Gereformeerde wijkverpleegsters rijkelijk zegene, en tot een grooten zegen stelle voor ons volk in onzen in zoovele opzichten donkeren tijd.

G. ELSHOVE.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen