Dr Th. L. Haitjema, Het Woord Gods in de moderne cultuur. J. B. Wolters’ U.-M. — Groningen—Den Haag—Batavia. 1931.

Dit boek bevat enkele voordrachten, door Schrijver gehouden in Leiden. Van een eenigszins breedere bespreking zie ik af, omdat ik tegen verschillende ook hier weer naar voren tredende gedachten van den Schrijver reeds meermalen de mijne heb over-gesteld. Ik herhaal slechts, dat ik de duidelijke zegswijze van den Schrijver weet te waardeeren, dat zijn bedoeling gaaf is, doch dat voorts in haast geen enkel punt zijn denken het onze verdraagt.

Ook is er meer. De saamvattende titel der lezingen klopt m.i. niet geheel op haar onderwerpen; de omschrijvingen (Kerk, geloof. Woord, verbaal-inspiratie, schepping, aanspreken) ontbreken of blijven vaag; veel nieuwe wijn wordt in oude zakken gebracht; beeldspraak (b.v. over de drieeenheid van het goddelijk Woord (Christus-openbaring, Schrift en gepredikt Woord) vervangt en verhindert meermalen zuivere probleemstelling; nieuwe haastige vindingen (b.v. van H. Vogel over dialegesthai) worden vaak kritiekloos mèt haar fouten overgenomen; bij elkaar worden gebracht dingen èn menschen, die bij elkaar niet hooren (b.v. Brunner èn Bavinck, bien étonné's etc); van halve fouten van vroegere orthodoxen (b.v. Da Costa's parallelle tusschen Christus' „menschheid" en Schrift) worden hier heele fouten gemaakt (de Schrift als Bijbel is de dienstknechtsgestalte van den Heiligen Geest); omtrent het nieuw-calvinisme wordt meer beweerd dan bewezen; met woorden wordt soms gespeeld (b.v. bijbel-kritiek, die er te Amsterdam-V. U. en te Kampen zoo behooren te komen, doch dan heel wat anders is dan ooit iemand met het woord bedoeld heeft, en toch ook al weer evenmin begeerlijk).

Dit zijn zoo enkele klachten, die naast elkaar misschien wat on vriendelij ken indruk maken. Zoo is het niet bedoeld; alleen vrilde ik maar, dat Prof. Haitjema andere namen gaf aan zijn (volgens Prof. Dr H. Visscher nu eindelijk^) ook) gemoderniseerd „confessionalisme", dat mij allesbehalve confessioneel dunkt te zijn. Als maar niet tegenwoordig haast allen vochten om dezelfde vlaggen, konden we eikaars ladingen veel meer met rust laten, en behoefden we niet zoo dilcwijls pijnlijkduidelijk te worden ter waarschuwing van onze minder tot onderzoek en toetsing den tijd hebbende menschen.

1) Eindelijk: want voor enkele jaren klaagde Prof. V. over „De Reformatie”, die maar uitwees wie wel of niet gereformeerd waren. Thans (1931) gaf Prof. V. over Prof. H. een gelijk oordeel als vroeger ons blad. Er komt veel terecht, als men maar geduld heeft en wachten kan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen