De Evangelisatie-Predikant.

Voor een paar weken schreef ik in dit blad een artikel over bovenstaand onderwerp, om t© b©toogen, dat we met onzen Evangelisatie-arbeid in dit opzicht een nieuwen weg dienen in te slaan, waar het lïiogelijk is.

Het werk gebeurt door commissies en door een aantal leden der plaatselijke Kerk, die er in hun avonduren op uit trekken.

Dat is prachtig, en zal altijd ©en groot deel van het practische werk moeten blijven vormen. Maar we hebben ook noodig vaste werkers, die hun g©heelen tijd er aan kunnen geven, en van wie dan de leiding uit kan gaan. In Noord-Holland zign reeds dergelijke broeders werkzaam. En het is te hopen, dat er tal van grootere of kleinere plaatsenzullen komen, waar men dit voorbeeld volgt.

Nu zou men tegen de vergelijking met Noord-Holland kunnen aanvoeren, dat Noord-Holland ©en zeer groot terrein is, waar door de wijde uitge^ strektheid van het terrein een arbeidsmethode als we elders overal volgen niet mogelijk is. Daar kan het eenvoudig niet door avondwerk gebeuren, en moet er dus wel eèn vast© arbeidskracht zijn. Maar in slaH of dorp gaat dat gemakkelijker.

Daarin ligt een element van waarheid. Wat in d© talloozo en tamelijk ver uiteenliggende dorpen van

Noord-Holland niet kan, is in een stad of een dorp daarom nog niet onmogelijk.

En toch geloof ik, dat ook daar, en dan denk ik vooral aan de groote steden, de bestaande arbeidsïnethode door ernstige bezwaren wordt gedrukt. Gelijk ik reeds eerder heb ontwikkeld. Het wordt en blijft zoo te veel een geliefhebber in verloren uurtjes door broeders en zusters die er wat voor gevoelen. En zoo mag het niet, als de Kerk des Heeren haar arbeid ernstig op zal vatten in deze haar van "God gegeven roeping.

De groote stad heeft haar tienduizenden, die van het Evangelie vervreemd zijn, en verzonken in absolute onwetendheid en ellende, in hooger en lager kringen. Het werk, dat er n ü gebeurt, is maar stukwerk. Als er meer'krachten waren om te werken, kon er véél meer werk worden gedaan.

En dan zijn er nog de groote streken van ons land, waar dorp bij dorp en waar schier een heele provincie of een groot deel daarvan Evangelisatieterrein is. Zooals in Drente, Friesland, Brabant en sommige deelen van Groningen.

Daar werken reeds broeders, di© dag aan dag er op uit trekken. Maar zooi nu en dan hooren we uit die streken den noodkreet, dat er zoo weinig nog wordt gedaan in verhouding tot den nood.

Onze tijd roept om vaste arbeiders in de Evangelisatie. En onze Kerken zullen zich ernstig moeten bezinnen, of ze in dezen wel haar roeping vervullen. Met het instellen van een commissie zijn we er niet. Deze tijd met zijn armoede en geestelijken nood schreeuwt om hulp. En wat doen wij?

Ik weet wel, wat het antwoord zal zijn: dat is veel te duur! En de tijd .is er nu niet voor, nu alles wankelt en de groote massa moeite heeft, zich op de been te houden. Het, is nu de tijd niet!

Maar ik wilde alleen vragen: toen , het wèl de tijd was; toen er geld bij, stroomen werd verdiend; toen er ontzaglijk veel werd uitgegeven .aan luxe en aan dingen, die we eigenlijk wel konden missen. — zijn er toen soms eenige tientallen van vaste arbeiders voor de Evangelisatie aangesteld?

Dat argument van nu de tijd niet en dat het zoo duur is, is al ontzaglijk oud en maakt meer den indruk van een schuilplaats dan van een wezenlijk argument.

Als een Gereformeerde Kerk van vijf duizend zielen een broeder aanstelt, die al zijn tijd voor dien arbeid geeft, en die dus door de Kerk, die hem in dienst nam, moet worden onderhouden, kost dat voor elk lid dier Kerk vermoedelijk nog geen drie kwartjes per jaar.

Behoort dat nu tot de onmogelijkheden?

Als het een predikant is met ©en gezin, is in de stad een bezoldiging van f3500 per jaar niet voldoende. Maar het kan ook een ander zijn.

Er zijn tegenwoordig een aantal candidaten in de Theologie. En het is te voorzien, dat binnen afzienbaren tijd het aantal van hen, die geen plaats kunnen krijgen, tamelijk groot zal worden.

Wel, de Kerken zullen goed doen, van de diensten van tal van deze broeders gebruik te maken, indien dezen daartoe lust gevoelen. Ze kunnen dan als hulpprediker voor den arbeid der Evangelisatie worden aangesteld; nu en dan kunnen ze In de gemeente ter plaatse waar ze arbeiden, preeken.

Verder kunnen z© dag aan dag arheiden en ook nog tijd overhouden voor verdere studie. Zoo hebben ze het voordeel, dat ze kunnen wachten op een beroep, en dat ze den wachttijd ook nuttig besteden met arbeid als waartoe ze zich in hun jaren van studie hebben voorbereid.

Wanneer in verschillende plaatsen candidaten worden aangesteld, zal de financieel© kwestie niet de moeilijkste zijn. En dan kan het werk intensiever worden gedaan en beter worden georganiseerd.

In streken als boven genoemd zal i het iets anders moeten zijn. Daarover hoop ik te schrijven in verband met de pas verschenen brochure „Stemmen uit het Zuiden".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen