„De Standaard” zestig jaar.

Dat is een gebeurtenis.

„De Standaard" werd zestig jaar.

Er zullen er niet velen geweest zijn, die nu voor zes maal tien jaren dit blad zulk een jubileum hebben toegezegd.

De nachtschool waagde eens weer een poging, en de machtige liberale pers vond het goed — ja — maar dan als curiosum.

En wat is er gebeurd.

Het liberalisme, de oudste vijand in den strijd, zooals DT Kuyper dien streed, heeft het afgelegd.

-Het is geen eenheid meer.

En leiding, eenhoofdige oentr; de leiding iieeft men bij de liberalen sinds lang moeten derven.

Dr Kuyper heeft in „De Standaard" wèl leiding gegeven. Bijna vijftig Jaar lang. En de Anti-Revolutionaire partij is nog steeds — 'G-od zij gedankt — een eenheid en een bolwerk tegen de machten van ongeloof en revolutie. Onder leiding van Dr Colrjn vaart het scheepke van de partij wèl.

„De Standaard" bleef een dagblad met eigen kring. Het blad groeide. Het is bezig gróót te worden.

Principieel blijft het een krachtig wapen.

Dl Colijn, de leider, gaf juist in de laatste maanden zijn uitnemende uiteenzetting van „Ons Program".

G-od heeft gezorgd, dat, ook na het verscheiden van Dr Knyper èn partij èn blad hun leiding vonden.

Zoo is er dan reden om „De Standaard" geluk te wenschen met haar Jubileum.

Dte receptie bood vele broeders ©n zusters gelegenheid aan de menschen van „De Standaard" de hand te drukken.

D© feestvergadering in het Concertgebouw, door een paar duizend menschen bijgewoond, en door veïe duizenden in den lande door de radio: via de N.C.R.V. beluisterd, toonde hoe nóg in ona A.-R. volksdeel het enthousiasme kan oplaaien.

Zulk een avond doet goed.

Tot hlijvende trouw, tot nieuw betoon van toewijding riep inzonderheid Dr Colijn de hoorders op.

We verstaan dat.

De laatste veertig Jaar van de eerst© eeuw van het bestaan van „D© Standaard" — Crod geve, ' dat \ ze langer nog de banier moge opheffen — zullen zeker zoo ernstig zijn als de eerste zestig.

Overal dringt het ongeloof naar voren. Al driester wapent men zich. Niet slechts met wapenen openlijk gedragen. Ook met giftige dranken, slapende christenen in te geven.

Of wel met fluweelen handschoenen, precies van snit voor teere, poezige, sentimenteele handjes.

Soms met leuzen, die vreemd klinken in het Anti-revolutionaire accoord: „Synthese", , .broederschap", „eenheid"

Dat nu is juist het geweldige in de taak van , , De Standaard" ook voor de toekomst, dat zij, nooit zal kunnen nalaten de antithese te prediken.

Dat is het machtige, dat naast een broederschap met allen die gelooven, en naast een medeleven met alles wat leeft, „i)e Standaard" zal blijven prediken de heilige vijandschap jegens alles wat onzen God en Zijn ordinantiën niet erkent in het leven van Staat en Maatschappij

, , Zou ik niet haten, Heere, die IJ haten....? "

Daar is nog een geweldige taak voor „De Standaard" weggelegd.

Geve onze God, dat „De Standaard" onder de eminente leiding van onzen veelbeminden Dr Colijn di© taak met God en met eere vervulle.

De gebeden van ons Anti-revolutionaire volk zijn o'p den feestdag van het blad gekomen voor Gods troon.

En onze G-od is een hoorder der gebeden.

REDACTIE.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen