De Spurgeon-Herdenking.

VI.

Spurgeons Tabernakel I.

De geschiedenis van Spurgeon als Evangelieprediker wordt in de biographie door zijn weduwe vervaardigd, i) zichtbaar voorgesteld door de illustraties van de gebouwen, waarin deze groote drager der Kruisbanier in verloop van tijd is opgetreden.

Deel I, bladz. 272, geeft te zien de boerenwoning, waar Spurgeon voor het eerst gepreekt heeft. In een laag gezolderd vertrek hield hij voor eenige eenvoudige boerenarbeiders met hun vrouwen zijn eerste predikatie. Ofschoon hij daarbij niet in het midden van een volzin was blijven steken en het hem niet aan denkbeelden had ontbroken, was hij toch blijde op een goede manier te kunnen eindigen. Weldra kwamen er, als llij in de omliggende dorpen optrad, steeds meer menschen om hem te hooren. Dikwijls gebeurde het, dat de kaarsen niet helder meer konden branden door gebrek aan frissche lucht. Uit vrees, dat de Uchten zouden uitgaan, eindigde hij dan den dienst vroeger dan gewoonlijk.

De tweede illustratie is die van het kerkje te Waterbeach, Spurgeons eerste standplaats. Vervolgens van de New-Parkstreet-chapel, zijn eerste kerkgebouw in Londen, dat met zijn mooien gevel en zijn twee verdiepingen sterk afsteekt tegen de lage boerenwoning.

Deel II geeft op bladzij 32 de afbeelding: „Spurgeon predikende in Exeter Hall". Een monumentaal gebouw, waarin een geweldige menschenmassa onder ademlooze stilte luistert naar dien éénen man, daar op het platform.

Bladzijde 240 biedt een illustratie „De „Tabernacle" van binnen". In onderscheiding van de foto, welke Adama van Scheltema in zijn boek over Spurgeon opneemt, den Tabernakel voorstellend van boven tot beneden opgepropt met menschen, is deze hier geheel ledig, zoodat de kolossale afmetingen van het gebouw sterker uitkomen. Van de boerenwoning tot den Tabernakel, ziedaar de wondervolle weg langs welken Spurgeon door den Heere is geleid.

De Baptisten-gemeente te Londen telde in 1858 1500 leden. De schare van menschen, die van. alle. zijden Zondag aan Zondag toestroomde, was zóó groot, dat er evenveel teleurgesteld moesten terugkeeren als er zich in de kerk bevonden.

Het zieleheil van de groote massa, die geheel onbearbeid bleef, woog Spurgeon zóó zwaar op het hart, dat hij aan zijn kerkeraad voorstelde of een grootere kerk te bouweUj of hem toe te staan, dat hij zijn leeraarsambt neerlegde om evangelist te worden op de weide-velden.

De groote toeloop tot Spurgeons prediking is voor een goed deel te verklaren uit den geestelijk dooden staat van de Engelsche kerk. Hij was de man van Gods raad, die verscheen op 's Heeren tijd, om den groeten kerkennood van Londen openbaar te doen worden. Het getal kerkgebouwen was volstrekt niet in evenredigheid met de steeds aangroeiende bevolking. De oude city was rijk voorzien aan... niet meer bezochte kathedralen. Spurgeons hart en oog waren gericht op de wegdolende massa. Hij worstelde in het gebed met God, om zielen voor den Heere te winnen. Dat nu was het heerlijk doel der stichting van den Tabernakel De felle hoon en spot, die hij om zijn grootsch plan (de vijanden noemden het een „monsterplan") had te verduren, schrikten hem niet af. Veeleer werd hij daardoor des te meer aangespoord tot het gebed, om een „groot bedehuis voor zijn gemeente en voor zijn gehoor te verkrijgen. Vast was hij er van verzekerd, dat God deze smeeking zou verboeren.

Op wondervolle wijze is dit geschied.

De vele vergaderingen met de manslidmaten

der kerk over het verkrijgen van de noodige fondsen, deden „op de liefelijkste wijze de éénheid en den ijver der broederen blijken". Zóó gaat het lang niet altijd bij het plannen maken voor een kerkbouw!

WDe kerk van Engeland'', zoo sprak Spurgeon, „is ontwaakt. Ik kan niet anders dan gedenken, dat Goa ons geëerd heeft door ons in deze groote beweging vooraan te doen staan. Van ons voorbeeld is het gezegende vuur langs den grond voortgegaan en heeft een vlam ontstoken, die niet spoedig zal uitgebluscht worden". Hij beschouwde den bouw en de voltooiing van den Tabernakel als een zaak, die geheel en al voor rekening lag van het Christelijk publiek. „Zij die begeeren het Koninkrijk van Christus te zi©n uitgebreid in deze wereld van zonde en ongerechtigheid, behoeven slechts hun medewerking te verleenen en het huis komt tot stand". Hartelijk begeerde hij, dat de Nieuw-Parkstraat-kerk de voorhoede van hel leger mocht blijven uitmaken.

„Hoe het geld te bekomen? Wij moeten bidden, dat het Gode zal behagen ons dat geld te geven, ea dan zullen wij het gewis verkrijgen. Indien wij meer geloof hadden, zouden wij het reeds lang ontvangen hebben; en als déze Tabernakel gebouwd is, zuUen wij nog geld genoeg krijgen om tien andere te bouwen". Zulk een geloofs-taal verkwikt — en beschaamt!

Te durven aannemen, dat in de enkele predi-^ king van het Woord Gods zulk een kracht schuilt, dat zij week aan week duizenden bij duizenden kan samenbrengen — en dat in een goddeloos stadsdistrict! — is een heroïeke belijdenis van het Evangelie als een kracht Gods.

Van de 62 mededingende architecten kreeg het plan van den heer Pocock de voorkeur. De heer Higgs, een van Spurgeons geestelijke kinderen, werd de bouwmeester. De eerste steenlegging had plaats op 16 Augustus 1857; 3000 personen waren er bij tegenwoordig. Onder den steen werden gelegd: de Bijbel, de Baptistische geloofsbelijdenis en het Gezangboek. ^) „Het Woord Gods is het fundament onzer kerk. Dit is onze standaard en wij weten van geen anderen".

Ofschoon de naam Tabernakel in Engeland en ook in Amerika een meer gebruikelijke benaming is, verklaart Spurgeon, dat voor hem daarin een godsdienstige leerstelling ligt opgesloten. „Wij zijn hier op aarde niet in den Tempel-staat, maar gaan nu nog door den Tabernakel-staat. W^ij gelooven vast in de werkelijke en persoonlijke regeering van onzen Heer Jezus Christus, dien wij met eerbied verwachten. Hier hebben wij den Koning, den Goddelijken Salomo, niet persoonlijk in ons midden; totdat Hij komt zullen wij het een Tabernakel noemen".

De bouw werd aangevangen in het vaste geloof, dat de benoodigde gelden (f372.000) betaald zouden zijn nog vóór de Tabernakel werd geopend.

„Wij mogen een krachtig beroep doen op algemeene medewerking, omdat wij dezen Tabernakel niet gaan bouwen als een nest voor ons zelven, wij moeten een zendingskerk zijn en niet rusten voordat heel ons land, waarvan sommige deelen even duister zijn als Indië, het licht des Evangelies hebben ontvangen."

In alles blijkt, hoe deze bouw een zaak is van groot geloof en vurig gebed. Kort nadat de werkzaamheden begonnen waren, ging Spurgeon met den Secretaris van het Comité naar het terrein. Te midden van steenen, kalk en steigerpalen knielden zij tweeën neer en baden om 's Heeren ziegen op de gansche onderneming, en dat de bouw voorspoedig en zonder ongelukken mocht worden voltooid. De Heere heeft dit gebed verhoord. Door middel van prediking, spreken en lezingen te houden werd een zeer groot deel van het benoodigd geld gecollecteerd. Al de Christelijke kerken hebben haar aandeel er voor geofferd. Schier van alle einden der aarde zijn gaven ingekomen. Meer dan een millioen menschen hebben tot den bouw van den Tabernakel, voornamelijk in kleine sominen, bijgedragen.

1) Het leven van C. H. Spurgeon. Naar ibescheiden-mt zijn Dagboek, Aanteekeningen en Brieven, samengesteld door zijn weduwe, 4 deelen. Vertaald door Elisabeth Freystadt.

2) „De Bijbel is der geloovigen gezangboek. Laat ons méér zingen en minder klagen". C. H. Sp. Davids Gouden Alphabeth.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen