GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

UIT DE BUITENLANDSCHE KERKEN

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

UIT DE BUITENLANDSCHE KERKEN

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Die Gereformeerde Kerk in Suifl-Afrlka.

II.

Het wordt hoog tijd, dat ons volk in kennis gesteld wordt met de reuzentaak, die sommige van zijn zonen in het buitenland hebben verricht, in 't bijzonder in Zuid-Afrika. Niet om de graven van de profeten te bouwen, nadat wij ze gesteenigd hebben, maar om God te verheerlijken, die hen met de edelste gaven verrijkte. Onder die zonen van ons volk neemt Ds D. Postma Sen. een eerste plaats in. Hij was dienaar des Woords te Zwolle, toen hij de roeping van de synode om naar Zuid-Atrika te gaan opvolgde. Hij was weduwnaar en met twee kinderen ondernam hij de zeereis, die in 1858 lang niet gemakkelijk was. Op deze volgde de wekenlange tocht met een ossev, 'agen van de kust naar Rustenburg in Transvaal. Overal waar hij langs trok werd hij vriendelijk ontvangen. Aanstonds won hij het vertrouwen van vele Boeren, zooals blijkt uit de roeping op. heim uitgebracht, nadat de reformatie in 1859 een feit was geworden.

Het bedienen van een Transvaalsche gemeente ^vas in die dagen geen sinecure. Het vorderde lange reizen te paard naar de buitenwijken, reizen die gepaard gingen met veel ontberingen in een schaarsch bewoonde landstreek. En dan eiken avond optreden voor de broeders en zusters, die ver van een kerk woonden, en die hongerden naar Gods Woord, om hun geestelijk voedsel te brengen. Nu eens ondereen boom, dan weer in een. tabakshuis (gelijkende op een leege hooimijt, waarin de bladen hangen te drogen), of ook in een armzalig schoolgebouwtje werd door Ds Postma Gods Woord verkondigd. Alleen zij die zulke diensten hebben meegemaakt, kunnen zich die voorstellen. Slechts twee kaarsjes branden in het gebouw tijdens de preek, doch als een versje wordt opge^ geven, steekt ieder zijn eigen kaars, die hij zuinig heeft bewaard, even aan. Een jonge man, die een boek en een kaars heeft, doch geen zitplaats, krijgt op zijn staanplaats een groepje van jongens en meisjes om zich heen om in zijn boek en bij zijn kaars den psalm, die gezongen wordt, na te zien. En als het vers uit is, gaan de kaarsen weetr dood op een paar na. Bij de deur staat een diaken, die in zijn hoed de gaven ontvangt voor kerk en armen, als de wijkgemeente heengaat.

Ds Postma had op zijn reizen soms één of twee scholen bij zich. Als de ossewagen stil hield na een ti-ek van twee a drie uren, en de ossen wer^ den losgemaakt van hun jukken, begon meneer Postma zijn lessen. Eerst lager onderwijs aan zijn eigen kinderen, want scholen waren er nog slechts weinige in getal. Dan begon het gymnasiaal onderwijs, voor een paar aanstaande theologische studenten. En dan ging de leeraar OiVer naar de klas van de theologen, om hen college te geven in Dogmatiek, Exegese enz. Alle lessen werden gehouden in de open lucht, naast den ossewagen, onder een boom, 's Nachts sliep de meester, leeraar en professor onder den wagen en zijn leerlingen onder een boom. Deze wijze van bediening heeft ongeveer tien jaren geduurd, want in 1869 is D|s Postma vertrokken naar Burgersdorp K. P., alwaar de Theol. School werd geopend.

Men meene niet, dat de onvermoeide leeraar inlusschen zonder strijd zijn levensdagen doorbracht. Al spoedig, na de reformatie te Rustenburg, werd het gerucht algemeen verspreid door zijn tegenstanders, dat meneer Postma maar een-zendeling was, uitgezonden onder de Kaffers. Hij zou duls door middel van een kerkelijke scheuring promotie hebben gemaakt en bevorderd zijn tot predikant. Een zendeling werd destijds niet geteld, omdat hij na een zwakke opleiding van drie jaren werd geordend tot zijn werk. Door zijn dagelijkschen omgang met liet volk (de zwarten), die in vijandschap leefden met de Boeren, stond de zendeling, meest een uitlander, zoo goed als buiten de gemeenschap. Door dezen laster werd Ds Postma zeer bemoeilijkt in zijn werk. Later is zijn lastbrief van de synode, gehouden te Leiden, 1857, gepubliceerd, waarin duidelijk staat, dat hij tot do Gereformeerde broederen in Zuid-Afrika werd gezonden om hen van advies te dienen. Ook is later een uittreksel gepubliceerd uit de notulen van de Chr. Afgesch. Gemeente te Zwolle, die door Ds Postma bediend werd. Daarin staat eveneens aangeteekend, dat de kerkeraad en gemeente aldaar hem afstond aan de gereformeerde broeders en zusters in Zuid-Afrika.

Ook werd de Geref. Kerk zeer vaak in den poliüeken strijd betrokken, hoewel alle Boeren geneigd zijn de zaken van kerk en staat uit elkander te houden. In het eerst was de toestand zoo, dat alleen leden van de Ned. Herv. Kerk benoembaar waren voor regeeringsambten. Later, toen door middel van Ds Frans Lion Gachet, de Ned. Geref. Kerk van de Kaapprovincie zich ook organiseerde in Oranje Vrijstaat en Transvaal, en zeer talrijk werd, verviel deze bepaling. Anderzijds werden staatsambtenaren zelden of nooit verkozen tot ouderlingen in de plaatselijke kerken. President S. J. P. Kruger o.a. heeft noolit een benoeming gehad tot ouderling. Hieruit blijkt hoe dwaas het is hem tot kerkstichter te maken.

Nog een andere strijd had Ds Postma te voeren tegen de elementen van de natuur.

In den winter bij droogte ging de doortocht door de rivieren gemakkelijk, bij de spruit. Maar in den zomer, bij regentijden, waren de rivieren so'ms vol, en de stroom zoo krachtig, dat men dagen achtereen moest wachten op het zakken van het water. En dan nog behoorde er moed toe om te paard, al zwemmende, den overkant te bereiken. Op een enkele plaats had men een soort van kabel gespannen, waaraan een mandje hing. Daarin werd de predikant dan gezet, en iemand aan de overzij trok hem dan naar den kant. Wie zal de belevingen van dien predikant weergeven, als hij daar in een mandje of kistje zweefde boven de bruisende wateren van een bergstroom?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1937

De Reformatie | 8 Pagina's

UIT DE BUITENLANDSCHE KERKEN

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1937

De Reformatie | 8 Pagina's