STEMMEN UIT ONZE KERKEN

^^ONZB'KEKKEN

Hooggeachte Professor Schilder, In „De Reformatie" van 21 Mei 1937, onder het opschrift „Nieuw Nederland loopt van stapel...", merkt U terecht op: „Het is voor sommigen — of moet ik zeggen: velen? — misschien niet kwaad geweest, dat per radio de mogelijkheid geschapen is, om kennis te nemen van wat de Utrechtsche samenkomst der „Oxfordgroep" zoo al opgeleverd heeft. Want zij, die gemeend hebben, dat de door Dr Kraan uitgebrachte critiek op deze „groep" te ver ging, hebben, zoo zij althans nog vragen naar Christus, en naar de verkondiging van de verlossing door Zijn bloed, en naar de Heilige Schrift, zich wel ten zeerste teleurgesteld moeten voelen door hetgeen uit die Oxford-samenkomsten te vernemen viel".

Dit oordeel kan ik volkomen onderschrijven. Wat ik in een van de massa meetings beluisterd lieb, heeft ook mij bitter teleurgesteld. Uit de artikelen van Dr Kraan, die ik destijds met instemming gelezen heb, had ik een veel hoogeren dunk van de Oxford-beweging gekregen, dan de werkelijkheid mij heeft doen zien.

Want inderdaad is het waar wat een Hervormd predikant, blijkens een mededeeling van Dr Kaajan in zijn rede te Utrecht in „Tivoli", heeft opgemerkt: men heeft de schoone kans om aan duizenden op Pinksterdag het Evangelie te verkondigen, voorbij laten gaan. Predik het Evangelie aan alle creaturen, zoo luidde de opdracht van Christus aan Zijn discipelen, maar wat in die massameeting gepredikt werd, was niets dan de mensch en zijn persoonlijke ervaringen.

Geen levendig getuigenis van den eenigen Naam, die onder den hemel gegeven is, waardoor men zalig kan worden, maar het getuigenis van een mensch die... ja veranderd is, maar dan ten aanzien van een enkel karaktergebrek, van een enkele ondeugd. Immers zoo luidde het getuigenis van een: ik was ijdel, maar dat ben ik nu niet meer, want ik heb door naar God (een persoonlijk God? ) te luisteren, ingezien, dat dit anders moest worden. Een ander getuigde: ik was eigenzinnig; een derde: ik had een kattennatuur en zoo ging het den heelen lieven avond door. Een kerkmensch, en ook wel anderen, hadden er groote moeite mee om daarnaar ook maar een kwartier te luisteren. Van een enkele uitwendige verandering spreekt men als van een grondige bekeering. Dat de mensch in zonde ontvangen en geboren is, en dus van nature in den wortel bedorven is, daarvan geen sprake. Trouwens er ging voor een bij de Schrift opgevoed geloovige heelemaal geen sprake van deze massa-meeting uit.

De Oxford-groep spreekt wel van een verandering van de zonde tot de deugd, — zooals men in algemeenen, humanitairen zin, dankbaar er voor kan zijn, wanneer een dronkaard weer een nuchter burger wordt, zoo kan men in dienzelfden zin ook dankbaar zijn, dat een driftig mensch wat van zijn driften aflaat, — maar de Oxford-groep ziet naar mijn meening in dezen over het hoofd, dat de zonde een repeteerende breuk is en daarom dagelijksche bekeering noodig is. Men is er heusch niet door te zeggen: Ik was ijdel of eigenzinnig en nu ik heb ingezien, dat zulks niet juist is, nu is dat anders geworden. Neen, dat komt nog wel eens ferug en daarom moet men zichzelf dagelijks den heiligen oorlog verklaren. Maar dit is zeker, bitter teleurgesteld keerde ik huiswaarts van deze beweging. DB methode van massa-suggestie werd sterk toegepast. De leider van dien avond, de burgemeester van Zeist, liet de massa nazeggen: ledere man, iedere vrouw, elk kind door God geleid. En toen het niet geheel naar de verwachting verliep, vroeg hij: nog eens, maar harder, daarna: het kan nog beter, nog eens en nog harder. Natuurlijk maakt deze massa-suggestie op velen een oogenblikkelijken indruk. Maar een nuchter mensch staat dit tegen. Het viel hard tegen. Thuis gekomen heb ik God, niet hoogmoedig, maar in nederige erkenning, oprecht gedankt voor wat Hij ons geschonken heeft in de rijke prediking in onze Gereformeerde Kerken. Armoede en rijkdom kunnen hier tegenover elkander worden gesteld. Nieuw Nederland loopt van stapel, ja, maar Nieuw Nederland demonstreerde voor menigeen zijn geestelijke armoede. God heeft zijn schatten in Zijn Kerk gedeponeerd en laat vooral Gereformeerd Nederland God daarvoor danken en Hem vragen, dat hoe langer hoe meer uit de diepe schachten van de goudmijn van Gods Woord door onze „dienaren" van het Woord gedolven moge worden. Dankbaar keerde ik wèl huiswaarts en geheel voldaan, toen ik in mijn woonplaats door een candidaat in de theologie in gebondenheid aan Gods Woord hoorde preeken over de beteekenis van het Pinksterfeit, dat maar éénmaal heeft plaats gehad en dat sindsdien Jezus Christus door de wereld trekt in de bediening van het ambt. De eerste Christengemeente was volhardende in de leer(!) der apostelen. Maar daar wil de Oxford-groep niets van weten.

Ze wenscht geen leer, maar leven, alsof die beide een tegenstelling voraien.

Laat men vooral in deze dagen kennis nemen van de gedocumenteerde artikelen van Dr Kraan over de Buchmanbeweging en den redacteur van „De Reformatie" dankbaar zijn voor een tijdige en afdoende voorlichting over deze beweging^).

Onderzoek toch vooral de Schriften, zou ik ieder Christen willen toeroepen en beproef de geesten. Dat is geen verloren tijd, evenmin als de uren, besteed voor het maken van een preek door een dominee, verloren tijd is.

Bij opening der Schriften moeten en zullen de harten brandende worden.

Ik had, na al wat ik de laatste dagen, ook in Uw Persschouw, gelezen had over de Oxford-groep, behoefte U dit eens te zeggen.

De Kerk is al genoeg in discrediet. Een waardeerend Woord is geen overbodige luxe.

Hoogachtend, Utrecht.

Uw dw., W. DE KAM.

I) De eer niet aan mij, doch aan Dr Kraan. Redactie.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen