GEESTELIJKE ADVIEZEN

(Alle inzendingen, deze rubriek betreffende, aan Ds D. van Dijk, Akkerstraat 26, Groningen.)

Mag men spreken van „Teksten krijgen"?

III.

De opwekking van Ds deKruijk, dat men mij over de zaak van het „teksten krijgen" zooveel mogelijk brieven zal zenden, is niet geheel zonder uitwerking gebleven.

Uit die brieven blijkt allereerst duidelijk, dat men onder die uitdrukking allerlei verschijnselen in het leven des geloofs saamvat.

Eén broeder schreef mij: „M.i. is h'et om het even hoe en op welke wijze men een tekst krijgt. Dat kan zijn onder de bediening van het Woord, lezen daarvan of ook z o o m a ar".

Maar op deze wijze komen wij natuurlijk niet verder. Reeds in mijn vorig artikel heb ik gezegd, dat het natuurlijk gebeurt, dat onder de prediking, onder het lezen van het Woord, onder de overdenking van het Woord, de Geest mij zóó bewerkt, dat ik gegrepen word door de heerlijkheid van een Woord des Heeren.

Maar daarover gaat het in dit debat niet. Het gaat over de vraag: „of de Heilige Geest zoo maar mij een bepaalden tekst op het hart bindt".

Dat kan ik niet aanvaarden; en wel om de in. mijn vorig artikel genoemde redenen.

lo. Door zoo te doen zou de Heilige Geest, naast de ambtelijke bediening des Woords, nog een eigen directe bediening instellen.

2o. Dit zou hierop neerkomen, dat een Woo'rd, vroeger reeds geopenbaard aan de apostelen en profeten, opnieuw nog eens aan mij geopenbaard werd.

Wie leeft bij het Woord, biddend gebruik maakt van de bediening des Woords, heeft aan dergelijke directe inspraken des Geestes ook geen behoefte. En als wij er geen behoefte aan hebben, zal' de Geest het ons ook niet geven. Hij zal door Zijn Werk in ons het biddend onderzoeken van het Woord, het biddend verkeeren onder de ambtelijke bediening van het Woord nooit, ook voor het kleinste procent nooit overbodig maken.

Het komt mij inderdaad voor, dat elke leiding van Gods volk in deze richting o zoo gevaarlijk is.

Wanneer men begint met te denken: „daar geeft de Geest mij een tekst", dan kan men wel zeggen: „nu ga ik, wat ik meen, dat deze tekst mij, voor de omstandigheden, waaronder ik verkeer, te zeggen heeft, toetsen aan het Woord"; maar ieder moet terstond inzien, hoe moeilijk het dan wordt om los te komen van zijn éénmaal gevestigde gedachte.

Neen, wij moeten beginnen bij het geschrevene, het gepredikte Woord. Een voorbeeld.

Iemand schrijft mij het volgende: hij is in huis bij Hervormde menschen, waarvan de man ongeloorig, de vrouw geloovig is. Hij kan daar spreken over de dingen des Woords.

Toen kwam daar ook een ongeloovige kostganger, die zijn ongeloof niet onder stoelen of banken stak, maar trachtte een revolutionairen geest in huis te brengen.

De broeder, die mij sclireef, ging daartegen telkens in; dat gaf herrie in huis; hij zei toen tegen zijn kostjuffrouw, dat het niet goed was onze huizen open te zetten voor allerlei goddelooze invloeden. Zij daarentegen oordeelde, dat hij anders moest optreden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen