GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

GRONINGER BRIEVEN

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

GRONINGER BRIEVEN

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

Amice frater.

Elke revolutie, zoo is eens gezegd, draagt haar eigen kleed. Dat is ook zoo, want de tijden en omstandigheden veranderen, maar het lichaam, dat in dat kleed Steekt, is hetzelfde.

Het is altijd weer, zoo in de kerk als in den staat, de trotscihe zelfhandhaving van den mensch.

De revolutie in de zestiende eeuw., die door de Reformatie in eersten aanleg werd overwonnen, noemde zich „Renaissance", dus wedergeboorte. De man dezer Renaissance, zoo in de kerk als buiten haar, in universiteit en staat, bad nog, maar hij bad als de Parizeer: ik dank U, o God, dat de Grieksche heiden zoo schoon was.

De revolutie kleedde zich in een gewaad van schoonheid en liefde voor de kunst.

De revolutie der achttiende eeuw bad niet meer, maar roemde: wat is die mensch der natuur toch vrij en goed.

En zie maar naar een portret bijv. van Diderot, hoe los en vrij en ongegeneerd het kleed was.

De revolutie van onze dagen roept: wat is de.mensch toch sterk en machtig.

Maar het is telkens de hoogmoedige mensch, die zich niet wil buigen voor het Woord Gods en die in verheven „subjectivisme" zijn leven naar den eigen wil en den eigen smaak bouwen wil.

Wij kunnen dan ook telkens, als virij ernstig letten op de teekenen der tijden, twee-erlei karaktertrek weer opmerken.

De eene is een hang naar de tyrannic.

De Renaissance, de revolutie van de zestiende eeuw, boog voor den tyran, al zocht zij de vrijheid.

Haar figuren waren Cesar Borgia en Macchiavelü en de absolute vorsten.

De Revolutie van 1789 begon-met Brutus te eeren, maar eindigde, verschrikt door de gevolgen, met voor Caesar te kniel< !n.

Het begiat met anarchie en eindigt met tyranuie. Of het begint met tyrannie en vervatlt dan weer in anarchie, die erger is dan alle tyrannie.

Want de naamlooze tyrannie is erger dan die een naam zich verworven heeft. Wij mogen het thans bedenken..

De tweede karaktertrek staat hiermede in nauw ver-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 22 februari 1947

De Reformatie | 8 Pagina's

GRONINGER BRIEVEN

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 22 februari 1947

De Reformatie | 8 Pagina's