D. J. Baarslag, „De Open Hemelpoort”, Bosch & Keuning, Baarn.

Schrijver geeft hier een boek over , , de visioenen van den ziener van Patmos", de Openbaring van Johannes dus. Ter waarschuwing van lezer en beoordeelaar misschien evenzeer als tot informatie aangaande schrijvers werkwijze lezen we in een motto: „Het behoort niet tot de taak van den uitlegger te beslissen, welke meeningen uit de dogmatiek der historie juist of onjuist zijn; m a a r hij heeft zelfstandig vast te stellen wat er staat". In dit „maar" ligt mijn moeilijkheid; om niet te zeggen in het woord „zelfstandi g". Wie is er die zoo heeten durft, en wérkelijk uitlegger is?

Men kan ook „zelfstandigheid" verwarren met vooringenomenheid tegen bepaalde dogmatische opvattingen, zich verradende in onbeheerschte ontleening aan allerlei andere. Zonder dat men erin slaagt, in zelfstandigheid bewijs te geven van werkelijk uitjeggerschap. Zoo b.v. als ik lees, dat „hades" Satan beteekent, en dat, om deze uitlegging te verifieeren, deperzische draad die door het weefsel der joodeche toekomstleeringen loopt, uitkomst geeft. Of: ik kan wel met den schrijver afwijzen de. meening, dat met Constantijn den Groote het duizendjarig rijk begonnen is, maar in hetzelfde verband nog niet spreken van een exegetisch verantwoord resultaat, , hier of elders in het boeK. Het is jammer, want ongetwijfeld heeft de auteur veel gelezen en beschikt hij over een puntige pen en een petillanten geest. Maar bij hem ruik ik wat hij zelf bij anderen ruikt: ik snuif teveel de geuren van een met-zich-zelf-tevreden-dogmatisme-der-adogmatici. En ik zie een onkundig zich afsluiten tegen de praestaties van de gereformeerde theologie, een vlotte verachting van deze, aangekweekt bovendien bij anderen, door haar verstand te verwarren met het onverstand van allerlei sectarisme. Hoe weinig de auteur is ingedrongen in wat gereformeerd is, en hoe vlot hij tóch 'erover spreekt, zich alzoo den weg tot serieuze Auseinandersetzung met de gereformeerde exegese versperrende, blijkt b.v. uit het zinnetje (198): „om het in gereformeerde termen uit te drukken: „wanneer uit de „Zichtbare Kerk" God de leden der ware „Onzichtbare Kerk" wegneemt, dan blijft de Schijnkerk over". Een klein bewijs, niet alleen, dat hier met mythen gewerkt wordt, maar ook dat de auteur zich heeft afgesloten van het gereformeerde denken. Hij heeft alleen van enkelen, die den gereformeerden naam voeren, en overigens hetzelfde deden, een haastig eclecticisme overgenomen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen