Processen aflasten?

Zonder duidelijke verklaring van de overzijde?

Er zijn enkele coïncidenties, die ieder opvallen.

Nummer één: terzelfder tijd, waarin ds B. A. Bos ons aankondigt, dat het de tijd is, om nu maar door al die officieele deputaatschappen 'heen te breken en de zaken van de kerken, vastgelegd op officieele papieren en met de zwaarste accenten, thans aan te pakken langs particulieren weg, kwam een inzender in het nieuv/e blad van de bezwaarden onder de synodocratie zijn geestverwanten verzoeken hetzelfde te doen, en zijn oproep te doen overnemen door andere bladen. Gelukkig is de redactie van het blad nog niet zoover; die wil tenminste (b.v. twee keer) eerst schriftelijk, en dan pas mondeling laten handelen. Groningens snode heeft, wijselijk, niet gezegd: twee keer (want men kan ook twee keer elkaar schriftelijk op sleeptouw nemen), doch de vraag, wanneer eventueel het mondeling gesprek zou kiinnen beginnen, laten afhangen van den stand van zaken. Intusscihen valt deze gehjktijdigheid van actie op.

Nummer twee: in „De Strijdende Kerk" (het blad, waaraan de toch wel toeziende leiders het „kleinere werk" overlaten, terwijl zijzelf voorloopig buiten de nieuw geopende arena bhjven) wordt geklaagd: de Hooge Raad heeft gesproken. Bhjkbaar sprak de Hooge Raad niet naar hun zin, en evenmin naar den zin der financiers, die De Strijdende Kerk tot nu toe hebben betaald. Men heeft indertijd verzekerd, toen men de processen van dien kant begon: wij willen geen geval-Bilthoven, doch een andere procesvoering, en zich getroost met de verzekering: het komt stralïs wel in orde, over heel de linie, als de Hooge Raad er aan te pas komt. Thans blijkt, dat ook bij den Hoogen Raad in bepaalde gevallen recht gedaan wordt naar het door de Gereformeerde Kerken aanvaarde principe van de plaatselijke kerk, die eigen rechten heeft, en het verband VRIJWILLIG heeft aangegaan, zonder voor het ZIJN van kerk van dat verband a f h a nk e-lijk te zijn.

Het dringt nu tot de synodocratische kringen door, dat de van die zijde opgezette en tegen alle andere invitaties (ik was er bij, toen in Groningen de eerste classicale vergaderingen van ons haar best deden voor onderlinge schikking over heel de linie) doorgezette processen wel eens anders kunnen verloopen dan men zeker vertrouwde. Inderdaad, God heeft ons, al is de uitkomst van op bepaalde wijze opgezette rechtspraak soms nog onrechtvaardig (Giessendam), toch de groote en ongedachte weldaad bewezen, dat het gereformeerde kerkrecht weer doorklinkt ook naar hoogste rechtscolleges.

En zie, terwijl nu de Hooge Raad de aandacht van „De Strijdende Kerk" heeft gespannen, en men gmds elkaar opwekt tot een millioenenactie, om de kerkelijke goederen die men verloor te herstellen, en de gemeenten omsloeg tot een zeker bedrag (hier en daar klagende, dat het niet. vlot binnenkomt), daar komt ds Bos ons opwekken om onmiddellijk hangende processen te doen staken.

Ons advies is, dat de kerken zich niet in een goedbedoelde opwelling laten brengen tot ongedachte en gevaarüjke experimenten. Tot nu toe heeft de overzijde niets gedaan, wat ook maar iets van Schriftuurlijk verstane toenadering in zich sluit. Wel heeft men alles erger gemaakt, en de „linksche" groep, waartegen we ons verzetten, laten voortwoekeren, vernielende in korten tijd, wat jaren lang geen kans gaf, vernietigd te worden. Het zou wel zeer onjuist zijn, de probleemstelling, dat het broeders in Christus zijn, die van hun goederen BEROOFD zijn (!) over te nemen (want de goederen zijn van Christus, en het beheer ervan staat aan hem die zich houdt aan het geschreven recht van art. 31 K.O.). Bovendien: wat wéét men van de overzijde, en van wat men daar van plan is? Is dit „de minste zijn"? Heelemaal niet; want de goederen zijn niet zaakjes van ons, menschen, doch van Christus' toch al zoo mishandelde kerk.

En dan voorts: vergeet niet, dat de eerste processen zijn opgezet en doorgezet van de andere zijde. Vergeet ook niet, dat de pleiters van „de overzijde" met elkander in overleg zdjn getreden, omtrent de definitieve „juridische vooruitzichten". De cassatiebehandeling heeft zeer veel van hun tijd gevraagd, en ze besloten toen, de zaken opnieuw ^a te gaan.

Vergeet niet, dat tegen ons geroepen is met veel pathos, hoewel met geringe kennis van zaken: laat alle dingen eerlijk en met orde geschieden. En geeft van dezen schriftuurHjken regel een eerUjke en juiste exegese. Geeft de eigendommen van de geloovigen, die toch al zoo pijnlijk vervolgd zijn, niet in een opwelling over, en laat niet onze gelederen zich doen hooren tegen overelkaar, tenzij we zeker weten, dat in elk geval de voorzichtigheid der slangen is gepaard met de oprechtheid der duiven.

Niet wij hebben die processen gewild. En alle zaken hangen samen.

Onder alles is de benauwende gedachte: wat zou men doen voor de eenheid, als de strijd tot een paar menschen was beperkt gebleven en als de Hooge Raad definitief had beslist in een voor de overzijde gunstigen zin?

Dat is geen kwestie van wantrouwen (Berkouwer). Wel een zaak van niet-vertrouwen. Dr Berkouwer moet niet daarover klagen. Vertrouwt hij ONS misschien? Is hij vergeten wat ook hij onderteekende: deze man gaat in tegen de kerkorde, en weet dat ook zeer wel? Is dat soms wè1-vertrouwen ?

Ds Bos spreekt van de officieele deputaatschappen doorbreken. Allicht is het hem niet bekend, maar ook in dit geval is het zoo. Want de. kwestie van minnelijke schikldng over heel de linie (en dan met „gelijk-oversteken") heeft al de aandacht van deputaten gehad. Maar niemand improviseere in dezen.

Houdt het hoofd koel: en laat het vredes-offensief (ik denk bij dit woord niet aan ds Bos, wel aan wie staan toe te zien) u niet verleiden om de situatie jiiet meer klaar en scherp te zien.

Zoo staat het ook met de „wederzijdsche schuldbelijdenis", waarover ds Bos schrijft. Daarover willen we ook eenige woorden zeggen in een volgend nummer. In het algemeen herhalen we: wij zijn schuldig indien wij wie met ons in contact treden wil, den pas dadelijk afsnijden. Maar we zijn óók schuldig, indien we kerkzaken onzakelijk bejegenen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen