wilt u de deur weer sluiten?

We waren eens in een wachtkam.er, waar ons aan weerszijden van de deur het verzoek trof haar achter ons dicht te trekken. Aan den buitenkant: Wilt U de deur sluiten? En aan de binnenzijde: Wilt U de deur wéér sluiten?

Aan dat verzoek, gericht zoowel tot den gaanden als tot den komenden man, moeten we vaak denken, wanneer we het woord van onzen Heiland tegenkomen: „Maar gij, indien gij bidt, ga in uw binnenkamer en de deur gesloten hebbende, bidt tot Uwen Vader, die in het verborgen ziet". Dat woord van onzen Heere Jezus Christus wordt in den regel trouw betracht door hen, die — alleen of groepsgewijs, voor private of commune gebeden — de bidvertrekken binnengaan. Dan gaat de deur achter hen dicht. Want het is een zeldzaamheid, dat ge een eenzaam bidder overloopt. En van commune prayer-> meetings van een groep wordt ge soms nadrukkelijk geweerd. Maar er zijn menschen, die bij het verlaten van het bidvertrek dat woord van Christus o, zoo licht vergeten. Ze laten de deur van de binnenkamer wijd openstaan en ieder kan naar binnen kijken en den pas gebruikten bidstoel, of •— zoo het een prayermeeting gold — de pasverlaten bidstoelen zien staan: soms nog wat schots en scheef vanwege al de „worstelingen".

We kunnen in het midden laten of de nalatigheid de deur ook bij het heengaan dicht te trekken opzet is of slechts slordigheid, maar beide malen is het zónde.

We hebben een man gekend, die als het in een vergadering spannen ging en bet debat begon vast te loopen op het „psychologische moment" placht op te staan en 't woord te nemen om dan zijn redenen in te leiden met de opmerking dat hij tot deze redenen gekomen was „na biddend overleg". Dat welgemikte schot trof vele harten in de roos en had voor de getroffen zielen het gewicht van een goed argument. Want het respect voor vrome lieden is bij velen grooter dan de eerbied voor den vromen God. En ze worden door de mededeeling van den man, die zegt over de zaak in 't bidvertrek gevraagd te hebben eerder overreed dan door de antwoorden, die Uw Vader in Zijn Woord gegeven heeft „eer gij Hem bidt".

De man, die zoo zijn redenen placht in te leiden stond als een „teeder man", een „innig mensch" bekend. Maar hij verwierf die faam door wat gebrek aan teederheid in 't geestelijke leven is: hij liet bij het Verlaten van het bidvertrek de dewc wijd open staan. En 't komt pns voor, dat onze Heiland zijn bevel: „de deur gesloteii hebbende" aan twéé kanten van de deur van dat vertrek wil hebben aangebracht. Voor den komenden man: „Wilt U de deur sluiten? " En voor den gaanden man: „Wilt U de deur wéér sluiten? "

En als we dezen keer „met een woord van toepassing besluiten" mogen: ge behoeft uw gebeden niet uit de binnenkamer naar buiten te brengen. Want Uw Vader, die in het verborgen ziet, brengt, als U ook bij 't heengaan uit het bidvertrek de deur achter Ü dicht trekt, de verhooring der gebeden wel naar buiten: Uw Vader, die in het verborgen ziet, zal het U in 't openbaar vergelden".

Ge moogt, als ge spreken of schrijven moet in 't openbaar, wel in 't verborgene om argumenten vragen. Maar ge moet een vraag om argumenten nooit voor argumenten uitventen: dat is — Geestelijk ge­ sproken — valsche munterij.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen