Persoonlijk verzoek aan de Kerkeraden

Reeds geruimen tijd loopt ondergeteekende rond met een gedachte, die thans tot een besluit gerijpt is: het verzoek aan de kerkeraden hem geen uitnoodiglngen meer te doen toekomen tot vervulling van den dienst des Woords. Ik zal namelijk niet meer — althans in de eerste jaren — gevolg daaraan kunnen geven. Mijn arbeid voor de pers — met name voor mijn behandeling van den Heidelbergschen Catechismus, een werk, waarvan ik vurig hoop, het te mógen voltooien — gaat, sedert het tempo van verschijning zoo ingrijpend verhaast is, zooveel van mijn tijd vragen, dat ik niet meer den moed heb, den preekarbeid voort te zetten. Het spijt me erg, want deze arbeid was mij altijd lief en het contact met de kerken was voor mijzelf zeer nuttig. Ik geloofde ook, me niet te mogen onttrekken in de eerste jaren na de vrijmaking. Nu evenwel onze Theologische Hoogeschool haar arbeid ziet bekronen, en de ergste nood gelenigd wordt, heb ik te kiezen . Ik geloof, dat die „Catechismus" vóór moet gaan. Vandaar, dat ik tot dit besluit moest komen, dat ik zelf als een offer voel.

Wel hoop ik de voor dit jaar gemaakte afspraken te houden. Maar elk nieuw verzoek zou ik onherroepelijk moeten afwijzen. Dat de Catechismus-arbeid hierdoor gediend moge worden, zal, vertrouw ik, een wensch zijn, waarin ik niet alleen sta. En dat tróóst.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen