VU Magazine 1974 - pagina 133

I

I j I j I s \ i j

I

te nummer van het illegale Vrij Nederland, waarvan zij redactrice is, werpt zij in 1941 de vraag op. 'Hebben wij geleerd dat een samenleving zonder macht ook geen recht kan doen handhaven? Zijn wij bereid ons contingent te leveren voor de internationale politiemacht die er komen moet...? Zullen wij door deze oorlog geleerd hebben, dat alle leden van de internationale samenleving van groot tot klein hun aandeel in het uitbouwen en handhaven van die samenleving hebben te leveren?' Dat hebben we niet, zo blijl<t bij de oprichting van de Ver. Naties. Kritiel< oefent zij in het illegale Trouw vlak voor het einde van de oorlog dan ook op de Nederlandse regering in Londen, die van oordeel is dat in de opgerichte volkerenorganisatie de landen vrij moesten zijn of zij al of niet zouden deelnemen aan een gewapend optreden van de V.N. 'Is dit niet het geval, dan staat de gehele organisatie op losse schroeven', schrijft ze. En in 1968 zegt ze in een interview, dat de ontwikkeling van de V.N. haar in deze overtuiging heeft bevestigd. Het is aanvankelijk vooral vanuit de sfeer van het volkenrecht, waarin men zich aan de VU met de problematiek van oorlog en vrede bezighoudt. Prof. v.d. Molen: 'Vroeger dacht ik - zo ben ik ook bij Anema opgevoed - als we nu maar een behoorlijke organisatie hebben voor een vreedzame oplossing van geschillen, als we nu maar een behoorlijke rechtsspraak hebben, en wat mij betreft de arbitrage erbij, dan zijn we er. Maar ik zou het nu niet meer zó sterk in het volkerenrecht zoeken als toen ik m'n dissertatie schreef. Naast de heerschappij van het 'recht zijn er nog allerlei andere dingen in het inter-

nationale te regelen, zoals de economische structuur van de wereld - daar heb il< vroeger nooit zó bij stilgestaan - en het verdwijnen van de rassendiscriminatie. Dat vind ik ook een absolute noodzakelijkheld. Als dat niet gebeurt, dan blijven de conflicten bestaan. Dat zijn allemaal van die dingen, die de laatste tijd pas gekomen zijn, naast het recht. In dat opzicht ben ik zeker minder eenzijdig geworden.' Na de oorlog Ineeft de Nederlandse jurist B. V. A. Röling in Tol<io tot taal< 27 Japanse verdachten te berechten, die van oorlogsmisdaden werden verdacht. Ze werden beschuldigd van 'agressie' in de buitenlandse politiek van Japan en dat zou hebben geleid tot de 'Pacific War'. 'Was deze het werk van de 27 verdachten? Of waren deze Japanse leiders de marionetten en etiketten van de geschiedenis, waarover Tolstoi spreekt in 'Oorlog en Vrede'. Ging het niet eerder over gigantische, uit geschiedenis en omstandigheden te begrijpen, maatschappelijke krachten, om min of meer blinde sociale krachten, waarvan zij het werktuig waren'. Aan het woord is hier prof. Röling zelf bij viering, september '72 van het tien-jarig bestaan van het Polemologisch Instituut te Groningen, als hij terugblikt op de onstaansgeschiedenis van het Instituut. 'De ervaring in Toi<io leidde tot weri<zaamlieid in de V.N., als lid van de Nederlandse delegatie naar de Algemene Vergadering en als lid van de V.N. commissies betreffende de definitie van agressie en de mogelijkheid van een internationale strafrechtspraak. Die ervaring dwong me tot de conclusie, dat progressieve ontwikkeling van het volkenrecht op het gebied

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen